Τώρα τι θυμήθηκε η Μπεκατώρου ιστορίες που έχουν γίνει εδώ και ποσά χρόνια;

Τι γύρευε νύχτα η Τοπαλούδη με δυο άντρες και ο ένας να είναι και Αλβανός;

Ο  άντρας έχει ορμές και η γυναίκα πρέπει να ξέρει να μαζεύεται. Ας πρόσεχε, πως βγήκε ντυμένη έτσι έξω; Αν δεν ήταν εκεί, δεν θα την έβγαζαν βίντεο, τα ήθελε και τα έπαθε.

Ρίξε κάτι επάνω σου, προκαλείς.

Αυτά και άλλα πολλά σχόλια παρόμοιου περιεχομένου συναντούμε στο Facebook, ακούμε σε συζητήσεις με παρέες και συγγενείς. Μερικοί τα προσπερνούν, άλλοι εν μέρει συμφωνούν και κάπως, άλλοι αδιαφορούν. Λίγοι όμως καταλαβαίνουν πως τέτοια σχόλια έχουν βαθιά ριζωμένη μέσα τους μια επικίνδυνη κουλτούρα βιάσμού. Μια κουλτούρα που αποδέχεται και με άμεσο ή έμμεσο τρόπο υποστηρίζει την σεξουαλική βία. Μια κουλτούρα που στιγματίζει το θύμα και απενεχοποιεί τον θύτη.

Με το να αμφισβητούμε το θύμα, να ρωτούμε τι φορούσε, γιατί εμπιστεύτηκε, γιατί αποφάσισε να μιλήσει, γιατί δεν αντιστάθηκε, γιατί δεν ζήτησε βοήθεια αποδυναμώνουμε την φωνή του, το τραυματίζουμε περαιτέρω και καταδικάζουμε και άλλα θύματα στην σιωπή. Δικαιολογούμε και υπερασπιζόμαστε τον θύτη, μειώνουμε την σοβαρότητα του εγκλήματος, το υποτιμούμε, επιτρέπουμε στην σεξουαλική βία να συνεχίζει να βασανίζει κορίτσια, γυναίκες, αγόρια και άντρες.

Δεν έχει σημασία τι φορούσε το θύμα, δεν φταίει το θύμα που εμπιστεύτηκε ή ερωτεύτηκε -αρκετές φορές ο θύτης αποτελεί άτομο από τον στενό κύκλο του θύματος, ή ακόμη και πρώην ή νυν ερωτικός του σύντροφος-, δεν έχουμε δικαίωμα να κατηγορούμε ένα άτομο επειδή μετά από 1 εβδομάδα, μήνα ή χρόνο καταλάγιασε το τραύμα που υπέστη και μπόρεσε να μιλήσει… Δεν μπορούμε να ξέρουμε εάν το θύμα αντιστάθηκε ή αν είχε καν να τη δυνατότητα να αντισταθεί.

Κανείς δεν επιλεγεί να βιαστεί, κανείς δεν επιλεγεί να κακοποιηθεί, κανείς δεν ευθύνεται για πράξεις άλλων.

Αντέχοντας λοιπόν και αναπαράγοντας αυτήν την κουλτούρα βιασμού γινόμαστε όλοι βιαστές, συνένοχοι στο έγκλημα, κακοποιούμε ξανά το θύμα, παίρνουμε τη φωνή του, το εκφοβίζουμε να μην μιλήσει, τραυματίζουμε ακόμη περισσότερο την ψυχή του και κάθε φορά που γίνεται αυτό, είναι σαν να υφίσταται ένα νέο, ψυχολογικό βιασμό.

Ας αλλάξουμε κουλτούρα και νοοτροπία. Ας μάθουμε τα παιδιά μας τι θα πει σεβασμός και συναίνεση. Ας αντικαταστήσουμε το γιατί σου συνέβη αυτό, με το γιατί το έκανες αυτό.  Ας δώσουμε φωνή στο θύμα και όχι παρότρυνση στον θύτη.

Όχι λοιπόν, δεν φταίει η Μπεκατώρου που θυμήθηκε να μιλήσει τώρα. Η Μπεκατώρου αποτελεί μια σύγχρονη ηρωίδα, αφού μέσα από την ιστορία της έδωσε έναυσμα σε δεκάδες άλλα κορίτσια για να μιλήσουν και να λυτρωθούν.

Όχι λοιπόν, δεν φταίει η Ελένη που βρέθηκε τη λάθος στιγμή στον λάθος τόπο, που εμπιστεύτηκε τα λάθος άτομα. Η Ελένη συμβολίζει όλα τα κορίτσια που εμπιστεύτηκαν, αντιστάθηκαν και κακοποιήθηκαν, που αγωνίστηκαν για να δικαιωθούν.  

Βάλε ένα τέλος στην κουλτούρα του βιασμού, γιατί το θέμα σε αφορά.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: theatrecomments.weebly.com