Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Ο Γιάννης Καρπασίτης προκάλεσε τη Χλόη Ιωαννίδου να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Στο κελί 33» του Γιώργου Μαργαρίτη.

Για να δούμε Χλόη, can you bee a story writer?

Ήταν, θυμάμαι, απόγευμα Παρασκευής. Αν και είχαμε μπει κιόλας στον Δεκέμβριο, ο καιρός παραδόξως ήταν ασυνήθιστα ζεστός για την εποχή. Μόλις είχα επιστρέψει στο σπίτι από τη δουλειά. Μετά το τέλος μίας ιδιαίτερα δύσκολης και απαιτητικής βδομάδας, η κούραση που ένιωθα ήταν απερίγραπτη. Για έναν περίεργο λόγο, όμως, δεν ήθελα να μείνω στο σπίτι εκείνο το βράδυ. Ξάπλωσα για λίγο στον καναπέ του σαλονιού, προσπαθώντας να χαλαρώσω. Παρόλα αυτά, λόγω της υπερέντασης που είχα, χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό μου ανά δευτερόλεπτο. Εξάλλου, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα είχα την τάση να σκέφτομαι υπερβολικά, προσπαθώντας να αναλύσω και να εξηγήσω τα πάντα. Μου ήταν, λοιπόν, πολύ δύσκολο να αφήσω το μυαλό μου να ηρεμήσει. Παρά τα όσα με απασχολούσαν, σε κάποια στιγμή σκέφτηκα πόσο όμορφα θα ήταν αν κατάφερνα να οργανώσω ένα ταξιδάκι, μιας και πλησίαζαν τα Χριστούγεννα, η πιο μαγική και ανέμελη εποχή του χρόνου! Σύντομα, όμως, προσγειώθηκα πίσω στην πραγματικότητα, μιας και τα οικονομικά μου τον τελευταίο καιρό δεν με ευνοούσαν καθόλου, ώστε να πάρω μία τέτοια απόφαση.

Την απέραντη ησυχία που επικρατούσε στον χώρο καθώς ήμουν βυθισμένη στις σκέψεις μου, διατάραξε ο ήχος τηλεφώνου. Μόλις απάντησα, άκουσα τη φωνή της καλύτερής μου φίλης, Μαρίνας, να μου λέει:

«Λυδία, τι κάνεις; Ετοιμάστηκες;»

Προς στιγμή ξαφνιάστηκα και για λίγα δευτερόλεπτα έμεινα σιωπηλή. Πριν προλάβω να απαντήσω «Για ποιο πράγμα;», θυμήθηκα ότι πριν μέρες είχαμε κανονίσει να πάμε με την παρέα μου σε μία θεατρική παράσταση εκείνο το βράδυ. Παρόλο που -μέχρι εκείνη τη στιγμή- είχε φύγει εντελώς από το μυαλό μου, σκέφτηκα ότι ήταν τέλεια ιδέα, μιας και ήθελα να βγω. «Δεν είμαι έτοιμη, χρειάζομαι μερικά λεπτά ακόμη.», απάντησα. «Εντάξει, βιάσου όμως. Έρχομαι από ’κει, για να πάμε μαζί.»

Λίγα λεπτά αργότερα, ήμασταν έτοιμες για αναχώρηση. Μιας και η παράσταση ήταν στην άλλη άκρη της Αθήνας, σκεφτήκαμε να πάρουμε ταξί. Και μόνο η σκέψη ότι θα απαλλαγούμε από το μαρτύριο της στάθμευσης σε πολυσύχναστους δρόμους της πόλης, μας ήταν αρκετή για να πάρουμε αυτή την απόφαση. Ενώ στεκόμαστε στην άκρη του δρόμου, κάναμε νόημα σε έναν οδηγό ταξί και το όχημα σταμάτησε για να μπούμε. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, η μέρα μας έμοιαζε με μία οποιαδήποτε άλλη, συνηθισμένη μέρα. Τη ρουτίνα, τη δουλειά, την κούραση και την ένταση, θα διαδεχόταν μία βραδινή έξοδος που θα μας έκανε να ψυχαγωγηθούμε και να χαλαρώσουμε. Τελικά, όμως, το συγκεκριμένο βράδυ δεν μας επιφύλασσε μόνο αυτό…

Μπαίνοντας στο ταξί, αφού χαιρετίσαμε και ανακοινώσαμε τον προορισμό μας, ο οδηγός ανταποκρίθηκε ως εξής: «Καλησπέρα, κορίτσια! Είστε έτοιμες να απαντήσετε σωστά σε μερικές ερωτήσεις και να κερδίσετε μέχρι και δέκα χιλιάδες ευρώ;»! Τα πρώτα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μετά το άκουσμα της συγκεκριμένης ερώτησης είχαμε μείνει άναυδες και καμία από τις δυο μας δεν ήταν σε θέση να αρθρώσει λέξη! Στη συνέχεια, ενώ ήμασταν ακόμη παγωμένες από την έκπληξη, αλληλοκοιταχτήκαμε, αρχίζοντας να σχηματίζουμε ένα δειλό χαμόγελο. Χρειαζόμαστε όντως λίγο χρόνο για να συνειδητοποιήσουμε ό,τι έγινε!

Απίστευτο κι όμως αληθινό! Πόσες χιλιάδες ταξί θα κυκλοφορούσαν άραγε εκείνη τη στιγμή στην Αθήνα; Κι όμως… βρισκόμαστε σε αυτό το ΕΝΑ ταξί, μέσα στο οποίο διεξαγόταν το δημοφιλές τηλεπαιχνίδι! Αν και η αγωνία ήταν εμφανώς ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου, άρχισα σιγά-σιγά να βρίσκω το χρώμα μου και να καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να παραμείνω ψύχραιμη και συγκεντρωμένη, ώστε να μπορέσω να αποδώσω στο παιχνίδι. Η Μαρίνα έμοιαζε να είναι λιγότερο αγχωμένη και ανέμενε απλώς να ξεκινήσουμε.

Οι πρώτες ερωτήσεις ήταν σχετικά απλές και έτσι καταφέραμε εύκολα και ανώδυνα να κερδίσουμε ένα χρηματικό ποσό. Καθώς αυξάνονταν οι σωστές απαντήσεις που δίναμε, ο ενθουσιασμός μας γινόταν ολοένα και μεγαλύτερος και αρχίσαμε επιτέλους να χαλαρώνουμε και να απολαμβάνουμε το παιχνίδι. Σε κάποια στιγμή είχα πιστέψει στα αλήθεια ότι θα κερδίζαμε με ευκολία το μέγιστο χρηματικό ποσό. Τελικά, όμως, δεν ήταν τόσο απλό όσο φαινόταν! Οι ερωτήσεις σταδιακά δυσκόλευαν, το ίδιο και τα χρήματα που μας χάριζε η κάθε ορθή απάντηση. Είχαμε στη διάθεσή μας δύο βοήθειες, αλλά αν δίναμε έστω και μία λανθασμένη απάντηση, χάναμε τα πάντα!

Φτάσαμε λοιπόν αισίως στο σημείο στο οποίο απέμεναν οι τρεις τελευταίες ερωτήσεις! Ένιωθα αρκετά ασφαλής και ανακουφισμένη, εφόσον δεν είχαμε σπαταλήσει ακόμη καμία από τις βοήθειες.

Ερώτηση 8^η: «Σε ποιο ελληνικό νησί πραγματοποιήθηκαν τα βασικά γυρίσματα της πασίγνωστης ταινίας του Hollywood, Mamma Mia;». Αν και πίστευα πως γνώριζα την απάντηση, ένιωθα πως δεν ήμουν 100% βέβαιη. Η μεγάλη αγωνία που είχα, μιας και βρισκόμαστε σε ένα ιδιαίτερα κρίσιμο σημείο του παιχνιδιού, δεν μου επέτρεψε να το ρισκάρω. Πρότεινα, λοιπόν, στη φίλη μου να χρησιμοποιήσουμε τη βοήθεια του τηλεφώνου. Επέλεξα να επικοινωνήσω με μία συνάδελφό μου η οποία είναι λάτρης των ταινιών και ήμουν σίγουρη ότι γνώριζε πολλές λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη ταινία. Ευτυχώς, ανταποκρίθηκε στην κλήση μου, διαβεβαιώνοντάς με ότι τα βασικά γυρίσματα της ταινίας έγιναν στη Σκόπελο. Παρόλα αυτά, άδικος κόπος…! Αυτή ήταν η απάντηση που θα έδινα και εγώ. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα, ο οδηγός του ταξί και παρουσιαστής του τηλεπαιχνιδιού μάς ανακοίνωσε ότι η απάντηση που δώσαμε ήταν ορθή! Από τη μια ένιωσα ανακούφιση, από την άλλη, όμως, δεν μπορούσα να κρύψω τον εκνευρισμό και την απογοήτευσή μου, επειδή λόγω του άγχους και της αδικαιολόγητης αμφιβολίας μου, ξοδέψαμε άδικα τη βοήθεια.

Ερώτηση 9^η: «Ποιος αρχιτέκτονας σχεδίασε το περίφημο Μέγαρο Γκουέλ, που βρίσκεται στο κέντρο της Βαρκελώνης;». «Ωχ, όχι!», είπα ψιθυριστά! Δεν ήμουν καθόλου σίγουρη ότι μπορώ να απαντήσω σωστά στη συγκεκριμένη ερώτηση. Η αγωνία μου που ολοένα και μεγάλωνε, αλλά και η κακή ψυχολογία που είχα λόγω της απώλειας της βοήθειας στην προηγούμενη ερώτηση, δεν ήταν καθόλου καλοί σύμμαχοι την παρούσα στιγμή. Έστρεψα το βλέμμα μου προς τη Μαρίνα, ψάχνοντας μία σανίδα σωτηρίας! Τότε, αφού και εκείνη διέκρινε την εμφανή απογοήτευσή μου, μού είπε χαμογελώντας: «Λυδία, ηρέμησε! Γνωρίζω την απάντηση και είμαι σίγουρη! Είναι ο Αντόνι Γκαουντί!». Η Μαρίνα ήταν καθηγήτρια ξένων γλωσσών, λάτρευε τα ταξίδια και πάντα της άρεσε να μελετά οτιδήποτε σχετικό με την ιστορία και τον πολιτισμό των ευρωπαϊκών χωρών -και όχι μόνο! Οπότε, για καλή μας τύχη, δύσκολα θα έχανε αυτή την ερώτηση! «Σωστά!!!», απάντησε ο παρουσιαστής!

«Και τώρα, κορίτσια, πάμε για την τελευταία ερώτηση! Είστε έτοιμες να κερδίσετε δέκα χιλιάδες ευρώ;» Ο ενθουσιασμός, αλλά και η ανησυχία είχαν φτάσει στο ζενίθ! Σε ελάχιστα μόνο δευτερόλεπτα, η αδρεναλίνη μου είχε εκτοξευθεί απότομα και οι παλμοί της καρδιάς μου είχαν ανέβει στα ύψη! Όχι, δεν έπρεπε με τίποτα να χάσουμε αυτή την ερώτηση! Μία ακόμη σωστή απάντηση και το χριστουγεννιάτικο ταξίδι που τόσο πολύ επιθυμούσαμε να οργανώσουμε, θα ήταν πλέον εφικτό!

Ερώτηση 10^η: «Ποιος έγραψε τους στίχους του τραγουδιού ‘Στο κελί 33’, το οποίο ερμήνευσε ο Γιώργος Μαργαρίτης;». Αρχικά, γούρλωσα τα μάτια από έκπληξη, διότι δεν περίμενα με τίποτα να ακούσω μία τέτοια ερώτηση. Ακολούθως, όλες μου σχεδόν οι ελπίδες άρχισαν να γκρεμίζονται, καθώς δεν είχα ιδέα για το ποια μπορεί να ήταν η σωστή απάντηση! Και οι δύο γνωρίζαμε φυσικά το συγκεκριμένο πασίγνωστο λαϊκό τραγούδι, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα ακούσματά μας απέχουν πολύ από αυτό το είδος μουσικής. Τι κρίμα… Ήμασταν τόσο κοντά! Αλλά τώρα μάλλον την πατήσαμε! «Σε περίπτωση που το ξεχάσατε, να σας θυμίσω ότι έχετε μία ακόμη βοήθεια.», είπε ο παρουσιαστής. Όντως, καμία από τις δύο δεν θυμήθηκε τη μία διαθέσιμη βοήθεια που μας είχε απομείνει. Κι όμως, θα μπορούσε να αποβεί καθοριστική! Οι πιθανότητες να δίναμε από μόνες μας ορθή απάντηση ήταν πραγματικά απειροελάχιστες. Τώρα, όμως, ίσως υπήρχε κάποια ελπίδα! «Θα σας δώσω τέσσερις επιλογές, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και η σωστή απάντηση.» Τέλεια! Οι πιθανότητες να απαντήσουμε σωστά ανέβηκαν ξαφνικά στο 25%! «Λοιπόν, οι επιλογές είναι: Α. Βασίλης Παπαδόπουλος, Β. Σαράντης Τσιλιβερδής, Γ. Κώστας Μπαλαχούτης και Δ. Μάνος Ελευθερίου.». Αν και καμιά μας δεν μπορούσε να απαντήσει με σιγουριά, για κάποιον λόγο -που αλήθεια, ακόμη δεν ξέρω ποιον- συμφωνήσαμε να δώσουμε ως απάντηση τη δεύτερη επιλογή, τον Σαράντη Τσιλιβερδή. Τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μέχρι να μάθουμε αν η απάντησή μας ήταν ορθή, ήταν ελάχιστα. Παρόλα αυτά, μου φάνηκαν αιώνας! Η καρδιά μου κόντευε να σπάσει!!! Έκλεισα τα μάτια και περίμενα με αγωνία, μέχρι που τελικά άκουσα: «Σωστάααααααααα!!! Δέκα χιλιάδες ευρώ είναι δικά σας!!!».

Δεν ξέρω ακριβώς πόση ώρα έπρεπε να περάσει, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε τι είχε συμβεί!!! Αυτό που μπορώ να πω με βεβαιότητα είναι ότι η μέρα εκείνη υπήρξε μία από τις πιο απρόσμενες και ανατρεπτικές μέρες της ζωής μου! Οι εναλλαγές των συναισθημάτων μου ήταν τεράστιες και αμέτρητες, αλλά ευτυχώς η κατάληξη ήταν τόσο ευχάριστη! Όπως καταλαβαίνετε, από εκείνο το βράδυ μέχρι και σήμερα, το άκουσμα του τραγουδιού «Στο κελί 33» άρχισε να μου φαίνεται τόσο διαφορετικό…

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: img.huffingtonpost.com