Τι μας έμαθε; Μας έμαθε ότι δεν υπάρχουν όρια στον έρωτα, στην αγάπη. Ήταν από τους συγγραφείς που είχανε μια μυστική ερωτική ζωή, αλλά συνεχώς προκαλούσε για να τον σχολιάζουν. Υποστήριζε, αν όχι άμεσα, τον έρωτα μεταξύ ομοφυλόφιλων.
«Το 25ον έτος του βίου του»
Πηγαίνει στην ταβέρνα τακτικά
που είχανε γνωρισθεί τον περασμένο μήνα.
Ρώτησε· μα δεν ήξεραν τίποτε να τον πουν.
Από τα λόγια των, κατάλαβε πως είχε γνωρισθεί
μ’ ένα όλως άγνωστο υποκείμενον·
μια απ’ τες πολλές άγνωστες κ’ ύποπτες
νεανικές μορφές που απ’ εκεί περνούσαν.
Πηγαίνει όμως στην ταβέρνα τακτικά, την νύχτα,
και κάθεται και βλέπει προς την είσοδο·
μέχρι κοπώσεως βλέπει προς την είσοδο.
Ίσως να μπει. Aπόψ’ ίσως ναρθεί.
Κοντά τρεις εβδομάδες έτσι κάμνει.
Aρρώστησεν ο νους του από λαγνεία.
Στο στόμα του μείνανε τα φιλιά.
Παθαίνεται απ’ τον διαρκή πόθον η σάρκα του όλη.
Του σώματος εκείνου η αφή είν’ επάνω του.
Θέλει την ένωσι μαζύ του πάλι (…)
Για την ιστορία, για τον έρωτα, για την επιθυμία γράφει ο Καβάφης. Υποστήριζε το πάθος, τον έρωτα, το σεξ, την αγάπη και θεωρούνταν οι κινητήριες δυνάμεις που πρέπει να απολαμβάνουμε όλοι. Πόσο δύσκολο είναι να ερωτευτείς και πόσο μάλλον δυσκολότερο είναι να αγαπήσεις και να αγαπηθείς;
Πόθος. Έρωτας. Σεξ. Αγάπη. Οι μεγαλύτερες κινητήριες δυνάμεις. Απόλαυσέ τες.
Όλοι ζητάμε καθημερινά αυτά τα συναισθήματα, τις καταστάσεις, αλλά πόσοι από εμάς είμαστε έτοιμοι να τα δεχτούμε, αλλά και να τα δώσουμε; Βάζουμε συνεχώς ταμπέλες στον έρωτα, τι σχέση έχουμε, την διαφορά ηλικίας, την διαφορά στις κοινωνικές τάξεις… συνεχώς συγκρινόμαστε.
imerodromos.gr
Η ποίηση και ο έρωτας είναι δυο τόσο διαφορετικά πράγματα, αλλά συνάμα και ίδια. Ούτε ο έρωτας ούτε η ποίηση έχουν όρια, συνήθως μιλάνε για το ίδιο πράγμα, αλλά ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι θέλει να πει ο ποιητής γιατί δεν τον έχεις μπροστά σου να τον ρωτήσεις και να σου απαντήσει. Μέσω της ποίησης μαθαίνουμε να ερωτευόμαστε, να αγαπάμε, να νιώθουμε.
«Θυμήσου, σώμα… (1918)»
Σώμα, θυμήσου όχι μόνο το πόσο αγαπήθηκες,
όχι μονάχα τα κρεββάτια όπου πλάγιασες,
αλλά κ’ εκείνες τες επιθυμίες που για σένα
γυάλιζαν μες στα μάτια φανερά,
κ’ ετρέμανε μες στη φωνή – και κάποιο
τυχαίον εμπόδιο τες ματαίωσε.
Τώρα που είναι όλα πια μέσα στο παρελθόν,
μοιάζει σχεδόν και στες επιθυμίες
εκείνες σαν να δόθηκες – πώς γυάλιζαν,
θυμήσου, μες στα μάτια που σε κοίταζαν·
πώς έτρεμαν μες στη φωνή, για σε, θυμήσου, σώμα».
Εξαιτίας της λογικής και του φόβου, πολλές φορές αναβάλουμε πράγματα, ευκαιρίες που περνάνε από μπροστά μας, μένουμε άπραγοι και αφήνουμε ανεκμετάλλευτες ώρες που θα μπορούσαν να είναι έστω μια στιγμή ευτυχίας. Αποδεχόμαστε να είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια ρουτινιασμένη πραγματικότητα, χάνοντας στιγμές τρέλας, ευτυχίας, έρωτα… Αποδέξου το παρελθόν σου, ζήσε το παρόν σου και γίνε ονειροπόλος για το μέλλον σου!
Ας αφήσουμε τους ανθρώπους ελεύθερους να αγαπήσουν και να αγαπηθούν!
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: koutipandoras.gr
What do you think?
Show comments / Leave a comment