Έκρυβαν τις μεγαλύτερες αλήθειες. Ναι, όσα είχα να σου πω κρύφτηκαν πίσω από ένα μήνυμα.  Ένα μήνυμα που όμως δε στάλθηκε ποτέ.  Ένα ανύπαρκτο (απρόσωπο) μήνυμα έκρυβε την αλήθεια μου… όσα δε σου’ πα, όσα δεν τόλμησα.. σιωπή και πάλι σιωπή.  Κι όλοι ξαφνικά έχουν άποψη και λένε «να στέκεις στο ύψος σου». Αξιοπρέπεια και πάλι αξιοπρέπεια…

but what if?  Κι αν λέγαμε αυτά που νιώθαμε, δε θα στηρίζαμε τη ζωή μας σε ένα «ίσως»….

Αμέτρητες φορές έπιασες το τηλέφωνο στα χέρια και πληκτρολόγησες αποφασιστικά, νιώθοντας μπουχτισμένος από τις δεύτερες σκέψεις που σε τυλίγουν και τον εγωισμό σου, όντας ανήμπορος πια να σταθείς υπεράνω των «θέλω» σου… μια στιγμή σάστισες και το ξανασκέφτηκες ξανά και ξανά και δεύτερη και τρίτη φορά… κάθε φορά πρόσθετες ή αφαιρούσες τελείες μηχανικά (ποτέ όμως θαυμαστικά, δεν είσαι ντε και τόσο αποφασισμένος)… σε μια στιγμή πρόσθεσες μια ολόκληρη πρόταση, μα ύστερα τη θεώρησες υπερβολή… έσκυψες το κεφάλι προς τα κάτω και ξεκίνησες να πατάς μανιωδώς το κουμπί της διαγραφής για να σβήσεις κείνη τη μοιραία πρόταση που αποκάλυπτε τα συναισθήματά σου, που ξεδίπλωνε τα χαρτιά σου… και έμεναν άλλες δύο.. και κείνη τη στιγμή φύσησες και ξεφύσησες και έσβησες και τις άλλες δύο….

Θυμάσαι όσα σου πε.. και ξανά απ’ την αρχή…  Μια άνιση μάχη με τα συναισθήματά σου… με εχθρό και θύμα εσένα τον ίδιο, να αντιμάχεσαι με τον εαυτό σου… σαν οι κόσμοι σου να συγκρούονται… But what if?

Αν ήθελε θα ήταν εδώ, λες…. και συγχρόνως πηγαινοέρχεσαι νευρικά στο χώρο…  κι αφού έπεισες για άλλη μια φορά τον εαυτό σου πως έχεις δίκαιο, απομακρύνεις το τηλέφωνο από κοντά σου, όπως ακριβώς απομακρύνουν οι μεγάλοι το παιχνίδι από ένα μωρό για να το τιμωρήσουν … Γελοίο.

  Κι αν αποκάλυπτες όσα νιώθεις; Κι αν μια παρορμητική πράξη σου δεν ήταν εν τέλει λάθος, αλλά ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία;  Κι αν όλα αυτά ήταν το πιο σωστό σου λάθος; Τι είναι το χειρότερο σενάριο τελικά; Να πεις τι νιώθεις και αν δεν υπάρξει ανταπόκριση να αποδεχτείς τις συνέπειες ή να ζεις μια ζωή με την απορία – BUT WHAT IF?

Τα μηνύματα που πληκτρολογήθηκαν και ποτέ δεν στάλθηκαν έκρυβαν τις μεγαλύτερες αλήθειες.

Την πραγματικότητα όλων εκείνων που πονούν βαθιά μέσα τους… κι ίσως τούτο να’ ναι το τίμημα της αγάπης … μα για στάσου λίγο.. όταν αγαπάς η αγάπη σου είναι ανιδιοτελής και αυτόφωτη και δεν χωρεί αμφιβολίες και δεύτερες σκέψεις… είναι φλόγα που φεγγοβολά μόνη της και ακόμα κι αν δεν τροφοδοτείται, πάλι δε σβήνει…

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com