Μπορείς άραγε να καταλάβεις; Να αισθανθείς το βάρος αυτό; Ξέρεις πως είναι; Σε ρωτάω, μπορείς; Ένιωσες ποτέ σου άραγε πόσο πολύ πονούσα; Σε ένοιαζε που τα βράδια σαν πέτρα στο στήθος μου με πλάκωνε η αγάπη μου για εσένα.

Εκεί μόνη. Να σ’  αγαπώ μα να μην λέω κουβέντα, να μην το ξεστομίζω. Ξέρεις τι περνούσα; Να θέλω να στο φωνάξω, αλλά να ξέρω πως δεν πρέπει. Να θέλω να ουρλιάξω και να τον μάθουν όλοι, να με ακούσουν όλοι.  Να ξέρω πως δεν πρέπει. Πόσο πόνο μπορεί να προκαλέσει μια αγάπη; Πόσος πόνος επιτρέπεται για την αγάπη;

Έτσι είναι μάτια μου όταν αγαπάς μόνος σου. Όταν αγαπάς και νοιάζεσαι έναν άνθρωπο που δεν υπήρξατε ποτέ στην ίδια σελίδα. Που δεν νιώσατε ποτέ το ίδιο. Τέτοιες αγάπες είναι σαν σαράκι. Σου τρώει την ψυχή, λίγο, λίγο. Σιγά , σιγά ως που δεν σου αφήνει πια τίποτα μέσα σου για να πορευτείς. Σε ρουφάει, σε αδειάζει. Σε αφήνει να αναρωτιέσαι. Γιατί; Ήσουν λίγος σαν άνθρωπος, δεν άξιζες να αγαπηθείς; Όχι, δε είναι αυτό, απλά έτσι είναι η ζωή. Αυτό έλεγες πάντα.

s.itl.cat

Δεν επιλέγουμε ποιους θα αγαπήσουμε, ποιους θα ερωτευτούμε, για ποιους θα πονέσουμε. Για ποιους θα κλάψουμε, για ποιους θα ξενυχτήσουμε. Δεν μας δίνεται η επιλογή. Λες και κάποιος εκεί ψηλά και διασκεδάζει με τον πόνο των ανθρώπων που αγαπούν. Που αγαπούν μονόπλευρα.

Χαλάλι τους όμως. Σκέψου πόσο τυχεροί είναι αυτοί οι άνθρωποι που ξέρουν πως αγαπήθηκαν πολύ, πολύ και  βαθιά από κάποιον άλλο άνθρωπο σε αυτόν τον κόσμο.  Κι εσύ ξέρεις τι είσαι; Τολμηρός. Δόθηκες, αγάπησες, ανοίχτηκες δίχως να νοιάζεσαι αν θα πονέσεις ή όχι. Είχες το θάρρος να πεις όλα όσα νιώθεις, να παλέψεις γι’ αυτά. Τι κι αν ηττήθηκες σε αυτή την μάχη, το αποτέλεσμα δεν αλλάζει. Όσο κι αν πονάει να αγαπάς μόνος, δεν αλλάζει το γεγονός πως αγαπάς. Πως έχεις μια καρδιά αρκετά γενναία για να αγαπήσει και πίστεψε με αυτές οι καρδιές είναι αυτές που στο τέλος θα αγαπηθούν, πραγματικά. Βαθιά, ατόφια, όπως τους αξίζει. Γιατί είναι καρδιές ντόμπρες και καθαρές.

Αν είσαι κι εσύ μια καρδιά, που αγαπά μονάχη μην φοβάσαι. Μην τα παρατάς. Να σκέφτεσαι πάντοτε πως, πραγματικά ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που αγαπά δίχως να περιμένει ανταλλάγματα, που δίνει δίχως να περιμένει να πάρει. Γιατί έτσι πρέπει να είναι η αγάπη ανιδιοτελής. Μην νοιάζεσαι λοιπόν που δεν αγαπήθηκες. Να νοιάζεσαι που είχες το θάρρος να αγαπήσεις.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: thebitterlemon.files.wordpress.com