1 Δεκεμβρίου, 2019Em-bee-ries
Αν ρωτήσει κάποιος τον καθένα μας για το τι θυμάται από την παιδική του ηλικία, πολύ πιθανόν να βρεθούν εκατομμύρια διαφορετικές απαντήσεις. Άνθρωποι, γεγονότα, παιχνίδια και ό,τι άλλο μπορούμε να έχουμε συνδέσει ο καθένας μας με εκείνα τα χρόνια. Για μένα, ένα από αυτά που έχω να θυμάμαι έντονα από εκείνη την ηλικία, ήταν η
1 Δεκεμβρίου, 2019Em-bee-ries
Με κοίταζε επίμονα. Τόσο επίμονα, που σχεδόν κολακεύτηκα. Όταν τον είδα να έρχεται κατά πάνω μου, έσπρωξα την Έμυ και έκανα την ανήξερη. Αυτό πετύχαινε πάντα με τους άνδρες. Η Έμυ μου έκλεισε το μάτι, σαν να μου έδινε τη συγκατάθεσή της να προχωρήσω. «Γεια σου, θες βοήθεια με τη βαλίτσα;» Πριν απαντήσω ναι, εκείνος
30 Νοεμβρίου, 2019Em-bee-ries
Αχ αγαπημένο μου ημερολόγιο, Χαζεύω εδώ και λίγη ώρα στο internet και δεν ξέρω πως και γιατί αλλά εμφανίζονται συνεχώς στην οθόνη μου νέα και διαφημίσεις που αφορούν οργάνωση γάμων, οίκους νυφικών, διακόσμησης και όλα τα σχετικά. Μάλλον επειδή είναι περίοδος εκθέσεων γάμου ή επειδή είναι σελίδες στις οποίες έκανα like 4-5 χρόνια όταν προγραμμάτιζα
30 Νοεμβρίου, 2019Em-bee-ries
Δεν θυμάμαι πότε ακριβώς συνέβη. Ίσως θα ‘ταν τέλη καλοκαιριού αρχές Σεπτεμβρίου, πριν πάω για σπουδές. Όλο το καλοκαίρι εκείνο με βασάνιζε η ιδέα του ότι μπορεί να μην ξανάβλεπα τη γιαγιά μου. Έτσι ένα βράδυ μόλις είχε ξαπλώσει για ύπνο, φορώντας την ασορτί με τα μάτια της γαλαζοπράσινη νυχτικιά της, αποφάσισα να το πω. Ήταν
30 Νοεμβρίου, 2019Em-bee-ries
Αγαπητό μου ημερολόγιο, Σου γράφω σήμερα για να σου διηγηθώ μια εμ-bee-ρία που είχα αρκετά χρόνια πριν. Όλα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2002. Δεκαεξάρης έφηβος, ως ήμουν, ήθελα να ζήσω τη ζωή μου στο έπακρο. Με συνέπαιρναν οι extreme καταστάσεις και έτσι πήρα εύκολα την απόφαση να κάνω την ψηλότερη βουτιά της ζωής μου. Στην