Αυτά που μας ‘ξυπνούν’. Που μας ‘ταρακουνούν’..

Ώρα 05:30…Ο ήλιος ξεπρόβαλε νωρίς σήμερα το πρωί … Λες και ήταν βιαστικός και ήθελε κάτι να πει… Εσύ ξύπνησες με το ζόρι, ετοιμάστηκες βιαστικά και ακολούθησες το ρουτινιάρικο πρόγραμμα σου.. .Καφές, πρωινό στο πόδι, γρήγορο φαγητό για το μεσημέρι, παιδιά στο σχολείο …

08:00 Εσύ στη δουλειά … εκεί άγχος, τηλεφωνήματα, meetings, τρέξιμο για να προλάβεις τα deadlines… πάλι άγχος ….

13:00 μικρό διάλειμμα για φαγητό, παιδιά στο σπίτι, στη νταντά, στη γιαγιά… 14:00 πάλι εσύ πίσω δουλειά … Άγχος να τελειώσεις όσα δεν πρόλαβες, άγχος για να φανείς αντάξια της θέσης σου, άγχος να είσαι τόσο καλή όσο θες… 17:00 επιστροφή στο σπίτι.. Προσπαθείς να μάθεις όσα πιο πολλά για τα παιδιά από τα παιδιά.. Άγχος για τα άγχη τους.. Άγχος για το μέλλον τους..

21:00 Και εκεί που κάθεσαι αναπαυτικά στον καναπέ σου για λίγη χαλαρή κουβέντα… Συμβαίνει ‘αυτό’. Συγκλονίζεσαι. Ταράζεσαι. Χάνεις τη γη κάτω από τα ποδιά σου. Άσχημο το μαντάτο. Νοσοκομεία. Εξετάσεις. Αναλύσεις. Επεμβάσεις. Χειρουργεία. Πάλι αναλύσεις. Πέφτεις. Φτάνεις στον πάτο. Σηκώνεσαι. Ξαναπέφτεις. Κλαις. Προσεύχεσαι. Όμως εσύ βράχος ευτυχώς. Βράχος για τα παιδιά σου, για τον εαυτό σου, για τον Άνθρωπο σου.. Για τους Ανθρώπους σου… Για τα όνειρα σου.. .

Ξανασηκώνεσαι…… Και πάλι απ’ την αρχή. Ώρα 05:30 ο ήλιος ξεπρόβαλε νωρίς. Όμως αλλιώς σήμερα. Εκτιμάς το φως του. Την ομορφιά του. Αναθεωρείς τη ζωή. Τους ανθρώπους δίπλα σου.. .τα συναισθήματά σου… Τα παιδιά σου.. .τον άνθρωπο σου… την αγάπη. Τέρμα στο άγχος… Ανούσια υλική ζωή. Τελικά, αξία έχουν μόνο οι στιγμές. Γιατί δεν ξέρεις πώς θα ξημερώσει.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: wa11papers.com