Στον έρωτα, υπάρχει πάντα ένας που υποφέρει και ο άλλος που βαριέται – Μπαλζάκ.

1 Σεπτεμβρίου, 2021LovebeezΑΝΤΖΕΛΙΚΑ ΘΕΟΦΑΝΙΔΗ

Δεν είναι τυχαίο που ο Γάλλος μυθιστοριογράφος έχει χαρακτηριστεί ως ένας από τους ρεαλιστές της εποχής του. Τα ανθρώπινα πάθη του 19^ου αιώνα αντικατοπτρίζονται στους εξαιρετικά περίπλοκους χαρακτήρες των έργων του. Αν τα έγραφε σήμερα το ίδιο επίκαιρα θα ήταν, μιας και τα ανθρώπινα πάθη ήταν και θα είναι τα ίδια όσοι αιώνες και αν περάσουν. Πάμε στα καθέκαστα.

Πολλά τα αποφθέγματα του Μπαλζάκ περί έρωτα. Μεταξύ άλλων, ισχυρίζεται ότι στον έρωτα υπάρχει ένας που υποφέρει και ο άλλος που βαριέται. Μεγάλη κουβέντα και υπάρχει και αυτό το άτιμο το «πάντα» μέσα. Είναι σαν να μας λέει ότι σε κάθε σχέση πάντα αυτό γίνεται. Πάμε να το ψάξουμε λίγο. Δεν ακούμε πολλές φορές να λένε ότι υπάρχει πάντα ένας που αγαπάει περισσότερο σε μια σχέση και υπάρχει και πάντα ο άλλος που μοιάζει λες και δεν του καίγεται καρφάκι; Μάλλον αυτό ήθελε να μας πεί ο Μπαλζάκ αλλά το έθεσε αλλιώς. Αυτός που αγαπάει, υποφέρει και αυτός που δεν του καίγεται καρφί βαριέται. Voilà !

Συμφωνούμε σε ένα μεγάλο βαθμό. Διερωτηθήκαμε όμως γιατί υπάρχουν τόσοι που υποφέρουν και άλλοι τόσοι που βαριούνται; Και το χειρότερο είναι ότι όλοι αυτοί βρίσκονται και σε υποτιθέμενες σχέσεις. Τι σόι έρωτας είναι αυτός με πόνο και βαρεμάρα; Να σας πω έγω τι έρωτας είναι. Έρωτας εξπρές. Γρήγορα ερωτευόμαστε, γρήγορα ενθουσιαζόμαστε κι ακόμη γρηγορότερα ξενερώνουμε. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί οι περισσότεροι, μπερδεύουμε τον ενθουσιασμό με τον έρωτα. Ο ενθουσιασμός κρατάει πολύ λίγο, λες και δεν υπήρξε καν το υποτιθέμενο πάθος. Σβήνει όπως η φλόγα ενός κεριού με το πρώτο αεράκι. Πολλοί άνθρωποι σήμερα τα κάνουν όλα γρήγορα, είναι βλέπετε οι ρυθμοί της ζωής τέτοιοι. Μπερδεύουν το γρήγορο γέμισμα του κενού τους κρεβατιού με υποτιθέμενους έρωτες.

Ο πραγματικός έρωτας θέλει κόπο, χρόνο, αμοιβαίο σεβασμό και μετά αλλάζει όνομα και γίνεται αγάπη. Σπάνια θα μείνει κάποιος ερωτευμένος όταν η σχέση θα ρουτινιάσει και θα αρχίσουν όλα εκείνα τα διαβολάκια να σπέρνουν μια την αβεβαιότητα και μια την βαρεμάρα. Για να μην φυτρώνουν αυτά τα διαβολάκια εκεί που δεν τα σπέρνουν, μία σχέση πρέπει να χτίσει θεμέλια και να τα συντηρεί. Κανένα διαβολάκι δεν θα μπορέσει να κάνει χαλάστρα και να τα γκρεμίσει σε τέτοιες περιπτώσεις. Συμπέρασμα; Κανένας πόνος και καμιά βαρεμάρα δεν επέρχονται όταν θέλουν και οι δύο να στεριώσει η πρώτη σπίθα του έρωτα. Μπορούμε να βγάλουμε τον Μπαλζάκ ασπροπρόσωπο; Τι λέτε;