Πάνε τώρα 50 χρόνια από τη σημαδιακή εκείνη μέρα που οι 2 αστροναύτες της αμερικανικής αποστολής αφίχθηκαν στη σελήνη. Την 20^η Ιουλίου του 1969 ο Νιλ Άρμστρονγκ έγινε ο πρώτος άνθρωπος στη ιστορία που πάτησε το πόδι του στο φεγγάρι. 4 ημέρες προηγουμένως, 700 εκατομμύρια τηλεθεατών παγκοσμίως παρακολουθούσαν με αγωνία την εκτόξευση του διαστημικού αεροσκάφους.

Η αποστολή της NASA έδειχνε να εξελίσσεται ομαλά μέχρι που μια τεχνική βλάβη προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στους δύο τριανταενιάχρονους άντρες του πληρώματος. Η σεληνάκατος αποκολλήθηκε από το διαστημόπλοιο, όπως έπρεπε άλλωστε, όμως, καθώς αυτή πήρε πορεία προς τη σελήνη, το αυτόματο σύστημα πλοήγησης απέτυχε. Ο αρχηγός της αποστολής Νιλ Άρμστρονγκ ανέλαβε το πιλοτάρισμα χειροκίνητα. Τα τελευταία λεπτά της πτήσης ήταν δραματικά, μιας και τα καύσιμα τελείωναν. Τελικά οι θαρραλέοι αστροναύτες κατάφεραν να διαχειριστούν με επιτυχία και το τελευταίο πρόβλημα που προέκυψε και η προσελήνωσή τους ήταν πια γεγονός (έχοντας εναπομείναντα καύσιμα για ακόμα περίπου 30 με 40 δευτερόλεπτα χρόνου πτήσης!).

 «Τhat ’s a small step for man, one giant leap for mankind» είπε μεταξύ άλλων ο κύριος Νιλ καθώς κατέβαινε από τη σεληνάκατο και η ατάκα του έμελλε να επηρεάσει και να επηρεάζει ακόμα, δημιουργικά, αρκετούς από εμάς.

Μεταξύ μας, η ατάκα του υστερεί γραμματικά, αφού θα έπρεπε να έχει προσθέσει ένα «a» πριν το «man». Ο Άρμστρονγκ υποστήριζε ότι είχε πει «a man» αν και στην ηχογράφηση που δημοσιεύτηκε ούτε καν ακούγεται κάτι τέτοιο. Ας το πάρει το ποτάμι. Τέσσερις μέρες αργότερα η αποστολή εξετελέσθη. Οι 2 άντρες προσθαλασσώθηκαν στον Ειρηνικό ωκεανό σώοι και αβλαβείς.

Σε μια εποχή που η τηλεόραση είχε μπει για τα καλά στις ανεπτυγμένες πόλεις, η οπτικογράφηση κατά τη διάρκεια της κατάκτησης του ετερόφωτού μας δορυφόρου, ήταν αρκετά σημαντική. Έχει και αυτή να επιτελέσει το ρόλο της προσφέροντας πολλά «αποδεικτικά στοιχεία», είτε για επαλήθευση είτε για αμφισβήτηση.

Πολλά τα ερωτήματα που επωάστηκαν στα συνωμοσιολογικά μυαλά. Τα κατάφερε όντως η αμερικανική διαστημική αποστολή Apollo 11 να ολοκληρωθεί ή μήπως η σεληνάκατος δεν προσεληνώθηκε ποτέ; Τι κι αν όλα είναι μια καλά στημένη απάτη;

Η αμφισβήτηση προέκυψε ως αποτέλεσμα των χολιγουντιανών γεγονότων κατά τη διάρκεια της πτήσης, ως αποτέλεσμα της παρατήρησης του τηλεοπτικού αλλά και του φωτογραφικού υλικού αλλά και ως παρερμήνευση νόμων της επιστήμης.

Στο σημείο που προσεληνώθηκε το διαστημικό αεροσκάφος δεν υπάρχει ίχνος κρατήρα. Είναι όντως αξιοπερίεργο μιας και η επιφάνεια της σελήνης είναι καλυμμένη με χιλιάδες κρατήρες κι αυτό γιατί δεν υπάρχει ατμόσφαιρα για να την προστατεύει από ουράνια σώματα που κατευθύνονται σε αυτήν. Σε συνδυασμό με την ελάχιστη γεωλογική δραστηριότητα και την έλλειψη νερού και αέρα, οι κρατήρες διατηρούνται με το πέρασμα των χρόνων. Το σημείο εκείνο πάντως δεν μοιάζει και πολύ εξωγήινο. Όπως και να ‘χει οι αστροναύτες μας κατέβηκαν στο φεγγάρι για να περισυλλέξουν δείγματα, που προορίζονταν στους επιστήμονες που αδημονούσαν για την επιστροφή τους στον πλανήτη γη.

Κατέβηκαν και ξέχασαν να κλείσουν την πόρτα! Γιατί άραγε; Ο λόγος αρκετά απλός: η σεληνάκατος δεν σχεδιάστηκε για να ανοίγει απ’ την έξω πλευρά.

Υποψίες προκάλεσε και η αμερικανική σημαία που κάρφωσαν οι αστροναύτες. Στις φωτογραφίες η σημαία φαίνεται να κυματίζει κάτι που είναι πράγματι απίθανο να συμβεί στη σελήνη. Αν όμως παρατηρήσει κανείς καλύτερα, θα διαπιστώσει πως υπάρχει και ένα οριζόντιο κοντάρι, το οποίο συγκρατά τη σημαία και της προσδίδει αυτή την ελαφριά κίνηση, κάνοντάς την να δίνει την εντύπωση ότι κυματίζει εξαιτίας του ανέμου.

Οι συνομωσιολόγοι όμως δεν σταμάτησαν εκεί. Μελέτησαν καλά το προσφερόμενο υλικό και διαπίστωσαν ότι κάτι δεν πάει καλά με το σημείο της καθόδου της σεληνάκατου. Αν και ζύγιζε περίπου 17 τόνους, το βάρος της δεν ήταν αρκετό για να δημιουργήσει κρατήρα ή έστω να φαίνεται κάποια σημαντική αλλαγή στο έδαφος στο σημείο εκείνο. Η NASA δικαιολόγησε το γεγονός αυτό ισχυριζόμενη πως η επιφάνεια της σελήνης είναι αρκετά σκληρό και πως το σημείο της προσελήνωσης ήταν αρκετά βραχώδες.

Ύποπτη είναι και η απουσία άστρων στις φωτογραφίες που λήφθηκαν από το φεγγάρι και απεικονίζουν τη γη.

Πώς είναι δυνατό να είσαι στο διάστημα και να μην βλέπεις αστέρια;

Η NASA απάντησε και σε αυτό λέγοντας πως την ώρα που τραβήχτηκαν οι φωτογραφίες το φως του ήλιου ήταν αρκετά έντονο, μιας και στη σελήνη ήταν πρωί. Αυτό, σε συνδυασμό με τη ρύθμιση των φωτογραφικών μηχανών να βγάζουν πιο σκοτεινές λήψεις, περιόρισε την δυνατότητα αποτύπωσης των άστρων στο φιλμ. Οι αστροναύτες, φυσικά, δήλωσαν ότι τα αστέρια ήταν ορατά τη δεδομένη στιγμή, όμως η κακή ποιότητα της κάμερας στάθηκε εμπόδιο στην απεικόνισή τους.

Κάποιοι αναφέρουν ότι οι σκιές του Νιλ Άρμστρονγκ και του Μπαζ Όλντριν δεν είναι και… πολύ σκοτεινές, κάτι που παραπέμπει σε περισσότερες από μία πηγές φωτός. Η NASA παρόλα αυτά εξηγεί ότι αυτό συμβαίνει γιατί η σελήνη αντανακλά το φως του ήλιου. Κάποιοι άλλοι, βλέποντας τη φωτογραφία της αυθεντικής στολής που φορούσε ο Νιλ Άρμστρονγκ, στο Smithsonian National Air and Space Museum, έτρεξαν να συγκρίνουν τις σόλες με τα πρώτα «αποτυπώματα» των βημάτων του και διαπίστωσαν ότι διαφέρουν. Στην πραγματικότητα όμως η στολή είχε επιπρόσθετα εξοπλισμό (επιπρόσθετο και για τις μπότες), που δεν συμπεριλαμβάνονται στην φωτογραφία αυτή. Εκτός αυτού, το αποτύπωμα προέρχεται μάλλον από τον Μπαζ.

Πολλοί είναι και αυτοί που αναφέρουν το video που παρουσιάζει τον Νιλ να περπατάει στη σελήνη, λέγοντας ότι έχει υποστεί επεξεργασία και έχει επιβραδυνθεί. (Στο 3:36 του βίντεο φαίνεται η σημαία μέσα από το σώμα του αστροναύτη! Όχι και τόσο επιτυχημένο μοντάζ…)

Ψάχνοντας λίγο περισσότερο στο διαδίκτυο μπορεί κανείς να βρει δεκάδες άλλες πιθανές ή απίθανες θεωρίες που προσπαθούν να απορρίψουν τους αμερικανικούς ισχυρισμούς ότι όντως κατάφεραν να φέρουν εις πέρας μια τέτοια αποστολή. Ίσως ο πιο δυνατός ισχυρισμός όμως, δεν έγκειται στα «αποδεικτικά» στοιχεία. Έχει να κάνει με το συγκείμενο της εποχής που δεν είναι άλλο από τον Ψυχρό πόλεμο. Οι Σοβιετικοί είχαν ήδη καταφέρει να επισκεφθούν το διάστημα αρκετά νωρίτερα από τους Αμερικανούς και έτσι ο πρόεδρος Νίξον αποφάσισε να επενδύσει σ’ αυτόν τον τομέα. Έτσι και οι έξι προσεληνώσεις που δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, έγιναν υπό την προεδρία του, κάτι που ενισχύει τις καχυποψίες. Το Apollo 17, το 1972, ήταν η τελευταία επανδρωμένη αποστολή.

Τελικά, πάτησε ο άνθρωπος στο φεγγάρι; Η γη είναι επίπεδη; Κυβερνούν τον κόσμο οι μασόνοι; Ο Elvis ζει; Μας ψεκάζουν;

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com