Τη φράση «Όλα ή τίποτα, ούτε τον καφέ μου δεν πίνω μέτριο» όλοι κάπου θα την έχετε ξανακούσει. Ε λοιπόν κι εγώ αυτό το μότο υιοθέτησα, σε συνδυασμό όμως με τη χαλαρότητα όσον αφορά την επικοινωνία. Ωστόσο, τα μέτρια δεν μου κάνουν, αυτό είναι γεγονός. Είσαι ή δεν είσαι, τίποτα περισσότερο τίποτα λιγότερο.

Αυτό εννοείται ότι εναπόκεινται σίγουρα και στο χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου. Να ξέρεις όμως ότι σίγουρα δεν αρμόζει σε άτομα παθιασμένα, με όνειρα και ελπίδες γιατί είναι αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητας τους. Η χαλαρότητα ή αλλιώς μετριότητα απλά δεν τους κάνει.

Η κακή πλευρά της χαλαρότητας είναι τα μισά λόγια, οι μισές πράξεις όλα μισά και αδιευκρίνιστα, μια θολούρα πάντα να επικρατεί. Το μισό ενδιαφέρον, που σε αφήνει να κάνεις σενάρια και συνεχώς να διερωτάσαι για πράγματα.

Για παράδειγμα «όταν είμαστε μαζί, μου δείχνει πόσο με θέλει… μετά γιατί απλά εξαφανίζεται και επανεμφανίζεται όποτε γουστάρει;», ή «όλη μέρα μιλούσαμε, όλα μια χαρά και απλά στο τελευταίο μήνυμα μου δεν υπήρξε καμία απάντηση». Το χειρότερο όμως απ’όλα είναι να μην είναι ξεκάθαρος μαζί σου. Άν έπιασες τον εαυτό σου να διερωτάται τα ίδια ή και παρόμοια ερωτήματα τότε ίσως απλά να θέλει να περάσει την ώρα του και δεν εξηγήθηκε σωστά μαζί σου ή απλά όντως δεν αντέχει την πίεση αλλά το φτάνει στα άκρα.

Άν με ρωτάς οι οπαδοί της «χαλαρότητας» είναι απλά άνθρωποι οι οποίοι απογοητεύτηκαν και κατέφυγαν σε αυτήν! Άνθρωποι που είχαν πολλά να δώσουν, εν τέλει τα έδωσαν σε λάθος άτομα, στέρεψαν και απέναντι στα σωστά δυστυχώς δεν έχουν πια να δώσουν.

Απ΄ την άλλη, η καλή πλευρά της χαλαρότητας, όταν είναι οριοθετημένη, είναι ότι σου αφήνει περιθώριο να αναπνεύσεις, να είσαι ο εαυτός, να μην χάσεις την προσωπικότητα σου και να θυμάσαι πως δεν παύεις να είσαι μονάδα. Σέβεται το χρόνο που χρειάζεσαι να μείνει λίγο μόνος και να απολαύσεις την μοναξιά σου, την οποία όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται ανεξαιρέτως αν είναι σε σχέση ή όχι.

Για να δούμε τώρα τα σχετικά με το πάθος overdosed! Το υπερβολικό πάθος επιβάλλεται σε μια σχέση, αλλιώς είναι σαν ένα ανάλατο φαγητό και τι να κάνεις ένα άνοστο φαγητό. Όταν δεν υπάρχει γεύση για να σε ταξιδέψει, όταν δεν υπάρχει γεύση να σε κάνει να θυμηθείς και να προσδιορίσεις όσα έζησες, ότι όντως τα έζησες και κυρίως ότι τα ένιωσες.

Το πάθος δυναμώνει και καλλιεργεί μια σχέση, πόσο μάλλον ένα δυνατό πάθος.

Ωστόσο, τι γίνεται όταν το έντονο πάθος μετατρέπεται σε παράνοια;

Κάπου εδώ θα δούμε την κακή πλευρά του υπερβολικού πάθους, όπως κατάλαβες. Να σου εξηγήσω βέβαια πρώτα τι εννοώ παράνοια.

Όταν για παράδειγμα θέλει να μιλάτε 24 ώρες το 24ωρο. Να βλεπόσαστε τόσο πολύ σε φάση που δεν θα βλέπεις πλέον τους φίλους σου. Όταν πλέον δεν σου λείπει ο άνθρωπός σου και σου προξενεί μόνο νεύρα. Όταν επίσης δεν σου έχει καμία, μα καμία εμπιστοσύνη, ενώ η σχέση σας είχε ξεκινήσει εντελώς διαφορετικά.

Ή και όταν φτάσει στο σημείο να σου απαγορεύσει να πας κάπου -που ξανακούστηκε αυτό-.  Κάποιοι λόγω του υπερβολικού πάθους που νιώθουν, καταλήγουν να γίνονται  καταπιεστικοί, παράλογοι και ανυπόφορα ζηλιάρηδες. Ναι, είναι ωραίο να υπάρχει λίγη ζήλια σε μια σχέση, αλλά υγιής ζήλια και σε λογικά πλαίσια. Όχι να γίνεται αποπνικτική, γιατι κάπως έτσι φτάνουν στο τέλος τους οι σχέσεις. Διότι μια μέρα, ο καταπιεσμένος θα σπάσει και θα τα τινάξει όλα στον αέρα και εσύ όταν ξεθολώσεις και καταλάβεις πόση ζημιά προξένησες, χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο, τότε θα είναι αργά.

Μιλάμε βασικά για τα δύο άκρα.

Το καλύτερο σενάριο κατ΄ εμένα, είναι να υπάρχει υπερβολικό πάθος στο κρεβάτι, μα ως εκεί αλλά και χαλαρότητα ως ένα σημείο στην μεταξύ σας επικοινωνία και σχέση. Το ένα μπορεί να καλύψει τα κενά του άλλου, φτάνει οι δύο αυτές έννοιες να συμφιλιωθούν. Τότε θα υπάρχει ένα θαυμάσιο αποτέλεσμα. Τι λες;

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com