Τι είναι τελικά το καλύτερο για τον άνθρωπο; Τι θα του φέρει την πολυπόθυτη ευτυχία; Η λογική ή το συναίσθημα;

Για μια ζωή, λειτουργούσα με την καρδιά μου. Αρνήθηκα πολλές φορές την αλήθεια που βρισκόταν ακριβώς μπροστά μου και απαρνιόμουν οτιδήποτε πήγαινε κόντρα σε αυτό που ήθελε να κάνω το ένστικτο μου. Πάλεψα για ανθρώπους, ενώ μου είχαν αποδείξει πως δεν το αξίζουν, έδωσα αμέτρητες ευκαιρίες σε τελειωμένες καταστάσεις και, αν πήγαινα πίσω στο χρόνο, ξέροντας τις συνέπειες, θα έκανα τα ίδια πάλι από την αρχή. Το αποτέλεσμα σε τέτοιες περιπτώσεις ήταν πάντα το ίδιο: Πονούσα. Αλλά ήταν το τελευταίο πράγμα που με ένοιαζε. Ήξερα πως έκανα αυτό που ένιωθα εγώ σωστό και θα ήταν υποκρισία να πω πως το μετανιώνω. Ίσως όμως να καταλαβαίνω γιατί πολλοί επιλέγουν ένα διαφορετικό μονοπάτι.

loverz.ad

Όλο και λιγότεροι τολμούν να ζουν με το συναίσθημα, να παίρνουν τα ρίσκα που τους ψιθυρίζει η καρδιά τους και οι λόγοι που κρύβονται πίσω από αυτό είναι πολλοί και πλήρως κατανοητοί. Είναι τρομακτικό το άγνωστο και συνήθως ό,τι αφορά το συναίσθημα, δεν είναι ποτέ εύκολος ο δρόμος: η επιλογή να εκφράσεις τα συναισθήματα σου για ένα άτομο, το βήμα για επανένωση ή ακόμα και για ένα χωρισμό. Απαιτεί θάρρος και τόλμη να παραδεχτείς τι νιώθεις και να στηρίξεις την επιλογή σου ακόμα και αν αυτή αποβεί μοιραία. Ο φόβος για το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια είναι τόσο μεγάλος, που πολλοί επιλέγουν την ασφάλεια που τους εγγυάται η σιωπή, που επιλέγουν αντ’ αυτού.

Θεωρώ πως σε αυτό το ζήτημα, χρειάζεται να υπάρχει ισσοροπία. Αν για όλη σου τη ζωή φοβάσαι να τολμήσεις να παραδεχτείς όσα νιώθεις, να παλέψεις στο όνομα του έρωτα και της αγάπης ακόμα και αν οι πιθανότητες είναι εναντίον σου, τότε θα ζεις για πάντα στη σκιά του πρέπει και του αν, και αν με ρωτάς, δεν υπάρχει τίποτα πιο μίζερο από αυτό. Θα μεγαλώσουμε και τι θα έχουμε να θυμόμαστε; Τις ευκαιρίες που δεν αρπάξαμε; Τα γιατί που δεν κυνηγήσαμε; Και τι σοφία θα καλλιεργήσουμε μέχρι τα 70 μας; Τι θα συμβουλεύουμε τα εγγόνια μας χωρίς καμία εμπειρία ζωής και λάθη;

pinterest.co.uk

Από την άλλη, σε ορισμένες περιστάσεις, όσο δύσκολο και αν είναι, ίσως το καλύτερο θα ήταν να βάλουμε στην άκρη το τι νιώθουμε για κάποιο πρόσωπο και να κάνουμε αυτό που είναι καλύτερο για εμάς. Για την προσωπική μας ευτυχία και για το καλό μας. Συγκεκριμένα, μιλώ για τις καταστάσεις αυτές όπου στη διαδικασία να κρατήσουμε τον άλλον, χάνουμε τον εαυτό μας. Εκεί που οι προσπάθειες μας δεν αναγνωρίζονται και η αγάπη μας περνιέται σαν κάτι δεδομένο και συνηθισμένο. Στους ανθρώπους που δεν μπορούν να διακρίνουν την μοναδικότητα μας και δεν είναι σε θέση να εκτιμήσουν μέχρι που μπορούμε να φτάσουμε για αυτούς, όσο δυνατά και αν είναι τα συναισθήματα μας, θα πρέπει να μπούν στην άκρη. Κανένας δεν αξίζει να θυσιάζουμε την ευτυχία μας. Και αν πληρεί όλα τα πιο πάνω κριτήρια, μάλλον δεν θα τη βρούμε σε τέτοιου είδους ανθρώπων.

Το κόλπο είναι να μάθουμε στην καρδιά και στο μυαλό να συνεργάζονται μιας και ο στόχος είναι ο ίδιος: η ευτυχία μας. Σταματήστε να κομπλάρετε και πάρτε τα ρίσκα που σας κρατάνε ξύπνιους τις νύχτες. Ταυτόχρονα όμως, μάθετε να μην ξεπερνάτε τα όρια και να μάχεστε για αυτό που πραγματικά αξίζει.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: p0.pikist.com