Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Η Γεωργία Χαραλάμπους προκάλεσε την Χριστιάνα Αγαπίου να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Στον έρωτα παρανοείς» του Γιώργου Μαζωνάκη.

Για να δούμε Χριστιάνα, can you bee a story writer?

Αυτή είχε την ωριμότητα που του έλειπε, είχε την σοβαρότητα, την εμπειρία, δεν ήταν σαν όλες τις μαθητριούλες του τένις που το μόνο που ήθελαν από αυτόν ήταν να περάσουν μια νύκτα.

Αυτός είχε τον ενθουσιασμό, την όρεξη για ζωή, το πάθος που αυτή είχε ξεχάσει για τα καλά εδώ και καιρό, όντας παντρεμένη 20χρόνια με δύο παιδιά. Είχε μια ζωή βολεμένη, που της τη βόλεψαν, δεν την επέλεξε. Ο άνδρας της βλέπεις, ήταν γιατρός, πλούσιος, είχε όλο το πακέτο για να την παντρέψουν τότε, οι δικοί της. Δεν χρειάστηκε να δουλέψει ποτέ. Είχε μια πολύ καλά τακτοποιημένη ζωή. Δεν της είχε λείψει ποτέ τίποτα. Και όμως της έλειπαν όλα. Ήταν μόνη. Σε αυτή τη μοναξιά που της είχαν οι άλλοι τακτοποιήσει. Πριν προλάβει να ζήσει, να γευτεί, να ερωτευτεί.

Καθόταν αμέριμνη στο τένις κλαμπ όταν ο νέος δάσκαλος της κόρης της ήρθε να της μιλήσει. Πόσο όμορφος  και στιβαρός, ψέλλισε μέσα της. Πόσο ώριμη είπε στον εαυτό του. Σωστή κυρία. Ο μαγνητισμός ήταν αμοιβαίος, σαν τα δύο ημισφαίρια της γης. Ήταν ήδη πολύ αργά όταν τον συνάντησε. Ο κόσμος μέσα της άρχισε να καταρρέει. Ερωτεύτηκα εγώ; στα 50 μου; έναν 30άρι; Βλέπεις στον έρωτα παρανοείς. Καλά καλά δε μπορούσε να το πιστέψει ούτε η ίδια. Κανείς από τους φίλους του δε μπορούσε να τον πιστέψει. Τι της βρήκες;  Θα μπορούσε να είναι μάνα σου. Μήπως τα λεφτά; Όχι. Ποτέ του δεν ήθελε κάτι τόσο λίγο από αυτήν. Ούτε καν ήθελε να της αναστατώσει τη ζωή. Σε προβλήματα θα μπλέξεις του είπαν, τους αγνόησε. Τα σώματα τους και οι καρδιές τους μιλούσαν από μόνα τους. Φώναζαν τον έρωτά τους. Γιατί στον έρωτα παρανοείς. Πιο πέρα από την τρέλα φτάνεις.

Πήρε απόφαση να φύγει μακριά της. Δε πρόλαβε. Είχαν ξεκινήσει  μια σχέση που δεν θα οδηγούσε πουθενά. Ή έτσι νόμιζαν τουλάχιστον. Ο άντρας της, που ποτέ του δε τη ζήλεψε και ούτε περίμενε ποτέ από αυτή να τον απατήσει, τους έπιασε στα πράσα, αγκαλιά. Έφυγε σαν κυνηγημένη από το σπίτι, χωρίς να το σκεφτεί καν. Έτρεξε να ζήσει τη ζωή που της αρπάξανε. Έτρεξε να ζήσει τον έρωτα της. Έτρεξε να ζήσει δίπλα σ αυτόν που σκίρτησε η καρδιά της. Κόντρα στα παιδιά της, στον άνδρα της, στη πλούσια και βολεμένη ζωή. Με βάρκα την ελπίδα και τα όνειρα της, στην αγκαλιά του ανθρώπου που αγάπησε, που την έκανε να σκιρτήσει. Που της θύμισε ποια είναι όταν αυτή είχε χάσει για τα καλά τον εαυτό της.

Αυτός, δε το σκέφτηκε καθόλου, όχι γιατί νόμιζε πως θα’ ταν εύκολο αυτό το ξεκίνημα, μα μαζί της, ένιωθε την ασφάλεια και την ωριμότητα που του είχαν λείψει και ήταν έτοιμος να θυσιαστεί για να μη της λείψει τίποτα από τη παλιά της ζωή. Γιατί πάντα το ένστικτο ακολουθείς και όλα τα άλλα γύρω χάνεις.

Ο έρωτας της ήταν τόσο ανυπόμονος, ρομαντικός, πηγαίος,  μαζί της ένιωθε να απογειώνεται. Τίποτα δεν τους έλειπε στο μικρό διαμέρισμα που διάλεξαν στην Αθήνα για να ζήσουν. Είχαν ο ένας τον άλλο και αυτό ήταν αρκετό. Ξέχασαν όμως ότι ο άντρας της δε θα ησύχαζε μέχρι να τους εκδικηθεί και να τους καταστρέψει. Έκλεισε με τα λεφτά του όλες τις πόρτες εργασίας για τον πρωταθλητή του τένις, εξαγόρασε τους δικούς του, έστρεψε εναντίον της τα παιδιά της, έκλεισε όλους τους κοινούς λογαριασμούς τους.

Και τα πρώτα μαύρα σύννεφα στην σχέση τους άρχισαν να ξεπροβάλλουν. Δεν με αγαπάς πια, με βαρέθηκες. Ντρέπεσαι για μενα, γιατί είμαι πιο μεγάλη από σένα. Αργείς στις προπονήσεις. Καυγάδες, τσακωμοί. Ο έρωτας τράπηκε σε κούραση. Η αγάπη τους χτυπιόταν ανελέητα από γονείς, συγγενείς, φίλους, από οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα. Όμως την αγαπούσε, δε μπορούσε να την αφήσει, κρεμόταν από πάνω της, από τη μυρωδιά της, δε το έβαζε κάτω. Θεέ μου πόσο την αγαπούσε. Οι αγώνες του στο τενις πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Ο προπονητής του, τον είχε εγκαταλείψει. Ο Άλκης ήθελε πάντα να είναι πρώτος. Η Δέσποινα ήθελε να ναι πρώτος γι’ αυτήν.

Και ξαφνικά μια απροσδόκητη εγκυμοσύνη. Μέσα στο κυκεώνα των προβλημάτων ήρθε στο κόσμο μια εγκυμοσύνη, που τους έδεσε ξανά για τα καλά. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζαν. Ο Άλκης ήταν τρισευτυχισμένος. Ένα παιδί από τη Δέσποινα. Ένα δικό τους παιδί. Η Δέσποινα, ως μάνα ήδη, άρχισε να τρομάζει. Ένα παιδί είναι ευθύνη. Ένα παιδί είναι ευλογία. Όμως αυτή το ήξερε καλά. Ένα παιδί θα τον έριχνε ακόμα πιο πίσω. Τους έλειπαν ήδη τα βασικά. Οι καβγάδες συνεχίζονταν. Μετά από το χάσιμο ενός επιπλέον αγώνα, ο Άλκης δε γύρισε σπίτι. Τον βρήκε στην αγκαλιά μιας τυχαίας στο δρόμο. Αυτό ήταν. Τελείωσαν. Την επόμενη κιόλας πήγε για έκτρωση. Δε τη συγχώρεσε ποτέ. Αυτή το είχε μετανιώσει σχεδόν αμέσως. Όταν πια επέστρεψε σε νέο σπίτι, πίσω στη παλιά της ζωή.. η κόρη της την είχε πια μισήσει. Βλέπεις ήταν ερωτευμένη με τον άνδρα που το έσκασε η μάνα της. Η κόρη της έπεσε μια μέρα στο δρόμο και σκοτώθηκε. Η Δέσποινα δεν είχε πια δικαίωμα να αναζητήσει την ευτυχία. Δεν είχε δικαίωμα σε αυτό.

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: relrules.com