Αλήθεια στη ζωή, την πραγματική μας ζωή ποιούς θα ήταν καλό να κάνεις follow; Βλέπουμε παντού στα μέσα δικτύωσης όμορφους και «αψεγάδιαστους» ανθρώπους, μια βιτρίνα άψυχη. Με την ζωή και τον χαρακτήρα μας τι γίνεται;

Πλέον η προσοχή των περισσοτέρων από εμάς, τείνει να πέφτει πιο πολύ στην εξωτερική εμφάνιση, παρά στην συμπεριφορά που καβαλά κάποιος. Κάτι που ωστόσο, ευτυχώς, γκρεμίζεται όταν προσπαθήσεις να γνωρίσεις περισσότερο τον άλλον.

Όσο μεγαλώνουμε γνωρίζουμε πολλούς και διαφορετικούς τύπους ανθρώπων. Αναμφίβολα, σε ένα εσωτερικό διάλογο με τον εαυτό μας, από όλους κάτι θα θαυμάσουμε και κάτι θα κατακρίνουμε, πάντα μιλώντας για τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά.

Έτσι, κατά τη δική μου κρίση, μπορούμε να βελτιώσουμε και το δικό μας χαρακτήρα. Ό,τι μας αρέσει το αφομοιώνουμε και ότι μας χαλά γίνεται παράδειγμα προς αποφυγή.

Σίγουρα ένας νοήμων άνθρωπος δεν θα επιτρέψει στον εαυτό του να είναι αγενής, απολίτιστος, να εκμεταλλεύεται καταστάσεις και ανθρώπους. Γιατί η ποιότητα του χαρακτήρα του είναι η αφετηρία του. Τέτοιοι, υπάρχουν πολλοί δυστυχώς, θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω και «επιτήδειους». Είναι οι κακόψυχοι που ικανοποιούνται με τα όσα κάνουν και νιώθουν και περήφανοι για το ποιοι είναι. 

Θα τους βρεις σχεδόν παντού. Θα μπορούσε να είναι ο περιπτεράς της γειτονιάς μέχρι και από τους πιο υψηλόβαθμους σε μια εταιρεία. Η τραγική ειρωνεία γι’ αυτούς είναι που έχουν θέσεις κλειδιά, θέσεις με εξουσία. Διότι αυτοί έχουν την ευθύνη να διοικήσουν και να κατευθύνουν μια εταιρεία ή μια καταστάση, έτσι ώστε να υπάρξει το καλύτερο αποτέλεσμα.  «Αν θες να δοκιμάσεις τον χαρακτήρα ενός ανθρώπου, δώσ’ του εξουσία», λόγια του Αβραάμ Λίνκολν. Εκεί θα μπορέσεις να δεις, να γνωρίσεις και να κρίνεις τον πραγματικό τους χαρακτήρα. Αλλά δεν ξέρουν μάλλον ότι ο σεβασμός δεν επιβάλλεται αλλά κερδίζεται.

Είναι αυτοί που δεν έμαθαν να σέβονται, αυτοί που ξέρουν μόνο να φωνάζουν ή ακόμη και να βρίζουν και βρήκαν την ευκαιρία να ξετυλίξουν τις ανασφάλειες και κυρίως τα κόμπλεξ τους. Είναι αυτοί που δεν ξέρουν τι πάει να πει η λέξη διάλογος, μα κυρίως η λέξη «συμπόνοια».

Μακριά από τέτοιους «ανθρώπους», αν μπορώ να τους ονομάσω έτσι.

Κάπου εδώ όμως, όλα σώζονται γιατί εκεί έξω υπάρχουν και όμορφοι άνθρωποι, μα πάρα πολύ όμορφοι, που όταν τους γνωρίσεις θέλεις τόσο πολύ να τους μοιάσεις. Αυτούς που θα σε καλημερίσουν, είναι ευγενικοί, μπορούν να σου λύσουν προβλήματα μέσα από το διάλογο, αυτοί που έχουν το αίσθημα της συνεργασίας και της ομαδικότητας. Αυτοί που δεν θα «στήσουν κανένα στον τοίχο» γιατί το «επιβάλλει» η θέση τους. Κανένας και τίποτα δεν μπορεί να επιβάλλει μια σκάρτη συμπεριφορά.

Νιώθεις ότι υπάρχει ελπίδα όταν γνωρίζεις άτομα τα οποία είναι σε θέση εξουσίας και συμπεριφέρονται με σεβασμό σε όλους, διότι στο τέλος της μέρας δεν παύουμε να είμαστε όλοι μας άνθρωποι.

Αφιερωμένο, λοιπόν, σε αυτούς τους όμορφους ανθρώπους που έχουν εμπνεύσει πολλούς γύρω τους χωρίς καν να το έχουν καταλάβει!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com