Ορκιστήκαμε αυτόν τον Αύγουστο να μην τον ξεχάσουμε ποτέ.

Καθόμουν στην παραλία κι έσκαγαν τα κύματα στα πόδια μου που μπλέκονταν με τα δικά σου,
Χανόμασταν στους αφρούς της θάλασσας.
Ήταν μέσα Αυγούστου και οι Περσίδες ήταν ονειρικές.
Ποτέ δεν αρκούμουν με μετριότητες,
Έψαχνα το καθηλωτικό, το ανυπέρβλητο,
Τον καλοκαιρινό, εν δυνάμει έρωτα που καταλήγει σε θάνατο από γηρατειά.
Έφταιγα τις ταινίες του κινηματογράφου και τον ωροσκόπο μου,
Ζούσα για τα πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα,
Για να κάνω υπερβολές,
Και τα μάτια σου, αχ αυτά τα μάτια σου,
Πιο λαμπερά κι από τα πιο φωτεινά αστέρια.

Ώσπου τελείωσε το καλοκαίρι κι έφυγε ο Αύγουστος,
Μαζί κι εσύ.

Ξύπνησα μια μέρα και δεν ήταν εδώ,
Έφυγε.
Δεν ήταν ξαφνικό, το περίμενα,
Κι ας μην ήθελα να φύγει.
Όλα τα πράγματα αρχίζουν για να τελειώσουν,
Γεννιόμαστε και το μόνο σίγουρο είναι ότι θα πεθάνουμε,
Έτσι κι αυτός έφυγε, κι ήταν σίγουρο ότι θα φύγει.

Ήξερα ότι θα φύγει, ίσως όχι από την πρώτη στιγμή αλλά από την αρχή,
Δεν ήταν δα και μυστικό,
Απλά δεν ήταν αυτός που πάσχιζα να δω σε αυτόν,
Ήταν κανονικός, προβλεπόμενος.

Το τέλος του καλοκαιριού ήταν η πιο πιθανή στιγμή,
Όλα αλλάζουν μετά το καλοκαίρι,
Ή μήπως είμαστε εμείς αλλαγμένοι το καλοκαίρι;

Κάθε φορά το φιλί διαρκούσε λίγο παραπάνω,
Τα χάδια έκαναν βόλτα σε κάθε πιθαμή του κορμιού,
Ο αποχαιρετισμός ήταν πάντα σαν ο τελευταίος,
Κι αν ήξερα ότι ήταν ο τελευταίος έτσι θα ήθελα να ήταν.

Είχα πολλά να πω που δεν είπα,
Επειδή δεν ήθελα να τα πω,
Ούτε και τώρα έχω την ανάγκη να πω,
Τα διάβαζε στα μάτια μου.
Δεν θα άλλαζε τίποτα.
Κι έτσι έφυγε μες τη σιωπή.
Έφυγε όπως τα καράβια στο λιμάνι,
Όπως τα πουλιά πριν τα πρωτοβρόχια,
Όπως τα αεροπλάνα.
Κι εγώ δεν κούνησα ούτε το χέρι για τον αποχαιρετισμό,
Δεν είπα Αντίο,
Δεν γύρισα να δω τη φιγούρα του να απομακρύνεται,
Ούτε όμως και δάκρυσα για τον θλιμμένο μου Αύγουστο.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: wixmp.com