Η λαμακίαση συνεχίζεται, σταθερά και ανοδικά, όπως και στο πρώτο μέρος. Εύχομαι να είμαι άξιος λαμάκας και να μου βάλεις ένα “Πιο βαρετό πεθαίνεις” στο τέλος. <3 Ό,τι λες δεν ισχύει και ότι δεν λες ισχύει. Μιλάμε με τόση μαεστρία και πλάθουμε το εγκώμιό μας. Στον εργοδότη, υποκρινόμαστε ότι μόλις έχουμε απορρίψει μία θέση εργασίας

Ακολουθούν οι σκέψεις ενός λαμάκα. Γραμμένες με πλήρη συνείδηση και χωρίς ίχνος μεταμέλειας. Η ζωή δεν έχει όρους χρήσης. Όσο και να προσπαθούμε να δώσουμε κανόνες, να γράψουμε εγχειρίδια καλής συμπεριφοράς και αντιμετώπισης καταστάσεων, τίποτα και κανείς, δεν μπορεί να οριστεί απόλυτα. Και όταν λέω τίποτα, το εννοώ! Τίποτα. Σκέψου πόσες ανακαλύψεις κάναμε, και μερικά