Αλήθεια εσείς κορίτσια έχετε φανταστεί ποτέ τον άντρα των ονείρων σας; Εντάξει μεταξύ μας μιλάμε, όχι για εκείνον, ναι ναι, τον συγκεκριμένο που σκεφτήκαμε κάπου στα 10 -12 μας χρόνια αλλά για αυτόν που ξεκινήσαμε να πλάθουμε με κριτήρια της εφηβείας και να ολοκληρώνονται σιγά σιγά με τα κριτήρια μιας γυναίκας.

Ξεκινήσαμε λοιπόν με απλά πράγματα  όπως να είναι καλός, να είναι γλυκός να μας αγαπά να είναι τρυφερός και να είναι ψηλότερος μας (μην το αρνείσαι εχτός και αν είσαι εξαίρεση.) A και να μας παίρνει και ένα ταξιδάκι βρε παιδί μου.

Τι έγινε όμως στην πορεία; τι άλλαξε ; μήπως άλλαξαν τα φώτα σου ;;  Λέω εγώ τώρα….

Σήμερα στην πραγματικότητα καθώς μεγαλώνεις και βλέπεις πως αλλάζουν τα πράγματα και κυρίως η καθημερινότητα μας, η κοινωνία μας, ο τρόπος ζωής μας και μιλώντας με την φίλη σου, την αδερφή σου, την ξαδέρφη της κομμώτριας σου, που η αδερφή της έχει τρία παιδιά και δεν την βοηθά ο άντρας της καθόλου και αυτή τρέχει να τα κάνει όλα. Και έχει ξεχάσει τι πάει να πει καφές με μια φίλη, μια περιποίηση σε ένα κομμωτήριο και τα λοιπά. Μα εσύ μένεις με το στόμα ανοιχτό με όλα αυτά που άκουσες γιατί τους θυμάσαι στον γάμο τους, που ήσουν καλεσμένη και ήταν ένα πολύ όμορφο ζευγάρι, τι άλλαξε στην πορεία; Ο γάμος ή τα παιδιά;

Θα σου απαντήσω εγώ. Τίποτα δεν άλλαξε, απλώς δεν μπορεί κανείς να το δει: τότε γιατί ήταν ένα ζευγάρι τώρα είναι μια οικογένεια. Και γιατί αυτά δεν τα γνωρίζεις από την αρχή αλλά τα μαθαίνεις στην πορεία.

Γι’ αυτό κορίτσια μην σκάτε να βρεθεί ο τέλειος άντρας. Κι αν ο άντρας σας βρέθηκε, είναι έτσι στο χέρι σας είναι να τον “αλλάξετε” λίγο και να δίνει και ένα χέρι βοήθειας όχι μόνο για εσάς αλλά και στην οικογένεια του. Για να βλέπουν τα παιδιά ότι και ο μπαμπάς είναι παρόν στα καθήκοντα του σπιτιού και της οικογένειας. Και σεις μπαμπάδες ντροπή δεν είναι, το αντίθετο είναι εκτίμηση και σεβασμός.

 Παλιότερα τον άντρα μου ποτέ δεν τον φαντάστηκα να με βοηθά. Για να γίνω πιο σαφής δεν μπήκα στην διαδικασία σκέψης πώς θα λειτουργήσει όταν το σπίτι θα είναι επί καθημερινής βάσεως σαν ένα ναρκοπέδιο (παιδικά παιχνίδια, ρούχα, λούτρινα, μπιμπερά παντού, δουλείες που δεν τελειώνουν ποτέ). Τώρα έχω μάθει πως προσπαθεί και αυτός να έχουμε ένα όμορφο τέλος κάθε μέρας με αποτέλεσμα τα παιδιά να ξέρουν τι σημαίνει συνεργασία  και ο ίδιος να ελαφρύνει λίγο τις πλάτες της μαμάς και να είναι το στήριγμα της γυναίκας του.

Υ.Γ Αν μου επιτρέπετε  να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον δικό μου άντρα που είναι εδώ για εμάς καθημερινά.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com