Πολλοί άνθρωποι έχουν πληγωθεί από μια σχέση και φοβούνται να δώσουν, να αγαπήσουν, να αφήσουν τον εαυτό τους να αγαπηθεί! Φυλακίζουν τα αισθήματα τους και αντιδρούν, αμυνόμενοι. Δίνουν στους άλλους με το σταγονόμετρο… πολλές φορές από φόβο μήπως και πληγωθούν πάλι ή άλλες από εγωισμό… Στην αγάπη όμως δεν υπάρχει λίγο, υπάρχει μόνο απόλυτο… Ζέστη ή κρύο… Και εσύ πρέπει να ρισκάρεις, να τα δίνεις όλα ακόμη και με την πιθανότητα να χάσεις…

Όταν φοβάσαι να δώσεις μπορεί να προστατεύεσαι από τις πληγές αλλά ταυτόχρονα φυλακίζεις και τον εαυτό σου από το να γευτεί την χαρά, την ευτυχία…

Έτσι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα είναι ποτέ τυχεροί για να νιώσουν την μαγεία της αγάπης γιατί αυτοί συμβιβάζονται με το λίγο, το μέτριο.. Και κανείς δεν πρέπει να κάνει τσιγκουνιά στα συναισθήματά του… γιατί ταυτόχρονα κάνει τσιγκουνιά και στη χαρά του… Γιατί ακόμη και αν μάθουν να ζούν με το μέτριο ποτέ δεν τους ικανοποιήσει απόλυτα, πάντα κάτι θα τους λείπει…

Γιατί στην αγάπη πρέπει να δίνεσαι ολοκληρωτικά, η αγάπη δεν συμβιβάζεται με το λίγο, η αγάπη είναι όλα ή τίποτα, πολύ ή καθόλου… 

Δίνεις ένα συναισθηματικό κομμάτι του εαυτού σου που ποτέ δεν παίρνεις πίσω… αλλά αυτή είναι για μένα η έννοια της αγάπης… να δίνεις τον εαυτό σου ολόκληρο, να καταθέτεις την ψυχή σου σε κάποιον, να ζείς την αγάπη σου στο απόλυτο… ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ ΚΑΙ ΑΣ ΜΑΖΕΥΕΙΣ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΜΕΤΑ…

Γι’ αυτό, να ρισκάρεις, να δίνεις, να αγαπάς ακραία και απόλυτα… γιατί αν δεν το κάνεις δεν θα μάθεις ποτέ πως θα ήταν… Δεν θα γευτείς την ομορφιά της αγάπης… Πρέπει να έχεις την δύναμη, την δύναμη αυτή που αντλείς από την αγάπη σου για να παλεύεις ακόμη και αν υπάρχει η πιθανότητα η καρδιά σου να γεμίσει με πληγές.

Γιατί στην αγάπη… στην αυθεντική αγάπη δεν πρέπει ποτέ να σταματάς να δίνεις ακόμη και με τα πάθη, τα λάθη και τα σωστά…

Ν’ αγαπάς, με τρέλα, με δύναμη, με ορμή, ζωντανά και αληθινά… ακόμη και υπερβολικά γιατί η αγάπη αξίζει όταν την ζείς και την νιώθεις στο απόλυτο… χωρίς φόβους και ανασφάλειες, χωρίς επιφυλάξεις ακραία και απόλυτα…

Γιατί η αγάπη… η αληθινή αγάπη δεν παύει ποτέ  να δίνει, ποτέ να παλεύει, είναι ανώτερη από κάθε άλλο συναίσθημα, από κάθε πόνο και δυσκολία, από κάθε πρέπει ή δεν πρέπει, δεν σταματά ποτέ να υπάρχει, είναι βαθιά και απόλυτη…

Και δεν στερεύει ποτέ, ακόμη και αν κρυφτεί για λίγο καμία φορά, με την πρώτη σπίθα αναζωπυρώνεται… γιατί εκεί που νομίζεις πως  τέλειωσε, τσουπ να τη μπροστά σου που φουντώνει μεγαλόπρεπα… και ζωντανεύει ξανά και ξανά… και εκεί είναι ειδικά που λες πως αξίζει κάθε σου θυσία…

Γι ´ αυτό…

Αν αγαπάς κάποιον να τον αγαπάς πολύ και συνέχεια… να τον διεκδικείς καθημερινά, να νιώθεις πως χάνεται ο κόσμος σου μακριά του, να λάμπεις από χαρά όταν είσαι στην αγκαλιά του, να τον αγαπάς όπως θα ήθελες να αγαπηθείς, αληθινά και δυνατά! 

Αφήσε λοιπόν ελεύθερο τον εαυτό σου, να νιώσει… να αγαπήσει, να δώσει…

και ακόμη να αν καείς απο την φλόγα αυτή της αγάπης σου… τουλάχιστον θα έχεις νιώσει την ζέστη της στην καρδιά σου!

Αγαπήστε λοιπόν και δώστε απλόχερα…

Αγαπήστε με την ψυχή σας ακραία και απόλυτα… Γιατί μόνο έτσι λογιέται αγάπη…

«Στην αγάπη να τα δίνεις όλα

κι ας μαζεύεις τα κομμάτια σου μετά

να ερωτεύεσαι κεραυνοβόλα

μόνο έτσι η ψυχή σου θα πετά…»

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com