Εκεί, λοιπόν, που περιμένεις εκείνο το συγκεκριμένο σημείο που ήταν ο λόγος να ξεκινήσεις αυτή την περιβόητη ταινία, εκεί που το σημείο κορυφώνεται, που θα δεις τον αγαπημένο σου ηθοποιό να αναλαμβάνει δράση και να σώζει τον κόσμο, εκείνη ακριβώς τη φαντασμαγορική σκηνή νιώθεις ένα πόδι να σε πλησιάζει επικίνδυνα… Βλέπεις ένα χέρι να απλώνεται στην άκρη του τραπεζιού όπου εκεί τυχαίνει να βρίσκεται και το τηλεχειριστήριο… και ένα εκκωφαντικό ήχο να σου τρυπάει τα αυτιά. Τότε, καταλαβαίνεις πως ο κολλητός αποκοιμήθηκε για άλλη μια φορά και ότι εσύ έχασες για άλλη μια φορά τη δράση που ανυπομονούσες να δεις και να ζήσεις γιατί το προαναφερόμενο χέρι μόλις έχει κλείσει την τηλεόραση.

freepik.com

Και εδώ είναι η στιγμή που θέλεις να ξεκινήσεις να φωνάζεις και να τσιρίζεις που έχασες ξανά το πιο ωραίο μέρος της ταινίας. Αλλά για να μην πει πως γίνεσαι και υπερβολική ξεκινάς τα σκουντήματα, λίγο από δω λίγο από εκεί, μπας και σηκωθεί αλλά αυτός τίποτα, εκεί το βιολί του. Αποφασίζεις, λοιπόν, να αναλάβεις πιο δραστικά μέτρα! Ξεκινάς και κτυπάς ότι βρεις μπροστά σου με την ελπίδα πως θα τρομάξει από τον κρότο και θα ξυπνήσει. Όταν τελικά τα καταφέρνεις, είσαι έτοιμη να αντιμετωπίσεις τις πιο ηλίθιες ατάκες και τις πιο αστείες φατσούλες.

Γυρίζει και σε βλέπει με αυτό το ζαρωμένο μουτρίνι και σου λέει «Τι έγινε; Έχασα κάτι;» και άντε εσύ να εξηγάς τώρα τι έγινε. Αμ δε! Σαν έμενες ξύπνιος να δεις τι έχασες.

Και τότε εσύ δεν αντέχεις και όσο πρόλαβες να δεις του το αναλύεις από όλες τις όψεις. Βέβαια, μέχρι να τελειώσεις εσύ αυτός τον έχει πάρει για τα καλά, οπότε κοπελιά αυγά στο τοίχο πετάς σταμάτα να το προσπαθείς.

freepik.com

Μια ατάκα που πραγματικά με σκοτώνει: δεν είναι άλλη από το «ποιος; εγώ; δεν κοιμάμαι. Όχι». Άσε μας καλέ, έχεις κλείσει τρίωρο κουλουριασμένος στον καναπέ και παρόλα αυτά προς θεού εσύ δεν κοιμάσαι. Το στόμα σου κάθε τρεις και λίγο ξεχειλίζει από νέα κύματα σάλιου και ας μην αναφερθώ για το άπλωμα. Η τηλεόραση ακόμα, είναι κλειστή από το προηγούμενο τίναγμα. Και φυσικά η μουσική υπόκρουση που ακολουθεί κάθε ανάσα και κάθε αλλαγή στάσης. Κι άμα του ζητήσεις να σου πει και τι έγινε ξεκινάει να κλείνει τις αόριστες αντωνυμίες αυτός, αυτή, αυτό. Ει ψιτ! ΚΑΡΦΩΝΕΣΑΙ!

Και φυσικά η ανώτερη όλων «Άσε με να κοιμηθώ». Ναι, ναι αγαπητές αναγνώστριες και αναγνώστες φτάσαμε στο σημείο της παραδοχής. Αυτός είναι ο τύπος που ξέρει πως δεν πρόκειται να δει περισσότερο από ένα λεπτό αφού θα ξεραθεί αμέσως γι’ αυτό και φροντίζει να απολαύσει τον ύπνο του από την αρχή. Για τους υπόλοιπους βέβαια φροντίζει αφού έχει πάρει όλο τον καναπέ να μας βολέψει στην διπλανή πολυθρόνα την οποία μετά από μισή ώρα έχει γαντζωθεί πάνω της. Γιατί κυρίες και κύριοι ΟΧΙ, ένας πελώριος καναπές δεν φτάνει χρειάζεται και η διπλανή πολυθρόνα.

envatousercontent.com

Παρόλη αυτή την ταλαιπωρία, αυτούς τους τύπους τους αγαπάμε τρελά. Γιατί; Γιατί αν δεν υπήρχαν αυτοί ποιος θα πόζαρε για τις πιο φυσικές φωτογραφίες, ποιους θα απειλούσαμε για τυχόν ανάρτηση τέτοιων φωτογραφιών και σε ποιους θα οργανώναμε όλες αυτές τις σκανταλιές που μόνο ένα αγουροξυπνημένο μουτράκι θα μπορούσε να ανεχτεί; Α και κάτι ακόμα! Πως θα είχα εγώ σήμερα θέμα για αυτό εδώ το άρθρο μου;

Αφιερωμένο στα σινεφίλ τέκνα του Μορφέα!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: cloudfront.net