Loading

Τι να θυμηθώ – Αλλάζουν οι αναμνήσεις ή αλλάζουμε εμείς;

svg23 Φεβρουαρίου, 2021Bee freeΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ

Δεν είναι λίγες οι φορές που κάθισα να σκεφτώ άτομα και γεγονότα της ζωής μου που έφυγαν, με την ελπίδα να αντλήσω θαλπωρή από την οικογενειακή εικόνα που κάποτε είχαμε ή κουράγιο από τα λόγια των τότε φίλων μου. Η ζωή προχωρά, άλλοι φεύγουν, άλλοι έρχονται, οι καταστάσεις αλλάζουν και το μόνο που μας μένει είναι η εικόνα που «κάποτε ήμασταν». Είναι όμως επικίνδυνο να ανοίγουμε συχνά το ντουλάπι των αναμνήσεων, καθώς όταν ωριμάζουμε η άποψη μας και ο τρόπος αντίληψης προς αρκετά θέματα αλλάζει.

Οι περισσότεροι συνδέουμε τις αναμνήσεις μας με τα συναισθήματα και γι’ αυτόν τον λόγο καταλήγουμε να έχουμε καλές και κακές αναμνήσεις. Μεγαλώνοντας, οι αντιλήψεις μας για το τι είναι καλό και τι είναι κακό διαφοροποιούνται και δεν εννοώ τις βασικές αρχές του τι είναι καλό και τι είναι κακό, αλλά για μικρά και ανόητα πράγματα που πιστεύαμε όταν ήμασταν πιο μικροί. Καλό παράδειγμα είναι οι «κακές λέξεις» οι οποίες φαντάζομαι, μας έμαθαν ότι αν ξεστομίζαμε μια βρισιά τότε αυτόματα γινόμασταν αλήτες. Χωρίς να θέλω να ενθαρρύνω τον οποιονδήποτε να χρησιμοποιεί «άτακτες λέξεις», οι λέξεις αυτές δεν μας κάνουν αλήτες. 

nottingham.ac.uk

Συνεπέστατα, επιστρέφοντας στο θέμα των αναμνήσεων, η επαναφορά ορισμένων μνημών ίσως με τα χρόνια προκαλέσει την αλλοίωση τους.

Όχι, η εικόνα του εαυτού σου να παίζει ανέμελα κρυφτό στην γειτονιά δε θα αλλάξει ποτέ, απλά το παιχνίδι του κρυφτού μας προκαλεί το ίδιο συναίσθημα όπως μας προκαλούσε τότε;

Η απάντηση είναι μάλλον όχι, μιας και ξεπεράσαμε προ πολλού την φάση του κρυφτού. Αρκετές φορές πιάνω τον εαυτό μου προσπαθεί να δημιουργήσει ξανά καταστάσεις που έφυγαν με άτομα που δεν υπάρχουν πια στην ζωή μου, με την ελπίδα να γίνω «ο εαυτός που τότε ήμουν». Η παγίδα, αγαπητέ αναγνώστη, που συνέχεια πέφτω μέσα είναι ότι οι καιροί αλλάζουν, τα άτομα αλλάζουν, εμείς αλλάζουμε. Η προσπάθεια να αναβιώσουμε κάτι που έχει ήδη εξαφανιστεί, είναι άκαρπη, καθώς όχι μόνο τα γεγονότα δεν έρχονται πίσω, αλλά ρισκάρουμε να αλλάξουμε και την αρχική μας βλέψη προς τα γεγονότα αυτά.

Εδώ νιώθω την ανάγκη να αναφέρω ένα βίωμα που με βοήθησε να καταλήξω και σε αυτό το άρθρο. Πάντα είχα μεγάλη αγάπη προς τις ταινίες της Disney, και από μου άρεσε να μαζεύω οτιδήποτε σχετικό. Θυμάμαι είχα τεράστιο κόλλημα με την ταινία «Mulan» και την έβλεπα ανελλιπώς σχεδόν κάθε βδομάδα. Αποφάσισα λοιπόν, μετά από αρκετά χρόνια και στην περίοδο της καραντίνας, να ξαναβάλω να δω την εν λόγω ταινία. Ενώ η ταινία αυτή ήταν το υπέρτατο αριστούργημα ταινίας για εμένα, η τελευταία μου παρακολούθηση με άφησε αδιάφορο, καθώς ότι ανυπομονούσα να δω δεν μου προκαλούσε το ίδιο ενδιαφέρον όπως άλλοτε.

Η ανάγκη μας να επιστέφουμε στο τότε, ίσως είναι γιατί αναζητάμε την αγάπη, την ελπίδα, το γέλιο που δεν βρίσκουμε εύκολα στην παρούσα φάση της ζωής μας. Η λύση όμως δεν είναι να τρέχουμε στο παρελθόν γιατί πολύ απλά το παρελθόν έχει φύγει, και το να εναποθέτεις τις ελπίδες σου σε αυτό, σε κρατάει από το να προχωρήσεις στο μέλλον. Καλώς ή κακώς ο χρόνος προχωράει και είναι καλός μόνο με αυτούς που περπατάνε μαζί του. Έτσι λοιπόν πρέπει να προχωρήσουμε, προσπαθώντας να φτιάξουμε άλλες, νέες αναμνήσεις που θα αγαπήσουμε ισάξια. Όσο για τις παλιές, το μόνο που μας μένει είναι να τις κρατάμε σφικτά μέσα μας, και κοιτάζουμε, που και που, περήφανα το τι ήμασταν και το γίναμε.

images.theconversation.com


***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: singularityhub.com

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Τι να θυμηθώ – Αλλάζουν οι αναμνήσεις ή αλλάζουμε εμείς;