Έμεινα αποσβολωμένη να την κοιτώ. Καταραμένη! Δεν μπορεί, μάλλον ψέματα λέει.. ή ίσως και να μπορεί; Το βλέμμα μου μετέωρο, στο μυαλό μου χίλιες σκέψεις.. τι λάθος έκανα; Είναι δυνατόν;

Η ειδοποίηση στην οθόνη ακόμη αναβοσβήνει: «Το υπόλοιπο του λογαριασμού σας δεν  επαρκεί γι’ αυτή τη συναλλαγή»

Τελεία! Όχι τέλεια, τελεία! Με ρωτά ειρωνικά, είμαι σίγουρη. Μου φάνηκε ότι την άκουσα να γελάει κιόλας. Μα ποια νομίζεις ότι είσαι; Ξεκίνησα να μονολογώ.

Κάνω βήμα πίσω και φεύγω. Στο δρόμο οι σκέψεις συνεχίζουν. Υπολογισμοί, μετρήσεις, αριθμοί. Δεν γίνεται κάποιο λάθος θα έγινε, επιμένω. Τη Δευτέρα θα ζητήσω  αναλυτική κατάσταση του λογαριασμού μου. Είμαι σίγουρη ότι έγινε κάποιο λάθος. Λες να είμαι θύμα κλοπής; Αυτό είναι. Είμαι θύμα κλοπής!

Και πως θα τα βολέψω αυτό τον μήνα;

Ουφ! Ας αρχίσω από τα ψώνια και  αφού το ψυγείο μου άδειασε θα πρέπει να περιοριστώ μόνο στα βασικά και παράλληλα να μην στερηθούμε κάτι. Σίγουρα το γάλα και το ψωμί είναι απαραίτητα. Όμως όταν έχεις μικρά παιδιά πως να τους μειώσεις τα απαραίτητα; Το γάλα; Τη σκόνη; Τα μωρομάντηλα; τα παιδικά αφρόλουτρα; τις παιδικές κρεμούλες; Όλα είναι το ίδιο σημαντικά.

Απλά αντί δυο κουτιά δημητριακά, θα πάρω ένα, ένα είδος μπισκότα, ένα κουτί πανιά και ένα μακαρόνια. Ναι, απόψε θα φάμε μακαρόνια. Και αύριο και μεθαύριο!

Θέλοντας να μειώσω τα έξοδα το επόμενο στάδιο είναι να περιορίσω κι εγώ τις δικές μου ανάγκες. Με πολύ λύπη θα ξεχάσω εκείνο το τέλειο ζευγάρι γόβες που είδα. Και ταίριαζαν απίστευτα με εκείνο το φόρεμα που λογάριαζα να φορέσω…

Κι εκείνο το καινούριο εστιατόριο που κανονίσαμε να πηγαίναμε! Σίγουρα θα το ακυρώσω. Δεν γίνεται διαφορετικά! Επίσης θα ακυρώσω το ραντεβού μου στην αισθητικό. Και θα έκανα την αναζωογονητική θεραπεία προσώπου για ανανέωση της επιδερμίδας… Αχ κι αυτή η ταλαίπωρη επιδερμίδα, πως να ξανανιώσει με όλα αυτά τα άγχη που κρύβει από κάτω της;

Ίσως κι εκείνα τα φανταστικά σκουλαρίκια που έβαλα στο μάτι εδώ και καιρό; Καλά, αυτά μπορώ να τα ζητήσω για τα γενέθλιά μου… (και μην πεις πως δεν ξέρεις το κόλπο)

Ξανατσεκάροντας τα στοιχεία του λογαριασμού, το υπόλοιπο μου όντως είναι σωστό. Μάλλον κάτι δεν υπολόγισα σωστά, πάλι.

Και κάπως έτσι βασανιστικά θα περιμένω να τελειώσει κι αυτός ο μήνας μέχρι τον επόμενο μου μισθό.

Όμως το αποφάσισα! Δεν θα είμαι πλέον σπάταλη.

Θα αρκούμε στο σήμερα έχοντας το βλέμμα μου και στο αύριο. Γιατί το αύριο είναι το σήμερα που το φροντίσαμε χθες. Μια απόφαση που την πήρα «τυχαία». Κι αυτό είναι υπόσχεση!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com