Η ζωή μας δείχνει ότι μπορεί εύκολα η χαρά να μετατραπεί σε λύπη, μια στιγμή αρκεί για να ανατρέψει τα πάντα και όλα όσα ξέραμε να αποτελούν παρελθόν. Η απόλυτη ευτυχία να μετατραπεί σε θλίψη και ο ερχομός μιας ζωής, να είναι ο αποχαιρετισμός μιας άλλης.

Η ιστορία μας διαδραματίζεται στο Παραλίμνι, μια επταμελής οικογένεια που βίωσε και βιώνει την απώλεια της μητέρας, της συζύγου, της κόρης, του στηρίγματος τους.  Γνωρίζοντας τον Γιώργο, είδα ένα άνθρωπο με θετικότητα, υπομονή, όρεξη και προθυμία να βοηθήσει τον συνάνθρωπο του, παρά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην ζωή του. Καθημερινά βλέπω ανθρώπους γύρω μου, που πέρασαν και περνούν δύσκολα στην ζωή τους είτε όσο αφορά θέματα υγείας που αντιμετωπίζουν, είτε βιώνουν την απώλεια ενός σημαντικού ανθρώπου, ή και οικονομικά προβλήματα. 

Ο Γιώργος έχασε την μητέρα του πριν από 4 χρόνια, όπου μετά την πρόωρη γέννηση της μικρής τους αδελφής, η μητέρα του απεβίωσε εξαιτίας ιατρικής αμέλειας. Λόγω της προωρότητας, η αδερφή του Γιώργου διαγνώστηκε με μια σπάνια πάθηση. Με την απώλεια της μητέρας του και το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει η αδερφή του, ο Γιώργος καλείται καθημερινά να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει και ως το μεγάλο παιδί της οικογένειας να στηρίξει τον πατέρα του και τα μικρότερα του αδέλφια. Αποτελεί δύναμη ψυχής να πρέπει να στηριχθείς στις δικές σου δυνάμεις και συνάμα να στηρίξεις τους υπόλοιπους όταν από την μια μέρα στην άλλη η ζωή σου τα ανατρέπει όλα και αυτά που θεωρούσες δεδομένα, ξαφνικά γίνονται ζητούμενα. Οι υποχρεώσεις μεγαλώνουν και εσύ καλείσαι να σταθείς βράχος μπροστά στις προκλήσεις και με όση δύναμη σου έχει απομείνει να σταθείς ξανά στα πόδια σου.

Μέσα από την συζήτηση που είχα με τον Γιώργο, το πένθος για εκείνον συνδέεται άμεσα με την απώλεια της μητέρας του. Το πένθος συνδέεται με τον θάνατο, παρόλο που σαν λέξη δεν προσδιορίζει τον θάνατο κατά κύριο λόγο. Είναι σαν ένα μαύρο σύννεφο που όλοι το συναντάμε κάποια στιγμή στην ζωή μας.

Αυτό που θυμάται από τη μητέρα του είναι το χαμόγελο της, τη ζωντάνια της και το πόσο κοινωνική ήταν. Δεν κρατούσε κακία από κανέναν, πόσο δυναμική γυναίκα ήταν αλλά συνάμα και ευαίσθητη προς τα παιδιά της. Αν και μερικές φορές την μάλωνε όπως μου είχε αναφέρει λόγω του φόρτου εργασίας που είχε, παρ’ όλα αυτά πάντα ήταν υπομονετική και καλοσυνάτη μαζί του και την θαύμαζε γι’ αυτό!

Όταν χάνουμε ένα σημαντικό άτομο από την ζωή μας, σίγουρα η κατάθλιψη είναι ένα συναίσθημα που δεν λείπει από ένα σπίτι, ειδικά αν πρόκειται για την μητέρα. Ο Γιώργος αργά ή γρήγορα συνειδητοποίησε ότι έπρεπε να σταθεί στον πατέρα του που από την μια μέρα στην άλλη οι ρόλοι του άλλαξαν, έπρεπε να σταθεί στα παιδιά του και ως πατέρας και ως μητέρα.

“Συνειδητοποίησα την απώλεια της μητέρας μου όταν πήγα στο νοσοκομείο και την είδα στο κρεβάτι του νεκροτομείου.  Είναι δύσκολο γιατί συνειδητοποίησα ότι χάνω τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου, την μητέρα μου”.

Οι προτεραιότητες του άλλαξαν, ως μεγαλύτερος της οικογένειας οι υποχρεώσεις μεγάλωσαν.  Ήταν δίπλα τους ως υποστηρικτής, προστάτης, σύμβουλος, μα κυρίως ως αδερφός! Από εδώ και πέρα έπρεπε να επικεντρωθεί σε δουλειά και οικογένεια. Με τον καιρό δέθηκαν περισσότερο ως οικογένεια και προσπαθούσε ο καθένας με τον δικό του τρόπο να στηρίξουν τον πατέρα, τον παππού και την γιαγιά.

“Ο κάθε άνθρωπος το περνάει διαφορετικά το πένθος.  Η απώλεια έχει και κάποια στάδια. Στην αρχή σκέφτεσαι τι πήγε λάθος και γιατί να συμβεί αυτό. Μετά τα βάζεις με τον εαυτό σου και ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου και σκέφτεσαι ότι θα μπορούσες να αφιερώσεις περισσότερο χρόνο με την οικογένειά σου”.

Ο Θεός δεν κάνει λάθη και η απώλεια της μητέρας του θεωρεί ότι ήταν θέλημα Θεού και δεν έχουν άλλη επιλογή πέρα από την αποδοχή. Αυτό που μένει είναι η αγάπη που έχουμε προς την μητέρα μας. Η μάνα δεν μπορεί να ξεχαστεί και αυτό που θα ήθελε να πει στην μητέρα του αν είχε την ευκαιρία είναι να μην ανησυχεί για τίποτα, η μικρή του αδερφή είναι σε καλά χέρια!

Θα ήθελε να πει ένα μεγάλο ευχαριστώ σε αυτούς που τον στήριξαν με κάθε τρόπο, μα ένα πιο μεγάλο ευχαριστώ στον κολλητό του φίλο τον Ανδρέα και στον Τάσο που του στάθηκαν σε μια δύσκολη στιγμή. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Ανδρέας έγραψε ένα ποιήμα εις μνήμη της μητέρας μου. Αυτό το ποιήμα όταν το άκουσε για πρώτη φορά η συγκίνηση του ήταν μεγάλη. Χιλιάδες αναμνήσεις πέρασαν από το μυαλό του, από τις μέρες πριν γεννηθεί η μικρή του αδελφή μέχρι και μετά τον θάνατο της μητέρας του.  Πιο κάτω δημοσιεύεται ένα βίντεο από το ποιήμα.

«Η μάνα είναι ο συνδετικός κρίκος της οικογένειας, το στήριγμα ενός παιδιού. Ήταν τα πάντα μου, το άτομο που μας φρόντιζε, η καλύτερη μου φίλη.  Η σκέψη της μάνας δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό όσο μεγάλη και αν είναι η απώλεια».

Κλείνοντας, θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Γιώργο που βρήκε την δύναμη να ανακαλέσει κάποιες στιγμές από το παρελθόν και να φέρει στην μνήμη του εμπειρίες άλλες ευχάριστες και άλλες δυσάρεστες και να βρει το θάρρος να μου τις διηγηθεί. Είναι ένας αξιολόγος άνθρωπος με αισιοδοξία για το μέλλον και πέρα από τις δυσκολίες που αντιμετώπισε, βρήκε την δύναμη να σταθεί ξανά στα πόδια του και να στηρίξει την οικογένεια του που τόσο αγαπάει. Πλέον βρήκα ένα φίλο, πρόθυμο να με στηρίξει σε ότι του ζητήσω και οι καλές κουβέντες δεν λείπουν ποτέ από το λεξιλόγιο του. Γιώργο να ξέρεις ότι η μητέρα σου σε βλέπει από ψηλά και είναι περήφανη για εσένα!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com