Πρώτη μέρα στα αποδυτήρια. Έντονα συναισθήματα. Δε μιλούσα, δεν ήξερα καλά τη γλώσσα έτσι κι αλλιώς.
Τι κι αν δεν τους καταλαβαίνω; Τι κι αν η προπόνηση τους είναι σκληρή; Τι κι αν δεν αντέξω;
Σκέψεις που περιτριγύριζαν το κεφάλι μου απ’ τη μέρα που πάρθηκε η απόφαση.
Έχω μάθει στη ζωή μου να είμαι στρατιώτης. Να δίνω το 101% των ικανοτήτων μου και να φλερτάρω δυνατά με τη μπάλα. Μα η επιτυχία δεν έρχεται με εγγύηση.
truesport.org
Μαζεύτηκαν και οι άλλοι στα αποδυτήρια. Κρατάω άβολα το κινητό και προσποιούμε να γράφω κάποιο μήνυμα. Βλέπω τις τελευταίες τυπικές συνομιλίες και τα ενθαρρυντικά μηνύματα από τα δικά μου άτομα.
Οι σκέψεις με περιτριγυρίζουν καθώς μια τσάντα σπρώχνεται στα πόδια μου.
«Οπ, καινούριος;» Ρωτάει (κάπως υποτιμητικά θα έλεγα) ένας απ’ την ομάδα.
«Ναι, καλώς σας βρήκα ομάδα!» λέω όσο πιο άνετα μπορώ με όσα Ιταλικά ξέρω, ενώ μέσα μου πνίγομαι.
«Δε μας βρήκες ακόμη, μη βιάζεσαι», λέει και σκάει ένα υποτιμητικό χαμόγελο. «Θέλει θυσίες η ομάδα μας και εδώ δεν έρχεται όποιος κι όποιος φίλε!» λέει και ένα κύμα χαχανητά συνοδεύει τα λόγια του από κάπου στο βάθος.
«Δεν είμαι φίλος σου, μη βιάζεσαι!» λέω και σηκώνομαι να μπω στο γήπεδο.
Ωραία! Θέλω ήδη να φύγω, σκέφτομαι.
Ξεκινάμε την προπόνηση. Πολύ καλές τεχνικές, δυνατά σουτ και απίστευτο κοντρόλ της μπάλας. Η αφρόκρεμα της καλαθόσφαιρας μαζεμένη σε μια ομάδα. Πως είναι δυνατόν να έχασαν τους πλείστους αγώνες της περσινής σεζόν; Σκέφτομαι.
Τελειώνουμε την προπόνηση χωρίς πολλά πολλά. Σωματικά διαλυμένοι μα αμίλητοι.
….
Οι μέρες περνούν και η ίδια αμηχανία της πρώτης μέρας στα αποδυτήρια ακόμα υπάρχει.
Ήρθα εδώ με υποτροφία, έχω απορρίψει τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο γι’ αυτή την ευκαιρία και δεν τους νιώθω καν ομάδα μου.
Οι προπονήσεις συνεχίζονται καθημερινά, παρά την πανδημία.
Σκληρές προπονήσεις, μεγάλος ανταγωνισμός για την τελική πεντάδα. Άλλη μια προπόνηση στα πόδια μου, μα κανένα αίσθημα ομαδικότητας ακόμα.
Έφυγα άλλη μια φορά από το γήπεδο, μια τελευταία φορά πριν τον μεγάλο αγώνα.
Ξημέρωσε, παίξαμε. Χάσαμε.
Βούλιαξα στις σκέψεις. Δεν είναι δυνατόν. Είναι οι καλύτεροι παίχτες στην Ευρώπη, έχουν τεράστια γυμναστήρια με απίστευτο εξοπλισμό, εξιδεικευμένους χώρους για προπόνηση, έμπειρους προπονητές. Δεν είναι δυνατόν αυτή η ομάδα να έχει τόσες ήττες!
…
imgix.net
Την επόμενη μέρα και πάλι στο γήπεδο. Σκληρή προπόνηση, εξουθενωτική, μα χωρίς συνεργασία. Ήταν μόλις λίγο μετά το τέλος της προπόνησης που με πλησίασε ο προπονητής.
«Καλή προσπάθεια Μπράντον» μου λέει και κλείνει το μάτι. «Πώς σου φαίνονται οι προπονήσεις;»
«Πολύ καλές. Έχω δει τον εαυτό μου να εξελίσσεται σε όλους τους τομείς, δεν έχω ξανανιώσει πιο έτοιμος!»
«Ο πρωταθλητισμός δε θέλει μόνο γερά πόδια, αλλά και γερή καρδιά», μου λέει.
Πάγωσα.
«Μα εσύ την έχεις, το βλέπω στα μάτια σου», συνεχίζει.
Σκύβω το κεφάλι μα η ψυχή μου χαμογελά.
«Δεν μπορώ να το καταλάβω κόουτς» λέω. «Είναι οι καλύτεροι παίχτες στην Ευρώπη, έχουν ταχύτητα, αντοχή, δύναμη, στόχο! Δεν έχω δει πιο θεαματικά σουτ, είναι πραγματικά απίστευτοι παίχτες, πως γίνεται να… να… χάνουμε;»
Χαμογελάει. «Μπράντον, αυτά που θα σου δώσει ο αθλητισμός δεν μπορεί να σου τα δώσει κανένα σχολείο και κανένα πανεπιστήμιο. Η ζωή και οι αξίες της βρίσκονται εδώ. Στο γήπεδο. Πέρα από το ταλέντο όμως, είναι και η ψυχή που δίνεις στην ομάδα.»
«Δεν σε καταλαβαίνω κόουτς» λέω δειλά.
«Δεν υπάρχει ομάδα εδώ, Μπράντον. Είναι οι πιο ταλαντούχοι παίχτες, μα ως μονάδες. Έχω τους 5 καλύτερους παίχτες στην Ευρώπη μα δεν είναι ενωμένοι. Δεν αποδέχονται τον καλύτερο και δεν συνεργάζονται. Η καλαθόσφαιρα δεν θέλει μόνο ταλέντο και τεχνική, απαιτεί τεράστια δύναμη ψυχής και ομαδικότητα.»
Με κοιτάζει έντονα στα μάτια και συνεχίζει.
«Μαγκιά δεν είναι να μπορείς να χειριστείς την μπάλα μόνος. Μαγκιά είναι να μπορείς να συνεργάζεσαι. Είναι φυλακισμένοι σε μια ιδέα δόξας, προβολής και θαυμασμού. Μα εδώ δεν είναι σόου, είναι γήπεδο.
Γι’ αυτό τράβα να φύγεις αγόρι μου, οι μεγάλες ομάδες δε χωράνε συναισθήματα, εδώ είναι όλοι εγκλωβισμένοι στο βωμό του χρήματος. Πάρε ότι είναι να πάρεις από εμπειρία στον πρωταθλητισμό, μα αν αγαπάς αυτό που κάνεις φύγε. Τράβα σε μια ομάδα που να είστε οικογένεια, εδώ δεν ανήκεις. Μην το πάρεις στραβά, παρ’ το ως κομπλιμέντο…
Κι ότι κι αν χρειαστείς θα είμαι δίπλα σου.»
npr.org
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: npr.org
What do you think?
Show comments / Leave a comment