Πολλές φορές τα πράγματα στην ζωή δεν έρχονται έτσι όπως τα προγραμματίζεις, γι’ αυτό κάποιες φορές πρέπει να αφήνεσαι στη ροή που τα φέρνει η μοίρα και να είσαι ευέλικτος.

Ήταν Ιούλιος του 2019 και αναζητώντας φτηνά αεροπορικά εισιτήρια έπεσα σε μια προσφορά της αγαπημένης μου Ryanair. Χωρίς πολλή σκέψη σε 5 λεπτά είχα ήδη κλείσει τα αεροπορικά εισιτήρια για μένα και τον καλύτερο μου φίλο .

Το καλύτερο δεν σας το είπα ακόμα, η διάρκεια του ταξιδιού για την Ιορδανία ήταν μια μέρα. (Τραγικό;) και όμως ναι ! Λόγω του ότι τα καλοκαιριά εργάζομαι στον Πρωτάρα και δεν είχα την ευκαιρία να λείπω από τη δουλειά μου, αποφάσισα αυτό το μονοήμερο ταξίδι να είναι το day off μου, χωρίς να ενημερώσω κανένα.  

Μια μέρα πριν να αναχωρήσουμε με το φίλο μου, με παίρνει τηλέφωνο να συναντηθούμε και μου λέει ότι δεν θα έρθει μαζί μου τελικά, λόγω του ότι δεν του έδωσαν άδεια από την δουλειά. Ήμασταν σε ένα μπαρ τότε και τον έβριζα αλλά η μονή λύση για να κάνω αυτό το ταξίδι, ήταν να το κάνω μόνος μου.

Χωρίς να το καλοσκεφτώ, κοιμήθηκα 3 ώρες και το πρωί ξεκίνησα για το αεροδρόμιο. Ήταν τόσο τρελό  και ταυτόχρονα η αίσθηση της ελευθερίας που με διακατείχε ήταν απίστευτη.  

Φτάνω στο Αμάν στην Ιορδανία στις 11 το πρωί χωρίς να ξέρω που θα πάω, χωρίς να ξέρω τι κάνω, χωρίς να έχω κλείσει διαμονή και χωρίς να έχω ενοικιάσει αυτοκίνητο. Το μόνο που ήξερα ήταν ότι, αφού μπήκα στο χορό έπρεπε να χορέψει, και μάλιστα σε ανατολίτικους ρυθμούς!

Στον έλεγχο του αεροδρομίου με σταματούν και με ρωτούν τι ήρθα κάνω για μια μέρα στην Ιορδανία .Τους λέω ήταν το day off μου και ήρθα για να επισκεφτώ την Πέτρα. Νόμιζαν ότι είμαι τρελός, όμως τελικά μετά από 30 λεπτά ξεμπέρδεψα .

Με τα τρία αγγλικά που ξέρω πήγα να ενοικήσω αυτοκίνητο όπου κι εκεί αντιμετώπισα ακόμα ένα πρόβλημα, λόγω της νεαρής ηλικίας μου. Πλήρωσα κάτι τις παραπάνω και πήρα ένα ενοικιαζόμενο αυτοκίνητο με σκοπό να φτάσω στην Πετρά  (220 χιλιόμετρα). Και όλα αυτά πάντα, με 3 ώρες ύπνο!

Δεν φτάνει που η διαδρομή ήταν ατελείωτη με σταματά και η αστυνομία για όριο ταχύτητας. Ξεμπέρδεψα και με αυτούς, ευτυχώς δεν μου έβαλαν πρόστιμο.

Φτάνω στην Πέτρα γύρω στις 3.30 και για κακή μου τύχη η Πετρά έκλεινε στις 6, οπότε ο μονός τρόπος για να προλάβαινα να γυρίσω ένα μικρό κομμάτι της έστω, ήταν να μπω μέσα με το αυτοκίνητο, πράγμα που φυσικά δεν επιτρέπεται, ή να ενοικιάσω άλογο, κάτι που έκανα.

Φεύγοντας από την Πέτρα είχα αρχίσει να πεινώ και πήγα σε ένα τοπικό εστιατόριο να φάω. Εκεί όμως συνειδητοποιώ ότι δεν δουλεύει ο φορτιστής μου και έχω 4% μπαταριά και το boarding pass μου το είχα μόνο στο κινητό.

Ευτυχώς ο  σεφ Αλί, ήταν πολύ κάλος και με βοήθησε να βρούμε φορτιστή για να αγοράσω.

Η ώρα ήταν 10 και σιγά σιγά αφού δεν είχα κλείσει διαμονή, σκέφτηκα να πάω στο αεροδρόμιο να κοιμηθώ και να παραδώσω και το αυτοκίνητο.

Ο δρόμος  έμοιαζε ατελείωτος και το οδικό τους δίκτυο δεν ήταν και το ότι καλύτερο. Στις 12 νόμιζα ότι θα κοιμηθώ πάνω στο τιμόνι και έτσι σταματάω για να πάρω καφέ. Λόγω του ότι μου είχαν τελειώσει οι ιορδανικές λίρες, τους είπα να πληρώσω σε ευρώ και εκεί έπεσα θύμα πάλι…. Για ένα καφέ πλήρωσα 10 ευρώ!

Στις 3.00 το βράδυ φτάνω στο αεροδρόμιο και παραδίδω το αυτοκίνητο. Έριξα και ένα ύπνο στο χώρο αναμονής και η ώρα 6:50 επιβιβάστηκα στην πτήση μου για την επιστροφή.

Ένα αλλιώτικο day off ή μια εμπειρία ζωής που μπορούσε να μην πραγματοποιηθεί ποτέ;

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com