All posts tagged in ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ
30 Σεπτεμβρίου, 2020
Θα τα γράψω όπως μου έρχονται στο μυαλό και ας βγούνε μπερδεμένα. Με βασανίζει το παράπονο αυτό. Θα τα γράψω κι ας σου φανούνε χείμαρρος. Εδώ που φτάσαμε προτιμώ τον «χείμαρρο» από τη «χίμαιρα». Θέλω να με αγαπάς πάντα, όπως με αγαπάς στις διακοπές του καλοκαιριού, τρυφερά και ανέμελα. Θέλω να μου το δείχνεις, να
Read More
164- 6 Σεπτεμβρίου, 2020
– Μάμα, έλα να σου πω τα όνειρα που είδα ψες. Ήταν 2 μάλιστα. – Θέλεις να σου πω εγώ τα δικά μου; Ήμουν λίγο απότομη. Ίσως γιατί δεν αναφερόμουν σε όνειρα που έσβησαν με το ξημέρωμα, αλλά σε άλλα, ανεκπλήρωτα… Θέλεις να σου πω εγώ τα δικά μου; Μακάρι να μην έκανα όνειρα και
Read More176 - 20 Ιουλίου, 2020
Αν … Συμπληρώστε τη φράση παρακαλώ. – Αν ήμουν πλούσιος … Είσαι φτωχαδάκι. Σου έχουν γίνει εμμονή τα χρήματα. Είσαι υλιστής. Βλέπεις Αντ1. – Αν ενοχλώ … Είσαι συστηματικά ενοχλητικός και κατά βάθος το ξέρεις. – Αν δε σε είχα γνωρίσει … Είσαι σχεσάκιας και υπεραναλύεις τα πάντα. – Αν είσαι ένα αστέρι… Είσαι κολλημένος
Read More106 - 30 Ιουνίου, 2020
Πριν λίγο καιρό και με αφορμή τον θεματικό κύκλο της Επιστημονικής και Τεχνολογικής Προόδου, έλεγα στους μαθητές μου ότι τα τεχνολογικά επιτεύγματα κατέληξαν, λόγω του λανθασμένου τρόπου αξιοποίησής τους από τον άνθρωπο, να ακυρώσουν τη φαντασία του ανθρώπου. Και από τη στιγμή που ειπώθηκε αυτό στο μάθημα, το σκέφτομαι. Όλες τις ώρες σκέφτομαι, μα περισσότερες
Read More501 - 11 Ιουνίου, 2020
Μάμα μου, φοβάμαι κι ας είμαι στα 35. Θυμάσαι που μικρή φοβόμουν το σκοτάδι; Στην πραγματικότητα φοβόμουν τον θάνατο. Τα βράδια πριν κοιμηθώ σκεφτόμουν το σκοτάδι του θανάτου και σχεδόν με έπιανε ασφυξία. Δεν έλεγα τίποτε, ντρεπόμουν και καταλάβαινα ότι θα περάσει. Δεν πέρασε, μαμά μου. Ακόμη φοβάμαι το σκοτάδι. Και ο θάνατος που με
