Ναι, αυτή η μάστιγα.

Αυτή η ερώτηση-μάστιγα μάλλον, που στην Κύπρο την ακούς τόσοοοοο συχνά να λέγεται, λες και δώσαμε τη συγκατάθεσή μας σαν κοινωνία να λέγεται αδιακρίτως!

Κάποτε την έκανα κι εγώ, αλλά στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν εντελώς λάθος. Αυτή η αδιακρισία που μας διακατέχει ώρες-ώρες, να προσπαθούμε να διεισδύσουμε στην προσωπική ζωή του άλλου και να τον φέρνουμε σε δύσκολη θέση πρέπει να σταματήσει.

Ο άνθρωπος σε σχέση με τους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς χρησιμοποιεί τη λογική, σκέφτεται, έχει κρίση. Υπάρχουν λοιπόν και άνθρωποι που δεν θέλουν να κάνουν απογόνους και αυτό πρέπει να γίνει σεβαστό από τους γύρω τους, είτε αυτοί είναι οι γονείς τους, είτε φίλοι, είτε συγγενείς.

Δηλαδή τι; Είμαστε όλοι γεννημένοι για να γίνουμε γονείς;

Είναι όλοι έτοιμοι μάλλον για να γίνουν γονείς; Ίσα ίσα, είναι και κάποιοι που είναι αρκετά ώριμοι να καταλάβουν πως δεν μπορούν ακόμη να γίνουν γονείς και να αναθρέψουν παιδιά και γι’ αυτό το αναβάλλουν. Είτε λόγω έλλειψης χρόνου, είτε επειδή βάζουν πάνω απ’ όλα την καριέρα τους, είτε γιατί έχουν βγάλει πλάνο γι’ αργότερα, είτε γιατί θέλουν να ζήσουν μερικά χρόνια έγγαμου βίου και ύστερα να τεκνοποιήσουν.

Τι; Πρέπει δηλαδή ντε και καλά να κάνουν παιδιά, τα οποία θα πετάνε δεξιά κι αριστερά έτσι απλώς για να ικανοποιηθούμε όλοι εμείς, ο περίγυρος; Ή υπάρχει ένα προκαθορισμένο χρονοδιάγραμμα που να μας επιβάλλει πότε θα κάνουμε παιδιά;

Υπάρχει επίσης και μια άλλη κατηγορία ζευγαριών, που όταν ακούνε αυτή την ερώτηση πληγώνονται διπλά. Αυτοί που δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν. Δεν χρειάζεται να τους βομβαρδίζουμε με ερωτήσεις και να τους ασκούμε έξτρα πίεση. Επίσης δε χρειάζεται να τους το υπενθυμίζουμε συνεχώς. Σίγουρα δεν μπορούν να γίνουν όλοι γονείς αυτό είναι δεδομένο. Ας μην ρωτάμε για να μην τους πληγώνουμε περισσότερο. Και ας μην γινόμαστε μια δυσάρεστη παρέα, που ρωτάει αδιάκριτα. Η διακριτικότητα ας γίνει ένα απ’ τα προσόντα μας.

Πίστεψέ με, όταν έρθει με το καλό, θα είναι κάτι που θα θέλουν να μοιραστούν μαζί σου, οπόταν άσε τις άβολες ερωτήσεις και συγκράτησε την περιέργειά σου! Ειδικά αν πρόκειται για ζευγάρια που προσπαθούν χρόνια, έχουν υποβληθεί σε πολλές διαδικασίες, εξετάσεις κτλ είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρο. Οπόταν διπλά σε παρακαλώ, μη ρωτάς!

Σκέψου τις δεύτερες σκέψεις που κάνουν, σκέψου τις βασανιστικές ενοχές που τους προκαλείς κάθε φορά που εκστομίζεις την ερώτηση: «Μα πότε θα κάμετε μωρά;»

Δεν γεννηθήκαμε όλοι  για να κάνουμε παιδιά, ούτε και μπορούν όλοι να έχουν παιδιά.  Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα συναναστραφείς με ένα νέο ζευγαράκι που μόλις παντρεύτηκε ή ένα ζευγάρι φίλων που έχει περάσει κάποια ηλικία που -κανονικά, έλεος!- θα’ πρεπε να είχε παιδί, σκέψου ξανά. Πάρε βαθιές ανάσες και ρώτα απλώς πως ήταν η μέρα τους, αντί γι’ αυτό! Τόσο απλό!

Κι εσείς απ’ την άλλη, που βιώνετε αυτή την άβολη κατάσταση δεν είστε αναγκασμένοι να δίνεται αναφορά σε κανένα. Δεν είστε υπόλογοι κανενός, εκτός του εαυτού σας.  Έφτασε πιστεύω ο καιρός να απαντήσετε:

«Όποτε θέλω και αν θέλω»!

Ε μα πια!!!