Μερικές φορές, κάτι φαινομενικά ιδανικό, στην πράξη δεν λειτουργεί. Όχι μόνο μερικές φορές μάλιστα, αλλά πολλές, και περισσότερες από όσες θα θέλαμε και θα μας βόλευε. Δυστυχώς, αυτή η σκέψη ισχύει για πάμπολλα πράγματα στη ζωή μας: από το τέλειο φόρεμα που μας άρεσε, μέχρι τον άνθρωπο που μας άρεσε. Γενικότερα, είμαι θερμή υποστηρικτής της άποψης ότι με λίγη δουλειά (τόσο προσωπική, όσο και κοινή) και με πολλή θέληση, βρίσκουμε τις σωστές ισορροπίες. Δυστυχώς όμως, μια στο τόσο, όσο και να κόψουμε – ράψουμε το φόρεμα που χτυπιόμασταν ότι θέλουμε, απλά δεν ήταν φτιαγμένο για εμάς και θα ταίριαζε καλύτερα σε κάποιον άλλον. Το ίδιο, σαφώς, ισχύει και για τους ανθρώπους.

Για εμένα προσωπικά, το ένστικτο είναι πάντα πιο πολύτιμο από τη λογική, και φροντίζω να το ακούω και να το ακολουθώ. Όταν τα δυο τους συμφωνούν και μας υποδηλώνουν το ίδιο, ε, εκεί είναι φως φανάρι. Το θέμα είναι όταν συγκρούονται, όπου πολλές φορές η λογική ωραιοποιεί καταστάσεις και επιμένει σε συνθήκες. Αυτό συμβαίνει διότι εμείς οι ίδιοι είμαστε η λογική μας, και τη χειριζόμαστε όπως θέλουμε κάθε φορά. Δεν είναι πάντοτε αντικειμενική, και συχνά συγχέεται ή επηρεάζεται από τα συναισθήματά μας.

Αυτός είναι ο λόγος που συχνά θέλουμε κάποιον, ερωτευόμαστε κάποιον, αλλά κάτι δεν κολλάει! Η ιδέα είναι καταπληκτική, στο μυαλό μας δε βρίσκουμε λόγο και αιτία, αλλά εν τέλει, μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε. Η πραγματικότητα ουκ ολίγες φορές απέχει πολύ από την εξανιδανικευμένη βερσιόν του μυαλού μας. Είναι γνωστό πως επειδή το θέλουμε, δεν είναι και απαραίτητα το σωστό για εμάς.

Σε αυτά τα σημεία μας φαίνεται χρήσιμη η διαίσθηση. Η διαίσθηση είναι η εσωτερική φωνούλα του υποσυνειδήτου μας που πολλές φορές μπορούμε να αξιοποιήσουμε υπέρ μας, γιατί οι συνειδητές μας σκέψεις επηρεάζονται από πραγματικά αμέτρητους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Σίγουρα έχεις αισθανθεί ότι δε νιώθεις απόλυτη ελευθερία και ευτυχία με κάποιον φαινομενικά υπέροχο! Όταν βρίσκεστε σε μια απόσταση, τα πράγματα ρέουν ήρεμα και ομαλά, αλλά όσο πιο κοντά έρχεστε, τόσο περισσότερο συνειδητοποιείς ότι το πράγμα για κάποιο λόγο δεν λειτουργεί.

Τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις; Στις περιπτώσεις που από κοντά παγώνετε, ενώ οι ενδείξεις διακαούς πόθου είναι πολλές; Θα σου πω τη γνώμη μου: Φεύγεις.

Δεν μπορείς να κάνεις κάτι. Θυμήσου το φόρεμα που καίγεσαι να έχεις, αλλά βαθιά μέσα σου ξέρεις ότι δε σου κάνει, δε σου πάει, δε θα νιώσεις η καλύτερη εκδοχή σου σε αυτό. Όσο ωραίο κι αν είναι, όσο ωραίο κι αν πιστεύεις πως θα μπορούσε να γίνει, κάτι συνεχώς μοιάζει απλά.. λάθος.

Άρα σε ρωτώ: Γιατί να παλεύεις με κάτι που όσο όμορφο κι αν είναι, δεν σε κάνει απόλυτα ευτυχισμένη χωρίς να πασχίζεις γι’αυτό; Καλύτερα βγες, απόλαυσε τη διαδικασία, και το απόλυτο φόρεμα για εσένα θα βρεθεί μπροστά σου, τη σωστή στιγμή.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: nbcnews.com