Μμμ…είμαι 18 ετών και θα έλεγε κανείς πως ανήκω στην κατηγορία των τρομερά αναποφάσιστων, ίσως λίγο ματαιόδοξων, μα συνάμα χωρίς λόγο, χαρούμενων ανθρώπων που αφήνουν τα πάντα για την τελευταία στιγμή και αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις ως αυθεντικές drama Queens!

Καλά, το παραδέχομαι… Ίσως τα όνειρά μου, να είναι λίγο περισσότερο απ’ όσο θα έπρεπε, επηρεασμένα από την διαφορετική αυτή μαγεία που κρύβουν οι  μεξικάνικες σαπουνόπερες, το θέατρο και ο χορός, ενώ η παραπανίσια αδυναμία που έχω σε οτιδήποτε floral, αλλά και στα ιδιαίτερα λαστιχάκια και καρφίτσες για τα μαλλιά, δεν κρύβονται!

Και έτσι, όπως θα κάθομαι σε 50 χρονάκια λοιπόν στην ζέστη μου πολυθρόνα, σκεπασμένη με τη γεμάτη όμορφα μικρά λουλουδάκια κουβερτούλα μου, γριούλα πλέον, απολαμβάνοντας το ζεστό μου τσαγάκι και μυρίζοντας τις νότες χαμομηλιού – βανίλιας, που λίγο-λίγο εξατμίζονται στην ιδέα της νιότης, θα έχω να διαβάζω στα εγγόνια μου τις σκέψεις που καταθέτω τώρα εδώ! Σαν μια εμbeeρη μέλισσα που χόρτασε πλέον από λουλούδια…