Οι λόγοι που επέλεξα αυτό το ταξίδι:

Η Κοπεγχάγη δεν συγκαταλεγόταν στο δικό μου «bucket list», ούτε στις χώρες που ήθελα αμάν αμάν να πάω. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ιδέα του τι εστί Κοπεγχάγη πριν μπω στη διαδικασία να πληκτρολογήσω τη λέξη στο google. Ήξερα τα βασικά: ότι είναι στη Δανία, πώς λογικά Σκανδιναβία, άρα πολύ πιο λογικά θα κάνει κρύο. Θα με ρωτήσετε λοιπόν τι είναι αυτό που με έκανε να την επιλέξω ως προορισμό.

Οι λόγοι ήταν τρεις:

1. Μια διαφήμιση που αναβόσβηνε διαρκώς στο κινητό μου και με καλούσε να πατήσω το κουμπί! Ναι, το παραδέχομαι: είμαι θύμα της διαφήμισης! Η αγαπημένη ταξιδιωτική εταιρεία, Ryanair, έλεγε το φωτεινό banner,  μπορούσε να με πάει μέχρι εκεί απ’ το Εδιμβούργο (όπου βρισκόμουν το προηγούμενο καλοκαίρι) με 14 λίρες μόνο! Σκέφτηκα «τι στο καλό, 14 λίρες χρειάζομαι μόνο για να πάω μέχρι τα μισά της Λάρνακας, δεν είναι κρίμα να μην πεταχτώ μέχρι και την Κοπεγχάγη»;

2. Το γεγονός ότι υπήρχε απευθείας πτήση προς Λάρνακα, σε πολύ λογική τιμή επίσης με την Norwegian air. Οι ενδιάμεσες πτήσεις απλώς… με εκνευρίζουν γιατί μου τρώνε πολύτιμα λεπτά απ’ τη ζωή μου!

3. Ότι δεν ήξερα τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο γι’ αυτό τον προορισμό (πέραν αυτών που έχω πει πιο πάνω). Άσε που πάντοτε ήθελα να πάω στη Σκανδιναβία και θα ήταν κρίμα να μην το κάνω με τόσο μικρό ποσό. Βέβαια… άσε… θα σας τα πω πιο κάτω γι’ αυτό το μικρό ποσό που τελικά κατέληξε να είναι μεγάλο… πολύ μεγάλο…

Έχει ο καιρός… γυρίσματα:

Εδώ να δεις γυρίσματα. Πήγαμε καλοκαίρι, Ιούνη μήνα. Περιμένεις αν μη τι άλλο μια άλφα ζέστη. Αραιά και πού την είδαμε. Πάντως, επί το πλείστον κυκλοφορούσαμε με ένα ελαφρύ μπουφάν, γιατί ήταν λιγάκι ψύχρα. Ειδικά τα βράδια … Εμείς! Γιατί οι Δανοί μέσα τις βάρκες τις έκαναν τις βουτιές τους! Καλού κακού προετοιμαστείτε για αναπάντεχες καιρικές συνθήκες.

Σ’ ένα «φτηνό» ξενοδοχείο να τρυπώσουμε…:

Κανονικά αυτό θα έπρεπε να το γράψω πιο πάνω, στα αξιοθέατα. Το ξενοδοχείο ίσως ήταν-μεταξύ μας- ακόμη ένας λόγος για τον οποίο διάλεξα την Κοπεγχάγη, το παραδέχομαι (ελπίζω οι φίλοι μου να μην διαβάζουν…). Επέλεξα το «AC Marriot HOTEL» το οποίο βρισκόταν μεν αρκετά έξω από την πόλη, αλλά άξιζε τον κόπο! Είχα βεβαιωθεί πρώτα πως θα ήταν εύκολη η πρόσβασή μας στο κέντρο της πόλης με το μέτρο ή με το λεωφορείο και ύστερα το έκλεισα σε μια τσιμπημένη κάπως τιμή από το booking. Τσιμπημένη μεν, αλλά είχα πείσει τον εαυτό μου πως αυτό είναι το δεδομένο στην Κοπεγχάγη, πως το άξιζε σαν ξενοδοχείο και άσε που το είχα κλείσει κυριολεκτικά last moment (μια βδομάδα πριν την αναχώρησή μου)!

Λοιπόν, για να μην πολυλογώ, το «AC HOTEL» της αλυσίδας Marriot ήταν καταπληκτικό για τα δικά μου απαιτητικά γούστα. Δύο δίδυμοι, δυσθεώρητοι πύργοι, που ενώνονταν μεταξύ τους με μια γυάλινη γέφυρα στη μέση, ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής. Η θέα απ’ τον 22^ο όροφο μοναδική και ό,τι έπρεπε για εκείνες τις και καλά αφαιρετικές φωτο στο παράθυρο με hashtag #beautifulview. Τι άλλο μου έκανε εντύπωση; Αρκετά από τα facilities του ξενοδοχείου ήταν ηλεκτρονικά. Για παράδειγμα οι κουρτίνες ανοιγόκλειναν με κουμπιά, ενώ μπορούσες να χρησιμοποιήσεις την τηλεόραση για να παραγγείλεις πρωινό. Στα συν ότι το ξενοδοχείο μας πρόσφερε δωρεάν πήγαινε-ελα στο αεροδρόμιο και οι τιτανοτεράστιοι χώροι υποδοχής, εστιατόρια κτλ.

Αξιοσημείωτα αξιοθέατα:

Στα αρχικά μου ταξίδια, ήθελα να τα προλάβω όλα και να πάω παντού! Τώρα πια όμως είμαι πιο επιλεκτικός, ειδικά όσον αφορά τα αξιοθέατα. Δεν ξέρω τι τύποι είστε, αλλά εμένα μου αρέσει η ποιότητα και όχι η επανάληψη! Γι’ αυτό και εγώ δε σας παραθέτω ολόκληρη τη λίστα του αγαπημένου tripadvisor, αλλά τη δική μου λίστα, με τα λίγα και καλά, μα κυρίως ξεχωριστά:

• Το λιμάνι Nyhavn: Τα πολύχρωμα κτήρια του λιμανιού, αξίζουν την πρώτη σου επίσκεψη. Το σήμα κατατεθέν της πόλης, πραγματικά πανέμορφα. Τα εστιατόρια μεν τουριστικά, αλλά θέα απαράμιλλης ομορφιάς, ειδικά κατά τη δύση του ηλιοβασιλέματος! Εσείς οι ερωτευμένοι, αδράξτε την ευκαιρία. Κι εσείς οι επιζητούντες τον έρωτα, να η ευκαιρία σας!

• Freetown Christiania: Πραγματικά free! Τρομερή επιτυχία η επίσκεψή μας εδώ, γι’ αυτό και την επισημαίνω στα must see! Ψάχνοντας προηγουμένως διάβαζα ότι πρόκειται για ένα κλειστό στρατόπεδο που έγινε πια η περιοχή των χίπις της πόλης. Η αλήθεια δεν είχα και πολύ χρόνο για να δω περισσότερα, αλλά σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραίο να δούμε πως ζούνε οι άνθρωποι αυτοί, οι λίγοι εναπομείναντες «ελεύθεροι» άνθρωποι, μακριά απ’ τις κοινωνικές συμβάσεις. Με άγνοια κινδύνου λοιπόν, μπήκαμε σε μια περιοχή που θύμιζε ταινίες, όπου πωλούνταν ναρκωτικά -δεν έψαξα περαιτέρω- σε γυάλινες βιτρίνες. Μάλιστα οι «έμποροι» φορούσαν γάντια και ο κόσμος έκανε έρευνα αγοράς! Βέβαια μόλις είδαμε κάτι ύποπτες φάτσες την κάναμε με ελαφρά πηδηματάκια…

• Η αλλαγή της βασιλικής φρουράς στο Amalienborg: Περπατήσαμε αρκετά από το κέντρο για να πάμε μέχρι το παλάτι αυτό της βασίλισσας, αλλά άξιζε τον κόπο για να δούμε την αλλαγή της φρουράς. Γελάσαμε αρκετά, όταν συνειδητοποιήσαμε πως τα νεαρά Δανέζικα (ή μήπως Δανεικά;) στρατιωτάκια ήταν πολύ «χαλαρά», συγκριτικά με τους δικούς μας Εύζωνες στην Πλατεία Συντάγματος.

Τι κρατώ:

• Espresso House: Αλυσίδα καφεστιατορίων, θα τη βρεις παντού σε όλη την Κοπεγχάγη (κατ΄ ακρίβεια πιο πιθανό να βρεις σε κάθε βήμα ένα Espresso House παρά ταξί). Καθημερινά πίναμε ένα συγκεκριμένο καφεδάκι με καραμέλα στην καταπληκτική τιμή των 8 ευρώ! Ναι καλά ακούσατε.

• Τα ιδιαίτερα smοrrebrοd ή αλλιώς καναπεδάκια των Δανών. Ιδιαίτερες γεύσεις, νόστιμα, αλλά για να χορτάσει ένα κυπριακό στομάχι χρειάζεται τουλάχιστον 5! Περιλάμβαναν κυρίως ποικιλία καπνιστών ψαριών ή και ωμών συνδυασμένα με αυγά, γαρίδες, περίεργα ή απροσδιόριστα χορταράκια, με ντρέσσιγκ κυρίως μαγιονέζα ή άλλες σάλτσες.

• Το καφέ Royal Smushi: Φινετσάτος χώρος, αποπνέει αριστοκρατία. Πιάτα περιποιημένα, ωραίες γεύσεις. Το λατρέψαμε απλώς και το συγκαταλέγουμε στα must-eat (ειδικά για πρωινό ή brunch).

• Οι βαρκάδες με τα θαλάσσια hop on- hop off: μας άρεσαν πολύ γιατί πρώτον μας θύμισαν Άμστερνταμ και δεύτερο γιατί διένυαν μέσω θαλάσσης διαφορετικές διαδρομές και έτσι έβλεπες πολύ ωραία τοπία και μια διαφορετική οπτική ματιά της πόλης. Ξεχώρισα τη θέα από απέναντι, συγκεκριμένα από την όπερα της Κοπεγχάγης όπου κάναμε στάση για να αγναντεύσουμε και να χαλαρώσουμε.

Τι πετώ:

• Η μονοήμερη εκδρομή στο Μάλμο: Ούτε καν! Don’t do it. Μουντό και χλιαρό το Μάλμο, ελπίζω ότι η Στοκχόλμη θα είναι καλύτερη. Πάντως μετά την Κοπεγχάγη, μην διανοηθείτε να πάτε εκδρομή στο Μάλμο (περιοχή της Σουηδίας που είναι δίπλα στην Κοπεγχάγη), γιατί θα είναι απλώς χάσιμο χρόνου (αν και το διαβάσαμε παντού ως suggested)!
• Το nightlife: Το ποιο; Δεν υπάρχει. Τουλάχιστον απ’ όσο είδαμε εμείς. Γύρω στις 10 τα πάντα είναι νεκρά στο κέντρο της πόλης και όσο και να αναζητάς ένα σύγχρονο μπαράκι δε βρίσκεις! Τουλάχιστον εγώ, δεν εντόπισα κάτι αξιόλογο για να σας προτείνω, σόρρυ party animals!
• Το άγαλμα της μικρής γοργόνας: Το διάβασα βέβαια πριν πάω πως είναι πολύ μικρό, αλλά λίγος μαζοχισμός δε βλάπτει. Πάντως τα reviews έχουν δίκαιο, δεν αξίζει τον κόπο καθ’ αυτό, αν και η περιοχή γύρω στο νέο λιμάνι έχει αρκετά να αναδείξει και πολύ ωραία για χαλαρή βόλτα στον παραλιακό δρόμο.

Πού καταλήγω;

Μ’ άρεσε! Η Κοπεγχάγη πρέπει να μπει στο bucket-list σας, γιατί είναι ένας προορισμός κατ’ εμέ μη αναμενόμενος. Μου θύμισε αρκετά το Άμστερνταμ σε φυσική ομορφιά (ο συνδυασμός υγρού στοιχείου και γραφικότητας κτιρίων) αλλά στην πιο παγωμένη εκδοχή του. Οι άνθρωποι είναι όμορφοι (κυριολεκτικά!) και αποπνέουν μια ανωτερότητα να την πω, αριστοκρατικότητα να την πω… ευγένεια κάπως…

Δεν ξέρω, πάντως είναι αρκετά καλοντυμένοι, όχι εξεζητημένα πράγματα. Ίσως φταίνε και οι καλοί μισθοί τους και γενικά το υψηλό βιοτικό επίπεδο της Δανίας.

Τώρα στα μείον το φαγητό, γιατί αν και μου άρεσε πολύ, δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να τρώω καπνιστούς σολωμούς, πίκλες σε ψωμιά, νερόβραστα και άλλα τέτοια περίεργα ή gourmet για πολύ καιρό. Στα μείον επίσης και η διασκέδαση, γιατί δε με έπεισαν οι Δανοί πως ξέρουν να διασκεδάζουν και σαν κλασικός Κυπραίος, ξέρω τι θα πει να πετάς χαρτομάντηλα στα μπαράκια της κακιάς ώρας και πόση αξία έχει κι αυτό μερικές φορές!

Το κυριότερο όμως που πρέπει να έχετε υπόψη σας είναι τα πολλά $$$$$$ που θα πρέπει να σπαταλήσετε εκεί, γιατί τα πάντα είναι πανάκριβα, ακόμη κι αυτά που εμείς υπολογίζουμε ως φθηνά (π.χ. το νερό, ο καφές)!

Καθώς έφευγα και υπολόγιζα πόσα ξόδεψα, κάπου εκεί συνειδητοποίησα γιατί οι 14 λίρες έκρυβαν πίσω τους πολλά ψιλά γράμματα!

Αν θα ξαναγύριζα πίσω; Ευχαρίστως, αλλά προς Ιούλιο-Αύγουστο μπας και μπορέσω να χαρώ λίγο ήλιο, καθώς θα είμαι στην κατά τα άλλα υπέροχη βαρκάδα! Αν θα έμενα για πάντα; Χμ… αυτό σηκώνει σκέψη.

Και επειδή όντως τα πάντα είναι δανεικά στη ζωή… και επειδή μια ζωή την έχουμε και αν δεν τη γλεντήσουμε… πιστεύω έφτασε η στιγμή να δείτε και τα πραγματικά δανικά!

Καλό σας ταξίδι!!!