Κάπου διάβασα “Η ευτυχία είναι επιλογή” και αμέσως μπήκα σε σκέψεις.

Σαφέστατα όχι -είπα εγώ ο απαισιόδοξος-. Η ευτυχία ΔΕΝ είναι επιλογή παρά μόνο εάν είσαι αναίσθητος. Και αφορμή για να καταλήξω σε αυτό το συμπέρασμα ήταν η πρόσφατη συνομιλία που είχα με μια φίλη, η οποία μου διηγήθηκε στο τηλέφωνο τρία – τέσσερα περιστατικά που της συνέβησαν στο εγγύς παρελθόν, μεταξύ άλλων θάνατοι συγγενικών προσώπων (όχι ένας αλλά δύο κατά σειρά), αρρώστιες, προβλήματα οικογενειακά κτλ. 

Τι μπορούσε να κάνει για να είναι ευτυχισμένη σ’ αυτή την περίπτωση; 

Μπορούσε να εξαλείψει το πένθος έτσι απλά; Μπορούσε να διαγράψει την καθημερινή ρουτίνα μιας εργαζόμενης μάνας και δη πενθούσας και να σκέφτεται θετικά;

Μπορούσε να βάλει σε σίγαση το κλάμα των παιδιών της, που δεν καταλάβαιναν απολύτως τίποτα από το τι συμβαίνει και απλώς ήθελαν τη μαμά τους πλάι τους να τους λέει παραμύθια, ενώ εκείνη έπρεπε να λείπει για ώρες ή να κλαίει κάπου, φυσικά κι αυτό σε σίγαση; 

Μπορούσε να γιορτάσει την επέτειο γάμου της ξαπλωμένη σε ένα σπα με τον άντρα της ενώ οι σκοτούρες της γέμιζαν το κεφάλι; 

Μπορούσε να χαρεί τα γενέθλιά της ξέροντας πως η αυριανή μέρα θα την έβρισκε αντιμέτωπη με τα τέρατά της ξανά;

Όχι φυσικά. 

Όσο κι αν το επέλεγε, δεν μπορούσε να γίνει -εκτός κι αν γινόταν αναίσθητη-.

Και έπειτα σκέφτηκα και περιπτώσεις ανθρώπων που δεν έχουν τα βασικά ή έχουν βιώσει κάτι τραγικό.

• Μπορεί μια απλή μεν, γενναία δε απόφαση να τα ξεχάσει όλα, να γίνει ο δρόμος ενός θύματος bullying για την ευτυχία, έτσι απλά; 
• Μπορεί ένας χωρισμένος να χαράξει νέα αρχή χωρίς να τον στοιχειώνει έστω και λίγο το παρελθόν του; 
• Επιλέγει ένα θύμα βιασμού να ξαναγίνει ευτυχισμένο, διαγράφοντας την εφιαλτική στιγμή που το χάραξε; 
• Τολμά αυτός που αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και χαροπαλεύει καθημερινά, να νιώσει ευτυχισμένος; 

Όχι φυσικά. 

Όσο κι αν το επέλεγε, δεν μπορούσε να γίνει -εκτός κι αν γίνονταν αναίσθητος-.

Με τόσα πολλά που μπλέξαμε εμείς οι άνθρωποι, με τόσες υποχρεώσεις και σκοτούρες, πως να είμαστε ευτυχισμένοι; Όχι δεν μπορούμε. Η ευτυχία δεν είναι κουμπί που το πατάς και μπαίνει σε εφαρμογή, ούτε μπορεί να κερδηθεί απόλυτα, όσο κι αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι οι άνθρωποι. Σας προκαλώ, πέστε μου ΕΝΑΝ που είναι απόλυτα ευτυχισμένος και γιατί και τα ανακαλώ όλα!

Είμαι σίγουρος πια. Μπορείς να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος, μόνο αν γίνεις αναίσθητος. Αυτή είναι ξεκάθαρα η διαδικασία για την ευτυχία. Πρώτα πρέπει να απεκδυθείς από κάθε ίχνος ανθρώπινου συναισθήματος. Ύστερα να ντύσεις τις ενοχές σου με δέρμα ελέφαντα για ν’ αντέχει στα δύσκολα και τέλος να μη φοβάσαι να πατάς επί πτωμάτων: με άλλα λόγια να γίνεις ένας υπερήρωας της Marvel και ούτε σφαίρες, ούτε λογαριασμοί ρεύματος, ούτε θάνατοι αγαπημένων προσώπων, ούτε επαγγελματικές αποτυχίες, ούτε ερωτικές απογοητεύσεις, ούτε καν βιβλικές καταστροφές να μη σε διαπερνούν. 

Μπορείς να το κάνεις;

Μπορείς.

Όχι εύκολα μεν, αλλά μπορείς να γίνεις αναίσθητος, άρα και ευτυχισμένος. Και ναι, αυτό το επιλέγεις συνειδητά. Τώρα το ξέρω καλά: η αναισθησία είναι οπωσδήποτε το κλειδί για την ευτυχία μας. 

Άνευ αισθήσεως, ευδαιμονία πηγάζει.

Γιάννης 2020 μ.Χ.

Αφιερωμένο στη φίλη μου Ξ. που μου έδωσε την έμπνευση για να το γράψω, αλλά και σε μενα που αποκλείεται ποτέ να υπάρξουμε αναίσθητοι, άρα ούτε κι ευτυχισμένοι! 

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com