«Μετά από χρόνια πάλης και μάχης, έχω εξουθενωθεί, ανέπνεα αλλά δεν ζούσα» ήταν μερικά από τα τελευταία λόγια μιας 17χρονης η οποία μετά από πολλαπλούς βιασμούς που υπέστη κατά την διάρκεια της παιδικής της ηλικίας, αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή της μέσω ευθανασίας (της οποίας η κλινική αρνήθηκε και έτσι αυτοκτόνησε). Σοκ για πολλούς η απόφαση αυτή, κατανοητή από άλλους.
Τι ακριβώς είναι η ευθανασία; Ευθανασία σημαίνει ήρεμος, αξιοπρεπής και ανώδυνος θάνατος ούτως ώστε ο άνθρωπος να μην βασανίζεται, ιδιαίτερα αν βρίσκεται στο τελικό στάδιο της ζωής του, ή αν η κατάσταση της υγείας του είναι μη αναστρέψιμη. Σε διεθνές επίπεδο, ονομάζεται και mercy killing παίρνοντας την έννοια του θανάτου ως μια πράξη προσφοράς στον συνάνθρωπο. Άρα να πεθάνω εγώ για να ζήσει κάποιος άλλος;
Οι απόψεις διίστανται. Με βάση την θρησκεία, μόνο ο Θεός μπορεί να αποφασίσει πότε έφτασε το τέλος κάθε ανθρώπου. Η δεύτερη ομάδα είναι αυτή που πιστεύει πως ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα της ελευθερίας στο να αποφασίζει ό,τι θέλει για την ζωή του, άρα και για τον θάνατο του. Εσύ ποια από τις δύο απόψεις θεωρείς ότι είναι η πιο σωστή;
Πληροφοριακά, υπάρχει και μηχάνημα το οποίο παρουσιάστηκε σε γραφείο τελετών στο Άμστερνταμ (όπου είναι νόμιμη η ευθανασία), στο οποίο ο ασθενής ξαπλώνει και με το πάτημα ενός κουμπιού απελευθερώνεται άζωτο. Στη συνέχεια ο ασθενής χάνει τις αισθήσεις του και έχει ανώδυνο θάνατο.
Και ξεκινώ να θέτω ερωτήματα.
Ποια η διαφορά του παραπάνω μηχανήματος ευθανασίας με την αυτοκτονία; Το ότι δεν νιώθεις πόνο;
Μπορώ να βάλω το πιστόλι στον κρόταφο και σε κλάσματα του δευτερολέπτου να διαμελιστώ, χωρίς να νιώσω πόνο. Σε τι διαφέρουν αυτά τα δύο; Το ότι στο πρώτο δεν θα χαλάσει η εξωτερική μου εμφάνιση σε σχέση με το δεύτερο;

Είναι από τις λίγες περιπτώσεις (ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΕΣ) που δεν έχω ολοκληρωμένη άποψη. Από την μία σέβεσαι την επιθυμία κάθε ανθρώπου να βάλει τέρμα στην ζωή του αλλά και οποιαδήποτε άλλη επιθυμία του. Ο κάθε άνθρωπος είναι υπόλογος των πράξεων του. Από την άλλη δεν βρίσκω καμία διαφορά την αυτοκτονίας από την ευθανασία. ΟΜΩΣ για να είμαι ξεκάθαρος, το να είναι κάποιος ασθενής από μία ανίατη ασθένεια που δεν έχει επιστροφή όπου πονά και βασανίζεται είναι διαφορετικό. Το να ζητηθεί από τον γιατρό να σταματήσει η φαρμακευτική αγωγή για να επισπευσθεί ο θάνατο του είναι πάλι κάτι άλλο. Και σε αυτή την περίπτωση ποιος είναι υπόλογος του θανάτου; Ο ασθενής ή ο γιατρός
Κατά την άποψη μου, η ευθανασία είναι από αυτά τα θέματα που δεν είναι είτε άσπρο είτε μαύρο. Είτε υπέρ είτε κατά. Είναι από τις περιπτώσεις που κάποτε είναι άσπρο, κάποτε μαύρο αλλά κάποτε είναι και γκρίζο. Και αυτό το γκρίζο είναι που κάνει το θέμα πιο περίπλοκο. Να δεχτείς από ένα 17χρονο κορίτσι όπως είπαμε στην αρχή να κάνει ευθανασία αφού δεν είχε νόημα κατ’ αυτήν πλέον να ζει; Ή να της αρνηθείς με σκοπό να προσπαθήσεις να την βοηθήσεις να το ξεπεράσει με το ρίσκο να αυτοκτονήσει, όπως και έγινε.

Είναι από τα θέματα που όσες έρευνες κι αν γίνουν, όσα στατιστικά κι αν δημοσιευτούν, όσους ανθρώπους κι αν γνωρίσεις, δεν θα υπάρξει ποτέ ΥΠΕΡ ή ΚΑΤΑ σαν γενικό συμπέρασμα.
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment