Θυμάστε τι έγινε πριν τέσσερα χρόνια; Το ξημέρωμα εκείνης της ανεπιθύμητης, μουντής φθινοπωρινής Τετάρτης ήταν αναπόφευκτο ειδικά μετά από όσα διαδραματίστηκαν στη Συρία. Τόσο αναπόφευκτο που αν έψαχνες καλά μέσα στα συντρίμμια των γεγονότων θα άκουγες ένα σαρκαστικό γελάκι να σου τρυπάει τα αυτιά διαπερνώντας με απίστευτη ταχύτητα κάθε κύτταρο του σώματος σου ξανά και ξανά. Τόσο εκκωφαντικό όσο να καταφέρει να σε συντρίψει.

Η ιστορία του μικρού Αϊλάν και της οικογένειας του διέσχισε θάλασσες και ηπείρους αλλάζοντας ριζικά τον τρόπο σκέψεις εκατομμυρίων χιλιάδων ανθρώπων χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι άλλαξαν και οι καταστάσεις.

Όταν πρωτοείδα τη φωτογραφία του τρίχρονου αγοριού δεν είχα καταλάβει τα μηνύματα που στέλνει στο κάθε ένα. Είδα μόνο αυτό που μου έδειχναν σχηματίζοντας  μια άποψη για το αγοράκι, την οικογένεια του και τις καταστάσεις. Αχ αυτές οι καταστάσεις μερικές φορές, δεν ξέρω, νιώθω πως δεν θα αλλάξουν ποτέ. Όταν επεξεργάστηκα ξανά την φωτογραφία του μικρού Αϊλάν επέλεξα μια δική μου εκδοχή για το τι μπορεί να αντικατοπτρίζει και τι θέλει να αφήσει σε όλους εμάς. Ο τρόπος που βρέθηκε το μικρό αγόρι με το πρόσωπο στραμμένο στο έδαφος και το σώμα του μαζεμένο με τα μικρά χεράκια του δίπλα από την κοιλίτσα του, μου θυμίζει κάποιους από εμάς.

Φοβισμένοι από το τι υπάρχει γύρω μας κλονίζεται μέσα μας κάθε αίσθημα ανθρωπισμού. Και τότε κλεινόμαστε, μαζευόμαστε και αντιμετωπίζουμε ανθρώπους και καταστάσεις με πλήρη εχθρικότητα, έντονη επιθετικότητα και σαφή ανασφάλεια.

Έτσι, αρχίζουν τα αυθαίρετα συμπεράσματα να διαλύουν ότι υπάρχει γύρω μας και να καταστρέφουν  τους ίδιους τους εαυτούς μας, δίχως να μας επιτρέπουν να τσαλακωθούμε για να αποκτήσουμε ευλυγισία, άνεση και να ξεφύγουμε από τον εγκλωβισμό του σώματος αλλά και της ψυχής μας ταυτόχρονα.

Αυτόν τον εγκλωβισμό τον συνάντησα αρκετές φορές στις μέρες μας απέναντι στους πρόσφυγες και στους μετανάστες διαβάζοντας ή ακούγοντας ρατσιστικά σχόλια για το άτομο τους. Ξέρετε κυκλοφορούν διάφορα του τύπου «μας κλέβουν τις δουλειές μας», «αυτοί ευθύνονται για την αύξηση της εγκληματικότητας» κοκ. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι όλα αυτά είναι μια καλοφτιαγμένη ιστορία που ΤΟΥΣ αρέσει να πλασάρουν για να πιστέψουμε. Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιστάσεων, μετανάστες εισέρχονται σε μια χώρα πυροδοτώντας νέα οικονομική δραστηριότητα γεννώντας νέο πλούτο. Επιπλέον, έχει παρατηρηθεί πως ο πληθυσμός των μεταναστών δεν εμφανίζει υψηλότερα ποσοστά εγκληματικότητας από τους γηγενείς, ειδικά όταν η πολιτική των κρατών διέπεται από τάξη και ασφάλεια.

Έφτασε η ώρα να ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε πιο καθαρά, να πιστεύουμε όσα εμείς βλέπουμε και όχι όσα ΑΥΤΟΙ θέλουν να βλέπουμε.

Πρέπει, λοιπόν να καταλάβουμε κάτι: οι μετανάστες είναι άνθρωποι που προσπαθούν να ξεφύγουν από την περιρρέουσα πραγματικότητα τους όχι επειδή το θέλουν αλλά επειδή τους αναγκάζουν.

Δεν μπορώ να πιστέψω ούτε στιγμή πως ένας άνθρωπος θα μπορούσε να εγκαταλείψει το σπίτι του, τη γη του, τον τόπο του για να ζήσει ολόκληρη τη ζωή του στα ξένα. Ή τουλάχιστον δεν μπορώ να πιστέψω πως θα το κάνει χωρίς την σκέψη πως άφησε κάτι πίσω που θα τον περιμένει εκεί για πάντα. Αυτοί οι άνθρωποι φεύγουν, γιατί οι περιστάσεις δεν τους αφήνουν άλλη επιλογή. Φεύγουν με την ελπίδα ενός καλύτερου αύριο και με βαθιά πίστη πως ο τόπος τους μια μέρα θα είναι βιώσιμος γι’ αυτούς αλλά και για τους επόμενους.

Βέβαια αυτό που βρίσκουν στη συνέχεια είναι ακόμη πιο δύσκολο. Κοινωνίες και κράτη κτίζουν πελώρια τείχη, ώστε όχι μόνο να μην μπορούν να περάσουν αλλά και να μην μπορούν να δουν. Ο μικρός Αϊλάν ξεκίνησε με την οικογένεια του το «απελπισμένο ταξίδι», όπως πολλοί αποκαλούν, για ένα καλύτερο μέλλον. Εντοπίζετε και εσείς την τραγικότητα εδώ;

Πώς μπορεί ένα απελπισμένο ταξίδι να επιφέρει ένα καλύτερο μέλλον;

Το 2018 παρατηρούνται νέα βήματα για τη ρύθμιση των παγκόσμιων μεταναστευτικών ροών. Μπαίνει σε εφαρμογή το μη δεσμευτικό παγκόσμιο σύμφωνο για την Ασφαλή, Ομαλή και Τακτική Μετανάστευση με αρκετά κράτη όμως να εκφράζουν την δυσαρέσκεια και άρνηση τους για συμμετοχή δημόσια. Όπως διαπιστώνετε και εσείς, στα χαρτιά και στα λόγια γίνονται πολλά στην πράξη είναι που υπάρχει το κώλυμα. Και δυστυχώς, οι επιπτώσεις αυτόν τον καταστάσεων είναι σκληρές, πολύ σκληρές όπως αυτή του μικρού Αϊλάν.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com