BULLΥΙNG… Πόσες φορές το έχουμε ακούσει; Αμέτρητες …Πόσες φορές έχουμε δράσει; Ίσως και ποτέ…

Όπως και στα παραμύθια, έτσι και στην πραγματική ζωή υπάρχουν πάντοτε οι «κακοί» της ιστορίας και οι «καλοί».  Πάντοτε προσπαθούμε να κατανοήσουμε την πλευρά του καλού και αφήνουμε το κακό να απομακρυνθεί, αγνοώντας τη μετέπειτα πορεία του. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει τις πλείστες φορές και στις περιπτώσεις εκφοβισμού, με ιδιαίτερη έμφαση στην παιδική ηλικία. 

Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι είναι αυτό που πυροδοτεί ένα παιδί σε τέτοιες ευαίσθητες ηλικίες να προβεί σε εκφοβιστική συμπεριφορά; Τι κρύβεται στο μυαλό του και ποιες είναι οι πιο σκοτεινές του σκέψεις; Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να δικαιολογήσω τέτοιες πράξεις, ούτε να ρίξω ευθύνες στα θύματα. Η επιθετική συμπεριφορά εις βάρος κάποιου άλλου είναι ΑΝΕΠΙΤΡΕΠΤΗ! Το άρθρο, όμως, θα προσεγγίσει μια άλλη οπτική. Την πλευρά του θύτη, την πλευρά του «κακού» της ιστορίας.

gannett-cdn.com

Τι ωθεί ένα παιδί να μεταμορφωθεί σε θύτη;

Ένα παιδί, από τη φύση του, δεν έρχεται στον κόσμο με σκοπό να πληγώνει ανθρώπους, ούτε να συμπεριφέρεται με εχθρότητα στους γύρω του. Έχοντας στο μυαλό μας αυτό, αντιλαμβανόμαστε ότι κάτι καταστρέφει αυτή την φυσιολογική ροή της συναισθηματικής ανάπτυξης του. Αρχικά, τεράστιο μερίδιο ευθηνής φαίνεται να έχουν οι γονείς. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε μια οικογένεια, που επικρατεί ένα κλίμα οποιασδήποτε μορφής κακοποίησης, τότε πολύ πιθανό το παιδί θα δρα με τον ίδιο τρόπο και στους υπόλοιπους, αφού θα μιμείται την συμπεριφορά των προτύπων του. Επίσης, συχνά, παιδιά που μεγαλώνουν με αυταρχικούς γονείς, είθισται να εσωτερικεύουν τον θυμό και τον πόνο τους, αφού νιώθουν φόβο να τα εξωτερικεύσουν. Με αυτό τον τρόπο μαθαίνουν ότι οι πιο ισχυροί έχουν το «πάνω χέρι» στους  αδύναμους. Έτσι, όταν αλλάζουν περιβάλλον και βρίσκονται για παράδειγμα στον σχολικό τους χώρο, αναζητούν θύματα που να είναι πιο αδύναμα από αυτά, για να εξωτερικευόσουν τον καταπνιγμένο τους θυμό. Αυτή τη φορά, όμως, θα έχουν  εκείνοι τον ρόλο του ισχυρού. Τέλος, σημαντική επίδραση έχουν και οι εξωτερικοί περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως είναι οι φιλικές σχέσεις. Είναι γεγονός, πως όταν τα παιδιά  μπλεχτούν σε παρέες που, ενδεχομένως, να επηρεάζονται αρνητικά,  τείνουν να φέρονται με αλλοπρόσαλλους τρόπους με σκοπό την προσκόμιση της  αποδοχής (πχ.  να χτυπήσει ένα συμμαθητή του, για να τον επικροτήσει η παρέα).

aifs.gov.au

Μπορούμε να σταματήσουμε το Βullying ;

Η ερώτηση αυτή παραμένει αναπάντητη, αφού παρόλο που ζούμε στον 21^ο αιώνα, το φαινόμενο αυτό παραμένει αναλλοίωτο. Αυτό όμως που μπορούμε να κάνουμε είναι να το περιορίσουμε.  Πώς; Μα φυσικά ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, η οποία λειτουργεί ως θεμέλιος λίθος για το πώς θα εξελιχτεί κάθε προσωπικότητα μελλοντικά.  Κατά την άποψη μου, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι η εκμάθηση της ενσυναίσθησης, τόσο από το οικογενειακό, όσο και από το σχολικό περιβάλλον.  Τα παιδιά πρέπει να μάθουν από την αρχή να κρίνουν τις πράξεις τους, να αναγνωρίζουν το αντίκτυπο της συμπεριφοράς τους στους υπόλοιπους, καθώς επίσης η αυτοπειθαρχία των συναισθημάτων κρίνεται απαραίτητη. 

Όπως αντιλαμβανόμαστε, δεν γεννιέται κάποιος με την προδιάθεση να γίνει θύτης, αλλά αυτό πραγματοποιείται μέσα από σκληρές μάχες που δίνει με τον εαυτό του.  Το «αντίδοτο» για τα συγκεκριμένα άτομα είναι η συμπόνια και η καθοδήγηση… Κι ας μην ξεχνάμε πως  Ίσως οι «κακοί» της ιστορίας στην τελική, να μην έχουν ποτέ βιώσει το δικό τους παραμύθι…

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: educaloi.qc.ca