Ο ψυχαναγκασμός ή Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή ή ΙΨΔ ή Μανιοπαρορμητική Διαταραχή χαρακτηρίζεται είτε από ιδεοληψίες είτε από ψυχαναγκασμούς είτε και από τα δύο, ψυχοπαθολογικές εκδηλώσεις που συνιστούν πηγή δυσφορίας για το άτομο και απασχολούν σημαντικό μέρος από το χρόνο του και από την επαγγελματική, κοινωνική και την συναισθηματική του ζωή. (Βικιπαίδεια)

ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ – BORING!

Αν αγνοήσεις την πιο πάνω ξενέρωτη περιγραφή αυτής της αγαπησιάρικης συνήθειας-νόσου-ψυχασθένειας, τότε τα συμπτώματα που έχει ο καθένας μας που «πάσχει» από ψυχαναγκασμό, δεν μπορείς παρά να τα αντιμετωπίσεις με χαμόγελο, γέλιο και συμπάθεια.

Δεν ξέρω αν είσαι «ένας από εμάς».  Ξέρω μόνο πως αν είσαι, τότε σίγουρα έχεις τις ίδιες ή παρόμοιες συνήθειες μαζί μου. 

Δηλαδή κάθε μέρα, κάθε ώρα και ίσως και κάθε στιγμή, έχουμε την ανάγκη να επαναλάβουμε κινήσεις, πράξεις, ακόμα και σκέψεις, καθώς νιώθουμε πως αν δεν το κάνουμε, το λιγότερο που μπορεί να συμβεί είναι ένας Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Πρώτα μπαίνει η αριστερή κάλτσα, μετά η δεξιά κάλτσα, μετά το αριστερό παπούτσι και τέλος το δεξί παπούτσι (όπως βλέπω εγώ κ. Αβρααμίδη μου).  Νομίζεις πως αυτό δεν είναι ψυχαναγκασμός; Δοκίμασε να το κάνεις διαφορετικά!

Μπορεί να χρειαστεί να διασχίσεις ολόκληρο δωμάτιο για να πατήσεις κάποιο διακόπτη, ούτως ώστε οι 5 διακόπτες που έχεις μπροστά σου να είναι και οι 5 είτε προς τα πάνω είτε προς τα κάτω!

Εννοείται πως τα μολύβια, στυλό, μαρκαδόροι κλπ που έχεις στην κασετίνα ή τη μολυβοθήκη σου, βλέπουν ΟΛΑ από την ίδια πλευρά!

Και προς θεού, το volume της φωνής σε ραδιόφωνο και τηλεόραση θα είναι πάντα στο νούμερο 20, 25, 30.. Γενικά σε κάποιο στρογγυλό αριθμό.

ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΤΗ ΦΩΝΗ ΣΤΟ 28;;;;

Όλες αυτές οι μικρές μικρές ανωμαλ…εε συνήθειες.. είναι κάτι που δεν πρόκειται να φύγουν από την καθημερινότητα μας.

Και αυτά δεν είναι τίποτα μπροστά στις καθημερινές κινήσεις που πρέπει να γίνονται με την ίδια σειρά!  Έλεγχος αν όλοι οι διακόπτες είναι κλειστοί, κλείδωμα πόρτας σπιτιού, κατεβαίνουμε στο αυτοκίνητο, ξεχνούμε αν κλειδώσαμε την πόρτα, ανεβαίνουμε ξανά πάνω, ανοίγουμε, ελέγχουμε διακόπτες…. ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Φαντάζομαι όλοι όταν ήμασταν μικροί, πιστεύαμε πως αυτά τα παράξενα μόνο εμείς τα είχαμε και περιμέναμε να μεγαλώσουμε να πάμε στον ψυχίατρο γιατί ντρεπόμασταν να πούμε γι αυτές τις «συνήθειες» μας ανοικτά.

Εγώ προσωπικά πίστευα πως ήμουν σχεδόν τρελός, μέχρι που είδα τον εαυτό μου στα γεράματα στο πρόσωπο του Jack Nicholson στο «As good as it gets», που αποτελεί ύμνο στον ψυχαναγκασμό. Αν δεν την έχεις δει την ταινία, ΛΑΘΟΣ ΣΟΥ! (Oscar Α’ Αντρικού και Α’ Γυναικείου ρόλου κι αν δεν ήταν την ίδια χρονιά με τον Τιτανικό, θα έπαιρνε πολύ περισσότερα).

Κάπου εκεί αντιλήφθηκα ότι ο πλανήτης έχει κι άλλους σαν κι εμένα (σε αυτό τον τομέα μόνο, γιατί στα υπόλοιπα είμαι μοναδικός!). Κι έτσι με περισσότερη ελευθερία ξεκίνησαν οι κόντρες με φίλους και γνωστούς για το πόσο ψυχαναγκαστικός είναι ο καθένας μας!

Δεν μπορώ να πω, καλά περνώ με τις σκέψεις μου πως αν φορώ το ένα σακάκι η ομάδα μου θα νικήσει αλλά αν φορώ ένα άλλο η ομάδα μου θα χάσει.. Το πρόβλημα είναι πως όταν φορώ το νικηφόρο σακάκι αλλά η ομάδα χάσει, προφανώς έφταιγε η ομάδα και όχι το σακάκι, το οποίο ξαναφορώ στον επόμενο αγώνα ελπίζοντας σε νίκη!

Ναι το ξέρω!  Δεν πρόκειται να περάσουν ποτέ αυτές οι σκέψεις, οι συνήθειες, τα κολλήματα!!  Γι αυτό το μόνο που έχω να κάνω είναι να βάζω πάντα το volume στο 30, να φορώ πάντα το ίδιο σακάκι και να κάνω ΠΑΝΤΑ όλες τις κινήσεις που πρέπει να κάνω!

Τουλάχιστον, αν πάει κάτι στραβά, δε θα φταίω εγώ!!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com