Σαν αργόσχολος φοιτητής της Αγγλίας που είμαι, άρχισα για ακόμα μια φορά να κάνω την αγαπημένη μου ασχολία, δηλαδή να κοιτάζω για οικονομικές πτήσεις τον low lost αεροπορικών.

Πέφτω λοιπόν πάνω σε κάτι εισιτήρια για Μάντσεστερ-Θεσσαλονίκη για ένα τριήμερο, στην τιμή των 20 ευρώ!

Χωρίς να χάσω χρόνο μπαίνω και κοιτάζω ότι τότε ήταν εντάξει να ταξιδεύσεις από Μάντσεστερ – Θεσσαλονίκη χωρίς να απαιτείται covid test και δεν υπάρχει αυτοπεριορισμός.

Παίρνω τηλέφωνο μερικούς φίλους που είναι επίσης αργόσχολοι φοιτητές, της Θεσσαλονίκης όμως και λαλώ τους «ΕΡΚΟΥΜΑΙ»!

Να μην τα πολυλογώ, στις 11/10 μέρα Κυριακή φτάνω στη Θεσσαλονίκη, όπου κατευθύνομαι αμέσως για να παραλάβω το αυτοκίνητο που είχα από πριν ενοικιάσει. Όταν φτάνω στα γραφεία της συγκεκριμένης εταιρίας, μου λένε ότι δεν μπορούν να μου ενοικιάσουν το συγκεκριμένο μοντέλο, γιατί δεν έχω κλείσει τα 23, ενώ στους όρους χρήσης που είχαν στην ιστοσελίδα, έγραφε ξεκάθαρα ότι το ελάχιστο όριο ηλικίας είναι 21 και όχι 23 όπως μου έλεγαν εκεί.

ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΝΑ ΠΑΝΕ ΟΛΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΑ ΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΡΕ…!

Χωρίς να θέλω να χαλάσω τη διάθεση μου, βρίσκω άμεσα μια άλλη εταιρία και κατευθύνομαι στα γραφεία της και παίρνω το αμάξι που ήθελα.

Αναχωρώ από το αεροδρόμιο και φτάνω στη Θεσσαλονίκη, κοντά στις Καμάρες, για παραλάβω τους φίλους μου και ξεκινούμε ένα νέο road – trip μέχρι τα λουτρά Πόζαρ .

Εκεί κάναμε το μπανάκι μας και καθίσαμε να απολαύσουμε τον καφέ μας, βλέποντας μια πανέμορφη θέα. Σειρά είχε να επιστρέψουμε πίσω στη Θεσσαλονίκη, όπου το βράδυ θα πηγαίναμε για φαγητό στα λαδάδικα.

Την επόμενη μέρα πήγαμε για καφεδάκι στον Λευκό Πύργο και το βράδυ μαγείρεψα εγώ στους φίλους μου φρέσκα ζυμαρικά με γαρίδες και σάλτσα ντομάτας (να δικαιολογήσω και λίγο τα λεφτά των σπουδών μου) και αράξαμε στο σπίτι για gntm και ναργιλέ.

Την Τρίτη το απόγευμα με μια φίλη θα αναχωρούσαμε για την Κομοτηνή, όπου ήθελα να πάω να κάνω μια εκπλήξη στα ξαδέλφια μου που σπουδάζουν εκεί.

Το βράδυ βγήκαμε με τα ξαδέλφια για ποτό μέχρι τις 12 (λόγω περιοριστικών μέτρων που ίσχυαν εκείνες τις μέρες) και μετά πήγαμε στο σπίτι τους, όπου με φιλοξένησαν.

Την επόμενη μέρα η ώρα 7 το πρωί, έχοντας ήδη πάρει το φρέντο εσπρέσο μου και το τοστ μου (κλασικός φοιτητής), έφευγα από την Κομοτηνή με προορισμό το αεροδρόμιο, όπου θα άφηνα το αμάξι και θα επέστεφα πίσω στην Αγγλία.

Στην διαδρομή συνάντησα ένα ουράνιο τόξο και με αυτό θα ήθελα να κλείσω το άρθρο μου.  Ότι πάντα μετά τη βροχή, θα έρχεται ένα ουράνιο τόξο.   

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com