Καταρχάς, δε θα ήμουν ποτέ αστροναύτης. Είμαι πολύ κότα για να μπω σε ένα πύραυλο (? – δεν γνωρίζω καν πως ονομάζεται) και να «σαλπάρω» για άλλους πλανήτες. Αν όμως, σε μία παράλληλη ζωή ήμουν μία ατρόμητη και τολμηρή αστροναύτης της NASA, έχω μία ιδέα για τους πλανήτες που θα επέλεγα.

Να σου πω επίσης ότι γνωρίζω απειροελάχιστα για τους πλανήτες και το διάστημα γενικότερα. Είμαι εν ολίγοις Α-Σ-Χ-Ε-Τ-Η. Αν επομένως φαντάστηκες πως θα διάβαζες επιστημονικές πληροφορίες για τους πλανήτες, συγγνώμη αλλά θα σε απογοητεύσω!

3-2-1 ΕΚΤΟΞΕΥΣΗ.

Κατά τη διάρκεια του «ταξιδιού», θα κοιτούσα τη Γη από ψηλά και όχι από τη Γη τον ουρανό όπως συνηθίζω. Όσα μου μοιάζουν σημαντικά τώρα, θα έμοιαζαν τόσο μικρά και τόσο ασήμαντα. Φαντάσου πως είναι να νιώθεις ότι δεν υπάρχουν σε απόσταση εκατομμυρίων χιλιομέτρων άλλοι άνθρωποι εκτός από σένα. Πως εκπροσωπείς το ανθρώπινο είδος, κάπου εκτός του πλανήτη μας. Δεν σε απασχολούν όσα σε απασχολούσαν στη Γη, αν και σίγουρα έχεις πολλά άλλα να σκέφτεσαι.

Δεν έχω ιδέα τι θα συναντούσα στο διάστημα ή πως πραγματικά μοιάζει. Δεν αμφιβάλλω όμως πως θα ήταν κάτι πρωτόγνωρο και σίγουρα, εντελώς διαφορετικό από ότι έχω δει.

space-facts.com

Θα πήγαινα στον Άρη. Ο κόκκινος πλανήτης είναι αρκετά διάσημος στις ιστορίες φαντασίας και πάντα με συνάρπαζε. Η ιδέα ότι είναι συγκριτικά κοντά στα δεδομένα της Γης (σε σχέση με άλλους πλανήτες πάντα), θα με δελέαζε για να τον επιλέξω για το πρώτο μου ταξίδι στο διάστημα. Ήξερες ότι στον Άρη υπάρχει νερό; Δεν υπάρχουν βέβαια θάλασσες, λίμνες και ποτάμια, αλλά ίσως μπορούσα να επιβιώσω για λίγο. Θα έφτιαχνα το δικό μου σπιτάκι με ξύλα, αλλά δεν νομίζω να έχει δέντρα στον Άρη. Οπότε η καλύτερη επιλογή θα ήταν να έπαιρνα την δική μου σκηνή από τη Γη. Ελπίζω κάπως να κατάφερνα, λόγω της απώλειας βαρύτητας, να τη στερέωνα κάπου και να μην αιωρούμουν στο διάστημα.

O Ήλιος, αν και θα ήταν η κατάλληλη επιλογή για καλοκαιρινές διακοπές δε θα ήταν στις επιλογές μου. Όχι απλά θα έπαιρνα ένα σοκολατί χρώμα, αλλά θα γινόμουν κάρβουνο (ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ). Είναι αδύνατον να πλησιάσεις τον ήλιο, επομένως καλύτερα να απομακρυνόμουν.

Δεν θα μπορούσα να επιστρέψω στη Γη χωρίς να επισκεφτώ τον εντυπωσιακότερο κατά τη γνώμη μου πλανήτη. Τον Κρόνο. Γνωστός για τους δακτυλίους του, που αντανακλούν το φως και τον κάνουν να λάμπει, αποτελεί τον δεύτερο μεγαλύτερο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, μετά τον Δία. Τόσο μεγάλος πλανήτης και να είναι ακατοίκητος; Θα πήγαινα εγώ να του δώσω λίγο ζωή. Ελπίζω να ήταν φιλόξενος.

Δεν ξέρω αν θα συνέχιζα πιο μακριά, δεν ξέρω κιόλας αν έχει κάποιος καταφέρει ποτέ να πάει πιο μακριά, σε άλλο ηλιακό σύστημα. Είμαι όμως σίγουρη ότι κάπου πολύ μακριά από εδώ, ίσως κάπου που να μην μάθουμε ποτέ, υπάρχει ζωή. Ίσως να μην είναι σαν εμάς, ίσως να έχουν πράσινο χρώμα, ίσως όμως και να είναι μικροοργανισμοί. Μόνοι μας πάντως, δεν μπορεί να είμαστε!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: etimg.etb2bimg.com