Πολλοί είναι αυτοί που θα πουν: Δε ξέρω αν θα ζω μέχρι αύριο, πως μπορώ να κάνω σχέδια για τα επόμενα 5 χρόνια; Ε λοιπόν εγώ που θέλω να ζω μέχρι τα βαθιά μου γεράματα, κάνω και σχέδια για το μέλλον. Ναι συμφωνώ, μπορεί και να μη γίνουν ποτέ ή μπορεί να τα έχει διαφορετικά η μοίρα σχεδιάσει, όμως εγώ και πολλοί άλλοι, ζούμε μέσα από αυτό! Εάν μας στερηθεί λοιπόν η επιθυμία να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε το μέλλον και να προγραμματίζουμε του κόσμου τα πράγματα, τότε αυτόματα θα σταματήσουμε να ζούμε και να έχουμε κίνητρα μετατρέποντας τα σε κινητήριες δυνάμεις και στόχους!

Έτσι λοιπόν, επειδή κι εγώ πιστεύω πως η ζωή είναι τόσο σύντομη όσο και η διαδρομή μιας πεταλούδας στη διπλανή πόλη, έτσι θέλω να κάνω κι εγώ αυτή τη διαδρομή να γεμίσει όσες περισσότερες εμπειρίες και επιτεύγματα γίνεται!

Η ζωή μετά τα 40 δεν είναι δα και τόσο εφευρετική. Ειδικά εάν τα προηγούμενα σου χρόνια δεν έχεις κάνει αυτό που θες, είτε γιατί ο χρόνος έφυγε πριν καν το συνειδητοποιήσεις ή για τον απλούστατο λόγο των «απωθημένων».

explora.cl

Γι’ αυτό το λόγο, ένα από τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω είναι να ταξιδέψω σε όσες περισσότερες χώρες μπορώ, να δω άλλους πολιτισμούς, κουλτούρες, ήθη και έθιμα, άλλες συνήθειες.

Θα ήθελα να κάνω δύο παιδιά και να υιοθετήσω ένα τρίτο διαφορετικού χρώματος απ’ το δικό μου χρώμα. Προφανώς όχι γιατί τα παιδιά διαφορετικού χρώματος έχουν περισσότερες ανάγκες, αλλά επειδή θέλω να πάω ενάντια στο σύστημα, στο ρατσισμό, στη ξενοφοβία και στα άτομα γενικότερα που το μυαλό τους μπερδεύει το χρώμα και την καταγωγή ταυτίζοντας τα με τη κατωτερότητα και τη περιθωριοποίηση.

Επίσης θα ήθελα, όταν και εφόσον θα είμαι έτοιμη να φέρω στο κόσμο τα παιδιά μου, να αφιερωθώ σε εκείνα και να εμφυτέψω μέσα τους την πιο μεγάλη αυτοπεποίθηση και συνάμα ανεξαρτησία, ώστε να κυνηγάνε τα όνειρα τους χωρίς έπαρση, να έχουν λόγο και τόλμη και να έχουν τιμή, αξιοπρέπεια και ήθος!

Θα ήθελα να έχω ένα μικρό σπίτι με μεγάλο κήπο με την οικογένεια μου και να το γεμίσω με αγάπη, στοργή και κατανόηση όχι μόνο για τα μέλη της δικής μας οικογένειας αλλά και σε συνάρτηση με τους συνανθρώπους γύρω μας, τη συγχώρεση, την κατανόηση και τη στήριξη μας!

Θα ήθελα να πετύχω ακόμα περισσότερο στη δική μου επιχείρηση και να την επεκτείνω ακόμα παραπάνω σαν παιδαγωγός με πρώτιστο στόχο την μεταλαμπάδευση των γνώσεων και των αξιών στα παιδιά που με περιτριγυρίζουν- στα δικά μου παιδιά!

Ένα από τα όνειρα μου είναι να εκδώσω το βιβλίο με τους στίχους που δημιουργώ και να γράψω το μυθιστόρημα που τόσο επιθυμώ. Όχι τόσο για την αναγνωσιμότητα – αν και αυτή είναι απαραίτητη στο να σου δίνει κίνητρο να συνεχίζεις. Γιατί όταν μοιράζεσαι τη χαρά, τη δουλειά και το κόπο σου και βλέπεις πως έχει ενδιαφέρον κι ανταπόκριση από άλλους ανθρώπους, τότε σου δίνει ένα έναυσμα στο να συνεχίσεις το έργο σου. Το κάνω όμως περισσότερο για μένα και για το τι μου προσφέρει το γράψιμο.

data.whicdn.com

Είμαι ένας άνθρωπος που όταν κάτι λειτουργεί εις βάρος του ήθους και του κοινωνικού συνόλου γενικότερα, προσπαθεί να το «λύσει», όσο λύνεται. Οπόταν, ότι δε μπορώ να αλλάξω σε αυτό τον κόσμο, το εξωτερικεύω εδώ αδειάζοντας έτσι το μυαλό μου, φορτίζοντας το και «ανανεώνοντας» τη ψυχή μου, έτσι ώστε να μπορεί να επαναλειτουργεί κάθε φορά που αναποδογυρίζεται ο «κόσμος» μας! Αυτό το προνόμιο, εκτός το ότι μου το προσφέρει η έμφυτη μου αγάπη για τη συγγραφή, μου το προσφέρει και το beezdom το οποίο μου έδειξε την εμπιστοσύνη και την αγάπη του εδώ κι ένα χρόνο. Με κάνει να εξωτερικεύω τα συναισθήματα που έχω τόσο ανάγκη να εκφράσω. Έτσι τα μετατρέπω σε άρθρα σε αυτή την υπέροχη και νεανική ιστοσελίδα με τους πολυταλαντούχους αρθρογράφους και τα πρωτότυπα τους κείμενα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά κάτι που μου έμεινε έντονα από το πανεπιστήμιο. Τον καθηγητή μου Κ. Δημητρίου να μου λέει: «Η ζωή μας είναι ο ένας άσπρος καμβάς. Ένας άγραφος πίνακας» –  Tabula Rasa. O άνθρωπος λοιπόν, δε γεννιέται με προϋπάρχουσες, έμφυτες γνώσεις, αλλά αυτές εξαρτώνται από την εμπειρία και αντίληψη του! Όσο γεμίζουμε τον πίνακα μας, τόσο θα καλλιεργούμαστε. Κι όσες γνώσεις προσθέτουμε, τόση αξία θα έχει η ζωή μας. Μια μέρα χωρίς γνώσεις, είναι μία χαμένη μέρα! Αυτό λοιπόν, έχει γίνει και το δικό μου modus vivendi !

Θα ήθελα τη λέξη σ’ αγαπώ, να την πω τόσες πολλές φορές, που να μη μπορώ να τις μετρήσω καν μέχρι τα 40 μου!

data.whicdn.com

Τέλος, θα ήθελα να κλάψω! Να κλαίω κάθε φορά που βλέπω την αγαπημένη μου ταινία, κάθε φορά που νιώθω τον πόνο του συνανθρώπου μου και κάθε φορά που βλέπω τα αγαπημένα μου πρόσωπα να μου χαμογελάνε! Δεν είναι ντροπή να κλαίμε! Να ντρέπονται όσοι δεν έχουν τίποτα να νιώσουν. Τον εαυτό μου λοιπόν, κάθε φορά που τον χάνω θα τον βρίσκω. Ας χάσω στιγμές, ευκαιρίες και ανθρώπους. Εγώ τον έβαλα το στόχο μου.. Όχι μέχρι τα 40 μου αλλά μέχρι τα γεράματα μου. Κάθε φορά που πέφτω, άλλες εκατό θα σηκώνομαι και θα προχωρώ ! Μη φοβάστε τα γεράματα λοιπόν, υπάρχουν άνθρωποι που δεν είχαν ή δε θα έχουν καν αυτό το προνόμιο. Αβέβαιο το αύριο! Με άγνωστο σενάριο, δε ξέρεις πως μπορεί η ζωή να μας τα φέρει!!!

Μόνο τα όνειρα μας μένουν !

Νταξ και οι ρυτίδες! <3

Έχουμε να κλάψουμε πολύ, μέχρι να κάνουμε τον κόσμο να γελάει !

Είναι και κάτι αρώματα που τα έχουμε ξεχάσει. Μελωδίες που τις πήρε για λίγο η σκοτούρα και τις έσβησε. Αναμνήσεις που δε σεβαστήκαμε ποτέ. Ευαισθησίες που μας ντρόπιασαν, αντί να μας τιμάνε! Αγάπες ανεκπλήρωτες, γιατί φοβήθηκαν να νιώσουν. Κι είναι αυτός ο εγωισμός που μας έκανε να χάσουμε! Αυτή η ανασφάλεια για την αξία μας.. Την πήρε τη ΖΩΗ μας! Να’ ναι άραγε αργά;;;  

Ε. Ευγενίου

Είναι;; Εσείς τι λέτε;;

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: i.pinimg.com