Ο πόλεμος με την ηλιθιότητα έχει εδώ και καιρό τελειώσει. Χάσαμε. Τώρα πέρα από την πλάκα, η ηλιθιότητα είναι πράγματι ανίκητη και έτσι θα παραμείνει. Ποιο είναι όμως το καύσιμο που κινεί τους ηλίθιους  και τι είναι αυτό όμως που τους δίνει την δυνατότητα να παραμένουν έτσι; Αυτό προσπάθησαν να ερμηνεύσουν δύο ψυχολόγοι ο Ντέιβιντ Ντάνινγκ και ο Τζάστιν Κρούγκερ. Κατέληξαν έτσι πως η δυνατότητα των ηλιθίων να είναι τόσο ανίκητη και αποτελεί φαινόμενο στο οποίο έδωσαν και το όνομα τους.

Η έρευνα λοιπόν αυτών των κυρίων ξεκίνησε με αφορμή ένα ληστή, τον Μακ Άρθουρ Γουίλερ ο οποίος προσπάθησε να ληστέψει μία τράπεζα καλύπτοντας το πρόσωπο του με χυμό λεμονιού(!!!!). Ο ίδιος θεωρούσε ότι ο χυμός θα ήταν κάτι σαν αόρατο μελάνι το οποίο θα απέτρεπε τις κάμερες ασφαλείας της τράπεζας από το να καταγράψουν το πρόσωπο του (χαχαχ). Σε αυτή την μελέτη οι επιστήμονες εξέταζαν την ικανότητα ανθρώπων να εκτιμήσουν το επίπεδο τους σε διάφορες γνωστικές λειτουργίες όπως ανάγνωση και κατανόηση, η λειτουργία ενός οχήματος με κινητήρα, παιχνίδια όπως το σκάκι ή τένις, ή ακόμη και η εξάσκηση ιατρικής. Σε δευτερεύουσες έρευνες ως υποστηρικτικές αφοσιώθηκαν στους φοιτητές Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο Κόρνελ τους οποίους εξέτασαν και πάλι στην ικανότητα τους να εκτιμούν την ικανότητα τους στην λογική σκέψη, στις γλωσσικές δεξιότητες και στο χιούμορ. Αργότερα άφηναν τους εξεταζόμενους να εκτιμήσουν τις ικανότητες των υπολοίπων που συμμετείχαν στην έρευνα. Όλες οι παραπάνω έρευνες κατέληξαν σε ένα και μόνο συμπέρασμα το οποίο ονόμασαν φαινόμενο Ντάνινγκ-Κρούγκερ.

Το φαινόμενο αυτό είναι μια γνωστική διαταραχή στην οποία άτομα τα οποία έχουν περιορισμένες ικανότητες και γνώσεις σε ένα συγκεκριμένο πεδίο αποκτούν μεγάλη αυτοπεποίθηση σχετικά με τις δεξιότητες τους σε αυτό. Με λίγα λόγια υπερεκτιμούν τις δυνατότητες τους. Αντίθετα άνθρωποι υψηλών ικανοτήτων παρουσιάζουν την τάση να υποεκτιμούν της δυνατότητες τους σε κάποια λειτουργεία θεωρώντας ότι εφόσον είναι εύκολη για αυτούς έτσι θα είναι και για όλους. Η έρευνα κατέληξε στο ότι ανίκανοι άνθρωποι αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν δικές τους ελλείψεις και την έκταση αυτών, ενώ παράλληλα αποτυγχάνουν να αναγνωρίσουν και το επίπεδο άλλων. Η αντίληψη της ανεπάρκειας τους σε ένα θέμα επέρχεται μόνο αφού εκτεθούν σε αδιάψευστα στοιχεία ή γνώση που αφορούν το εκάστοτε πεδίο.

ideografos.files.wordpress.com

Αν μπορούσα να βάλω σε λίγα λόγια το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξαν αυτοί οι επιστήμονες είναι ότι ο υψηλή αυτοπεποίθηση των ηλιθίων απορρέει από την μεγάλη τους ανικανότητα σε ένα πεδίο. Όσο μεγαλύτερη η ανικανότητα τόσο και μεγαλύτερη η αυτοπεποίθηση. Αυτό το φαινόμενο μπορούμε να το παρατηρήσουμε και σήμερα που βρισκόμαστε στην μέση μιας πανδημίας. Άνθρωποι που δεν έχουν καμία επαφή με την ιατρική γνώση και τα παρακλάδια αυτής εκφέρουν άποψη και παράλληλα χλευάζουν ανθρώπους που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτή. Δεν είναι κακό να εκφέρουμε άποψη προς θεού αλλά καλό θα ήταν η άποψη αυτή να είναι τεκμηριωμένη και βασισμένη σε στοιχεία αδιάψευστα τα οποία συνδυάζονται με γνώσεις επί του θέματος.

Το να είσαι αμαθής δεν είναι κακό. Κακό είναι να παραμένεις έτσι. Κανένας δεν ξέρει τα πάντα για τα πάντα και αυτός που το πιστεύει αυτό ανήκει στην πιο πάνω κατηγορία. Και όπως είπε ένα σοφό λαγουδάκι σε μια παιδική ταινία όταν δεν έχεις κάτι καλό να πεις, καλύτερα να μην πεις τίποτα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: freepik.com