Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. H Γεωργία Παπαμιχαήλ προκάλεσε την Άντρεα Χρυστοστόμου να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Το Μπαρ το Ναυάγιο» από την Αρλέτα.

Για να δούμε Άντρεα, can you bee a story writer?

Όλα ξεκίνησαν εκείνο το βράδυ, που αποφασίσαμε με την κολλητή μου να πάμε για πρώτη φορά σε ένα νέο μπαρ που άνοιξε. Καθώς επεξεργαζόμουν τον ωραίο αυτό χώρο, η ματιά μου έπεσε πάνω του, στο χαριτωμένο παιδί με το γοητευτικό χαμόγελο.

Όντας ντροπαλή, μόλις με πήρε είδηση και άλλαξα αμέσως το βλέμμα μου. Δεν πίστευα στα μάτια μου όταν μετά από λίγο ήρθε στο τραπεζάκι μας και μου μίλησε, κάτι που με εξέπληξε ευχάριστα, αφού στις μέρες μας πολύ σπάνια κάνει το αγόρι την πρώτη κίνηση. Μιλήσαμε λίγο, ανταλλάξαμε τηλέφωνα και επέστρεψε στον κολλητό του. Καθώς φεύγαμε δεν έχασε την ευκαιρία και ήρθε να μας καληνυχτίσει και μετά από λίγο έλαβα το πρώτο μήνυμα στο κινητό.

Μιλήσαμε αρκετά τις επόμενες ημέρες μέσω μηνυμάτων και κανονίσαμε να βρεθούμε την επόμενη βδομάδα οι δυο μας. Πήγαμε έξω για φαγητό και μπορώ να πω ότι το ραντεβού μας πήγε πολύ καλά, είχαμε χημεία και αρκετά κοινά σημεία. Οι συνομιλίες δεν περιορίστηκαν μόνο στα μηνύματα, ξεκίνησαν τα τηλέφωνα και οι συναντήσεις μας έγιναν όλο και πιο συχνές, είτε μόνοι μας είτε με του κολλητούς μας.

Η γνωριμία αυτή οδήγησε σύντομα σε σχέση και ένιωθα πραγματικά ευτυχισμένη…

Είχαμε κανονίσει να βγούμε έξω το Σάββατο, όπως κάθε βδομάδα, και θα πηγαίναμε στον αγαπημένο μας χώρο, στο μπαρ μας. Δυστυχώς κατά το απόγευμα δεν ένιωθα και πολύ καλά, μάλλον είχα κρυώσει. Αφού είχαμε κάνει την κράτηση του είπα πως είναι κρίμα να την ακυρώσουμε και να πάει με τον κολλητό του που είχε καιρό να τον δει. Μου έστειλε μήνυμα ότι πήγαν και του είπα “να περάσετε καλά”. Καθώς καθόμουν στον καναπέ μου και έβλεπα τηλεόραση σκέφτηκα ότι ένιωθα κάπως καλύτερα και αποφάσισα να ντυθώ και να πάω να τους βρω, για να του κάνω μια ευχάριστη έκπληξη. Είναι αλήθεια ότι δεν το συνήθιζα να κάνω εκπλήξεις και επειδή ήθελα να πετύχει αυτή η έκπληξη του έστειλα μήνυμα ότι νιώθω πιο χάλια και θα κοιμηθώ.

Ντύθηκα στα γρήγορα και πήγα να τον βρω. Μέσα μου γεννήθηκε ένας ενθουσιασμός. Ανυπομονούσα να δω το βλέμμα του από την έκπληξη που θα του έκανα. Μπήκα στο μπαρ και έψαχνα να τον δω ανάμεσα στον συνωστισμό που επικρατούσε. Είδα κάποιον που του έμοιαζε από μακριά και κρατούσε αγκαλιά μια κοπέλα. Λέω λάθος θα κάνω, αλλά με κυρίευσε η αγωνία.

Πήγα πιο κοντά και φρόντισα να μην με δει. Αυτός ήταν τελικά, αλλά αυτή ποια ήταν; Δεν την αναγνώριζα, άρα δεν ήταν κάποια φίλη του. Εκείνη τη στιγμή ο άνθρωπος που αγαπούσα βρέθηκε να φιλά μια άγνωστη μπροστά στα μάτια μου. Μα πώς γίνεται; Ποτέ του δεν μου είχε δώσει κανένα δικαίωμα να αμφισβητήσω αυτά που ένιωθε για εμένα ούτε όταν βγαίναμε μαζί έξω, αφού τα μάτια του ήταν συνέχεια πάνω μου. Η καρδιά μου άρχισε να σπάζει σιγά σιγά σε χίλια κομμάτια. Τι να κάνω; Να φύγω; Να πάω εκεί να ζητήσω εξηγήσεις; Μέσα στη θολούρα του μυαλού μου, πήρα την απόφαση να τους βγάλω φωτογραφία και να φύγω για να έχω αποδείξεις. Τη νύχτα εκείνη δεν έκλεισα μάτι…

Το πρωί μου έστειλε μήνυμα και ρώτησε εάν ήμουν καλύτερα. Του είπα ναι και ότι ήθελα να βρεθούμε, αφού δεν τα καταφέραμε ψες και να πάμε στο μπαρ μας. Πήγαμε εκεί και τον ρώτησα πως πέρασε με τον κολλητό του και ο ίδιος συνέχισε το ψέμα. Η αγάπη που είχα γι’ αυτόν τον άνθρωπο μετατράπηκε σε αηδία. Δεν άντεχα άλλο το ψέμα του και να προσποιούμαι ότι δεν γνωρίζω τι έγινε. Τότε του είπα “σε είδα ψες με την κοπέλα” και μου είπε ότι παρεξήγησα και ότι ήταν μια γνωστή του. Παρέμεινα ψύχραιμη και του είπα “σας είδα να φιλιέστε με τα μάτια μου, πες μου επιτέλους την αλήθεια” και του έδειξα την φωτογραφία. Δεν μπορούσε να μιλήσει, και τι να πει άλλωστε, να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα;

Σηκώθηκα και του είπα ότι τελειώσαμε εμείς οι δύο και να μην με ξαναενοχλήσει. Έφυγα σχεδόν τρέχοντας από το μπαρ μας, που πλέον για μένα θα ήταν ο τόπος του ναυαγίου της σχέσης μου μαζί του. Έφτασα στο σπίτι μου και τον έκανα μπλοκ από τη ζωή μου. Πόνεσα πολύ για αρκετό καιρό αλλά ο χρόνος όλα τα γιατρεύει, αυτό έλεγα στον εαυτό μου και έκανα υπομονή.

Από τότε δεν ξαναπήγα ποτέ στο μπαρ το ναυάγιο.

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: p0.pikist.com