Κυνήγι! Μια λέξη που ίσως εμπερικλείει ολόκληρους λαούς. Μια συνήθεια τόσο κοινότυπη και συνάμα τόσο φυσιολογική για πολλούς ανθρώπους.

Υπάρχουν όμως, όπως σε κάθε τι που κάνουμε, κάποιοι ηθικοί περιορισμοί, που δεν είναι κάπου γραμμένοι απαραίτητα, αλλά που κουβαλάμε μέσα μας ευτυχώς, πολλοί από εμάς…

Αρχικά, μια πράξη που αποσκοπεί στο θάνατο οποιουδήποτε υπαρκτού όντος, δε μπορεί να λέγεται χόμπι, πόσο μάλλον άθλημα.

Αν θέλουμε να ακριβολογούμε λέγεται δολοφονία. Τώρα αν η λέξη απενοχοποιείται έμμεσα από τον σκοπό της πράξης, θα το κρίνουν κάποιοι που βλέπουν όλα αυτά που λέμε σαν ψιλά γράμματα!

Τουλάχιστον αφού πολλοί από εμάς προβαίνουν στη «δολοφονία» των ζώων, τότε ας το λένε σωστά! Δε μπορείς να λες : – Πάω για κυνήγι.

Η δικαιολογία αυτή είναι παρωχημένη. Ας το πούμε σωστά λοιπόν: Σκοτώνω ζώα! Γιατί αυτό είναι το σωστό.

Γιατί το βαφτίσαμε κυνήγι; Η λέξη αυτή έτεινε να χρησιμοποιείται παλαιότερα, όταν οι άνθρωποι των σπηλαίων δεν είχαν άλλη επιλογή από το να κυνηγήσουν διάφορα ζώα, με απώτερο σκοπό να τα φάνε, μιας και δε μπορούσαν να εξυπηρετήσουν αλλιώς τις βασικές τους ανάγκες, σύμφωνα με τα δεδομένα της εποχής.

Άλλο το να είμαστε όλοι χορτοφάγοι κι άλλο το να κάνουμε την ελευθερία μας ασυδοσία. Είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

Σύμφωνα με τον φιλόσοφο Τόμας Χομπς ο άνθρωπος δεν έχει αγαθή φύση αλλά είναι εκ φύσεως εγωιστής και ηδονιστής. Τον κατατρέχει το προσωπικό συμφέρον και αν όλοι οι άνθρωποι ήταν ανεξέλεγκτοι χωρίς ένα κοινωνικό συμβόλαιο, τότε καθοδηγούμενοι μόνο από την εσωτερική δυναμική τους, θα αλληλοκαταστρέφονταν!

Υπάρχουν πολλοί κατακριτές του, καθώς ο κάθε φιλόσοφος έχει τη δική του οπτική με πάμπολλα επιχειρήματα.

Δε θα μπορούσαμε όμως, να αγνοήσουμε αυτή του την τοποθέτηση, μιας και η ιστορία μας αποδεικνύει πως ο άνθρωπος βρίσκεται μέσα σε ένα οργανωμένο κοινωνικό συμβόλαιο, το λεγόμενο κράτος κι όμως δε παύει να έχει μέσα του το έγκλημα. Μερικές φορές μας ωθεί και το ίδιο το κράτος μιας και αυτοί που το στελεχώνουν, είναι και οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα…

Επειδή λοιπόν, δε χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι βία απέναντι στο ίδιο ον, αυτό μας κάνει λιγότερο υπευθύνους;

Αν σκοτώναμε άνθρωπο είμαστε δολοφόνοι κι αν σκοτώνουμε ζώα είμαστε αθλητές ή εξασκούμε χόμπι ;

Ότι και να κάνουμε λοιπόν, τουλάχιστον ας το λέμε με το όνομα του, παρά να το πασπαλίζουμε με το φαινόμενο του γελοίου συμβιβασμού και της πλύσης εγκεφάλου.

sigmalive.com

Για τους περισσότερους είναι αλυσίδα. Πολύ σωστά! Μια αλυσίδα που υπήρχε ανέκαθεν, μιας και εμείς οι άνθρωποι, είμαστε ζώα!

Το μοιραίο μας λάθος παρόλα αυτά, είναι που νομίζουμε πως είμαστε εμείς οι ιδιοκτήτες της αλυσίδας, ενώ απλά εμείς είμαστε μέρος της. Και γι’ αυτό, δε πρέπει να είμαστε καν σίγουροι!

Γιατί; Είμαστε το πιο έξυπνο ον επάνω στον πλανήτη και το εκμεταλλευτήκαμε υπέρ του δέοντος για να σκεπάζουμε εύκολα τα λάθη, τα πάθη και τις αδυναμίες μας.

Αδυναμίες περισσότερες από τα ζώα μιας κι εμείς μπορούμε να διακρίνουμε το σωστό από το λάθος και πάλι επιλέγουμε να καταδικάζουμε και τον εαυτό μας αλλά και τη φύση.

Μέσα στα πλαίσια του Κοινωνικού Συμβολαίου ορίσαμε κάποιους νόμους , τους οποίους καταπατούμε καθημερινά με τη λαθροθηρία και την ασέβεια προς τα ζώα. Η λαθροθηρία υπήρχε παλαιότερα όταν φτωχοί αγρότες προέβαιναν στη θανάτωση των ζώων για σκοπούς διαβίωσης. Τώρα δε σκοτώνουμε για να ζήσουμε, σκοτώνουμε για να σκοτώσουμε. Και μάλιστα απαγορευμένα πλέον είδη ζώων και πουλιών που είναι προς εξαφάνιση. Τόση ευθιξία έχουμε!

Τώρα έχει γεμίσει ο τόπος κρεοπωλεία με σκοτωμένα ζώα έτοιμα για φάγωμα και ακόμα εμείς συνεχίζουμε σαν «χόμπι» να σκοτώνουμε ακόμα περισσότερα.

Από την τόση κατάχρηση απορώ πως μας λυπάται ακόμα η φύση και δε μας εξοντώνει μια και καλή!

Το πιο διεστραμμένο της υπόθεσης όμως δεν είναι ότι τα σκοτώνουμε, αλλά ότι τα ποστάρουμε έτσι ώστε να διαφημίσουμε αυτή μας τη πράξη κρατώντας τα ματωμένα μέσα στα χέρια μας και γελώντας τόσο ικανοποιημένοι, λες και νιώσαμε ολοκληρωμένοι που καταφέραμε να πάρουμε το θήραμα μας. Τώρα ναι, δε θα πεθάνουμε, θα έχουμε να φάμε! Τα σουπερμάρκετ γεμάτα από ποικιλίες τροφών και εμείς να γελάμε με τα ματωμένα κουνέλια, ελάφια, αρκούδες. Ναι, το είδαμε κι αυτό! Τουλάχιστον κρατήστε τα στο θάλαμο σας σκοτωμένα και μην τα μοιράζεστε μαζί μας!

Η κατάντια μας! Η επιβολή της εξουσίας προς κάτι το ανυπεράσπιστο, προς κάτι το πιο αδύναμο. Έτσι είμαστε οι άνθρωποι, ζώα απολιτικά! Ζώα εξυπνότερα! Ζώα που για να ικανοποιήσουν την ματαιοδοξία τους, επιβάλλουν την εξυπνάδα και τους και τη καταχράζονται, καταστρέφοντας τον πλανήτη!

Δεν μας έχει ανάγκη η φύση, ποτέ δε μας είχε! Γι’ αυτό μας εκδικήθηκε και θα συνεχίσει να μας εκδικείται! Όλα τα όντα νιώθουν πόνο, έχουν δικαίωμα στη ζωή και στην ευχαρίστηση. Όπως κι εμείς!

Και δε σας μιλάει ένας άνθρωπος που είναι χορτοφάγος, αλλά τουλάχιστον που μπορεί να ξεχωρίσει ποια είναι τα όρια.

Εναπόκειται στον καθένα το ποια όρια θα βάλει μέσα στη ζωή του και το πώς θα πορευτεί με αυτά. Να ξέρετε όμως, πως δεν είστε μόνοι σας. Για να ακριβολογούμε, τίποτα δεν είμαστε! Αυτό να έχουμε κατά νου.

«Πως ο πολιτισμός κατέληξε να είναι η οδός για να αναδεικνύουμε τη ματαιοδοξία μας και το κενό που μας έχει προσδώσει η υπέρμετρη ελευθερία της ύπαρξης μας.» Κανείς δεν είναι ιδιοκτήτης της γης.

21^ος αιώνας. Νομίζω είναι καιρός να συμπεριφερθούμε όπως αρμόζει στην εποχή μας…

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: in.gr