Έχω να σας πω ότι υπήρξα από μικρή φανατική οπαδός του κρέατος, των αλλαντικών, της σούβλας, των πανσετών, του γύρου, των σουβλακιών και της μπριζόλας. Πεινάσατε; κι εγώ το ίδιο. Γιατί έτσι έμαθα. Αγαπημένα μου Beezakia, είναι πολύ δύσκολο να μαθαίνεις από μικρός με συγκεκριμένες διατροφικές συνήθειες, ήθη και έθιμα και μεγαλώνοντας να απαρνιέσαι.

Μεγαλώνοντας λοιπόν και συγκεκριμένα προς το τέλος της φοιτητικής μου ζωής, αφού υπερκατανάλωσα τόνους κρέατος αποφάσισα σιγά σιγά να ξεκινήσω να το ελαττώνω. Τότε δεν είχα καμία σχέση με ,τον βιγκανισμό και τους βίγκαν. Ίσα ίσα το έβρισκα υπερβολικό όλο αυτό. Σε καμία περίπτωση δεν σκεφτόμουν τα ζώα. Είμαστε μια γενιά που κακά τα ψέματα δεν ξέρουμε τη σημαίνει να σφάζεται ένα ζώο. Το βρίσκουμε έτοιμο στο σούπερ μάρκετ ή στο κρεοπωλείο. Και αυτό το κομμάτι κρέας που βλέπουμε δεν μπορούμε να το συνδέσουμε με τον θάνατο, ούτε με την ζωή, απλά το τρώμε.

Τότε λοιπόν γύρω στα 25 μου χρόνια ένιωσα ότι πρέπει να μπει ένα τέλος σε όλο αυτό. Σε αυτή μου την απόφαση έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο οι ενοχλήσεις που είχα στο στομάχι και η δυσκολία χώνεψης, έπειτα από κατανάλωση γεύματος που περιείχε μέσα κρέας. Αυτό λειτούργησε σαν καμπανάκι για το σώμα μου και με προειδοποιούσε να το προσέξω περισσότερο. Ξεκίνησα λοιπόν να το ελαττώνω τρώγοντας κρέας μόνο στο κυριακάτικο τραπέζι. Και ξεκίνησα να το ελαττώνω και αυτό αφού πλέον δεν το επιθυμούσα πια και δεν μου έκανε καμιά εντύπωση όταν το έβλεπα.

Θα μου πείτε τώρα μα ήταν τόσο εύκολο; ΟΧΙ! Υπήρξαν οι στιγμές που μύριζα κεφτέδες να τηγανίζονται και μου έτρεχαν τα σάλια. Να μυρίζω το κοτόπουλο πάνω στη σούβλα και να είμαι σε φάση βαστάτε με θα ορμήξω.

Όμως όπως όλα στη ζωή θέλουν πειθαρχία έτσι και αυτό. Και όταν παίρνεις μια απόφαση για τον εαυτό σου και για το καλό σου πρέπει να βάζεις πείσμα και γινάτι. Και εγώ έχω πολύ από το δεύτερο χι χι.

Να σημειώσω εδώ ότι όταν ξεκινήσεις να κόβεις τα βαριά τρόφιμα απ’ τη διατροφή σου, δηλαδή αυτά που περιέχουν μέσα ζωικό λίπος (κρέας,ψάρι,γαλακτοκομικά), δεν υπάρχει γυρισμός. Νιώθεις τόσο όμορφα και τόσο ανάλαφρα με το στομάχι σου με όλο σου το πεπτικό σύστημα και το σώμα σου που λες αυτό ήταν, πια δεν μπορείς να ξαναφάς, ή δεν μπορείς να τρως συχνά ούτε μεγάλες ποσότητες. Γι’αυτό όσοι σκέφτεστε να το κάνετε μην φοβάστε ότι θα στερηθείτε. Σκεφτείτε ότι στην πορεία της διαδρομής θα είναι τόσο εύκολο που είναι σαν να το κάνατε πάντα. Τα οφέλη μιας τέτοιας διατροφής είναι πάρα πολλά και βλέποντας τα δεν θα θέλετε να ξαναγυρίσετε πίσω.

Το πιο δύσκολο σε όλη αυτή τη διαδρομή δεν είναι η στέρηση, γιατί όταν το πάρεις απόφαση δεν περνάς στέρηση.  Αλλά η αίσθηση της στέρησης που νομίζουν οι άλλοι ότι περνάς. Πραγματικά ο περίγυρος σου παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε όλο αυτό. Όλες αυτές οι ερωτήσεις που σου κάνουν, που σου λένε ότι έχασες κιλά και νομίζουν ότι λιμοκτονείς ενώ εσύ περνάς την καλύτερη σου φάση. Που ζητούν την άποψη σου αλλά στην ουσία δεν ακούνε αυτά που τους λες γιατί δεν είναι έτοιμοι και τζάμπα συζητάς. Η που πας σε ένα γάμο ή σε ένα οικογενειακό τραπέζι και κοιτάνε όλοι το πιάτο σου να δουν τι θα φας. Τραγικό. Απλά χαλαρώστε θα απολογηθώ για τις πατάτες και τη σαλάτα που θα φάω; Guys relax.

Τέλος θέλω να πω ότι ο κάθε άνθρωπος επιλέγει να φροντίζει τον εαυτό του όπως αυτός νομίζει καλύτερα και να κάνει το καλύτερο δυνατό που πιστεύει. Και εγώ επέλεξα αυτό. Έτσι λοιπόν έφτασα στο σήμερα που στόχος μου μια μέρα είναι να γίνω βίγκαν (τρώω ακόμα γαλακτοκομικά που και που). Δεν ξέρω πόσα χρόνια θα μου πάρει αυτό αλλά πιστεύω είναι η διατροφή που μου ταιριάζει απόλυτα. Και ναι μέσα από όλη αυτή την εμπειρία  ευαισθητοποιήθηκα τελικά για τα ζώα. Δεν θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά άλλωστε.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com