Κάποιες φορές έχω την αίσθηση πως ούτε που με βλέπεις. Με κοιτάς, μα δεν με βλέπεις. Και όλο με ξεχνάς. Γιατί παλεύεις τόσο σκληρά να με πείσεις πως δεν είσαι εδώ; Εννοώ σε τι θα ωφελήσει; Σε εσένα δεν κάνει διαφορά μα εμένα με βολεύει η αίσθηση της παρουσίας σου. Με γλιτώνει από πολλά πώς να στο πω. Πες πως απλώς δεν έχω χρόνο για να χάσω τις ισορροπίες μου. Έχω πολλά πράγματα να κάνω, δεν μπορώ να έχω και το βάρος της μη ύπαρξής σου. Έχω πολλά πράγματα να κάνω. Και πως καταφέρνεις να νοθεύσεις το κάθε ένα από αυτά.

Στην εποχή μας το να ξέρεις τι ζητάς από έναν άνθρωπο κατάντησε μειονέκτημα. Γι’ αυτό και βρίσκομαι συχνά σε αυτή την θέση. Τη μειονεκτική. Είσαι βλέπεις  πιο διαχειρίσιμος όταν δεν ξέρεις τι πρέπει να περιμένεις από έναν άνθρωπο, ποια συμπεριφορά δεν είναι αποδεκτή για την αξιοπρέπειά σου. Κι έτσι εγώ συνήθως τους ξαφνιάζω και μετά τους τρομάζω. Κι ύστερα με αντιμετωπίζουν σαν ίσα που να υπάρχω. Ξέρεις όταν ήμουν μικρή θύμωνα όταν μου έλεγαν πως είναι επιλογή μου. Τώρα, ψιλοκαμαρώνω.

Τον έρωτα εγώ δεν τον έζησα. Μα τον σέβομαι και τον γιορτάζω σαν να εξερεύνησα την κάθε σπιθαμή του. Μεθώ και ενθουσιάζομαι στην πρώτη υποψία του. Παίρνω την υποψία, εκείνη την πρώτη, και την μεγεθύνω, την ξεχειλώνω την κάνω τεράστια και την φοράω. Ναι η πτώση μετά είναι ακόμη πιο έντονη έτσι μα τις αξίζει δεν νομίζεις;

Σκασίλα μου κι αν δεν νομίζεις. Συνήθισα.

Δεν πειράζει. Αν όντως θες να μείνεις μακριά μου μείνε, δίχως δεύτερη σκέψη. Αν και την δικιά σου υποψία την αγάπησα λίγο πιο πολύ, γιατί μου έμοιαζε, μου ταίριαζε. Κι αυτό δεν ψάχνουμε πάνω κάτω όλοι; Έναν άνθρωπο που, να τολμήσω να το πω; Που μας ολοκληρώνει.

Να σου πω κάτι; Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται τόσος πανικός όποτε κάποιος λέει πως θέλει κάποιον να τον ολοκληρώνει. Το να σε ολοκληρώνει ένας άνθρωπος δεν σημαίνει πως η απουσία του σε κάνει μίζερο και μισό. Απλώς στην ζωή μας οι  άνθρωποι έχουν αυτή την φοβερή ιδιότητα, να σου γνωρίζουν τον εαυτό σου. Να σε φέρνουν σε επαφή με όλα εκείνα τα υπέροχα σημεία μέσα σου που αγνοούσες και να σε βοηθούν να αναπτυχθείς ως άνθρωπος. Εγώ την ολοκλήρωση δεν την αντιλαμβάνομαι ως ένα κομμάτι που λείπει μα ως ένα κομμάτι που ξαφνικά φανερώνεται.

Μην με κοιτάς έτσι. Δεν σου ζητάω εν τέλει τίποτα, ούτε καν να με καταλάβεις. Για λίγο σου ζήτησα να υπάρξεις μα κι αυτό μου το αρνήθηκες. Έχω κάνει βλέπεις τις επιλογές μου και σου πέφτουν βαριές. Δεν βαριέσαι, συνήθισα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: pinimg.com