Από μικρός έψαχνα να βρω τι είναι αυτό που γεμίζει την ψυχή μου. Τι είναι αυτό που όταν το πιάνουν τα χέρια μου νιώθω το μέσα μου να γίνεται άνω κάτω. Να κάνει την ψυχή μου να μοιάζει με ένα φλεγόμενο άνθρωπο έτοιμο να κάψει ότι βρεθεί στο διάβα του και ότι προσπαθήσει να τον ρίξει κάτω. Και είναι πολύ δύσκολο. Κάποτε ήταν έρωτες, κάποτε ήταν υλικά αγαθά και κάποτε κάποια καινούργια μέρη που τον έκαναν σχεδόν να εκπυρσοκροτήσει. Σχεδόν. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν ακόμα δεν πήρε εμπρός. Ποτέ δεν άναψε αυτή η φωτιά ικανή να τα κάψει όλα. Ποτέ δεν υπήρξε γεμάτος. Ακόμα.

Η ικανότητα μου να ξεχωρίζω το σχεδόν από το ακριβώς, ήταν πάντοτε παρούσα. Από πολύ μικρός μπορούσα να δω σε πρόσωπα το σχεδόν τέλεια και το τέλεια. Αν μπορώ να είμαι ειλικρινής, το τέλεια, σπάνια το συναντάς. Οι άνθρωποι ευτυχώς ή δυστυχώς δεν γεννηθήκαμε να είμαστε τέλειοι, ούτε να αντιπροσωπεύουμε το τέλειο. Είμαστε η αποτύπωση μιας καμπύλης που μέσα στον χρόνο κάποτε εμφανίζει τις μέγιστες και κάποτε τις χαμηλότερες τιμές της και ο σκοπός μας είναι στην πορεία μας αυτή να προσπαθούμε να έχουμε τις μέγιστες μας τιμές όσο περισσότερο τα καταφέρουμε. Αυτό που δεν κατάφερα να βρω, είναι πώς μπορούμε να κάνουμε αυτή την καταραμένη καμπύλη να δουλέψει για εμάς. Να φτάσει στο μέγιστο της, να πάρει μπρος αυτή η φωτιά να τα κάψω όλα. Γιατί το νιώθω πως έχω τη δύναμη, έχω το καύσιμο. Μου λείπει η σπίθα.

infoworld.com

Κάθομαι βράδια ολόκληρα ψάχνοντας αυτή τη σπίθα σε κάθε γωνιά του μυαλού μου. Βγαίνω κάθε μέρα στον δρόμο και ελπίζω η τύχη μου να δουλέψει με τέτοιο τρόπο ώστε να πέσει μπροστά μου ή τουλάχιστον να με βάλει στον δρόμο να την βρω. Καμία τύχη ακόμα. Από την άλλη σκέφτομαι ότι ήδη υπάρχουν κάποια πράγματα που με κάνουν να νιώσω ζωντανός. Ναι υπάρχουν, απλά δεν είναι ικανά να με ξεκινήσουν. Ή μήπως είναι; Πολύ δύσκολο τελικά να ψάχνεις τις ιδανικές συνθήκες για να ανθίσεις. Πολύ κουραστικό. Το αλλόκοτο με το ταξίδι αυτό είναι ότι ενώ κουράζομαι, το καύσιμο μέσα μου δεν πέφτει. Είναι σαν να υπάρχει εκεί για εκείνο τον συγκεκριμένο σκοπό. Υπάρχει για κάποιο λόγο.

Όσο περισσότερο το σκέφτομαι τόσο πιο πολύ δεν μπορώ να καταλήξω κάπου. Φοβάμαι να μην καταφέρω όσα θέλω. Να μείνει αυτό το καύσιμο αχρησιμοποίητο. Αν δεν έχω αυτή την σπίθα; Αλλά το πρόβλημα ίσως να είναι κάπου εκεί. Προσπαθώ και κοιτάζω πάντα με το βλέμμα στραμμένο κάτω στα πόδια μου και όχι στραμμένο στον ορίζοντα. Εκεί που βρίσκονται πράγματα ακόμη θολά. Εκεί βρίσκεται η σπίθα μου, είμαι σίγουρος για αυτό. Και όταν την πάρω στα χέρια μου, όταν την ανάψω και πάρει αυτός ο άνθρωπος μπροστά ουαί και αλίμονο σε ότι σταθεί μπροστά του. Γιατί η φωτιά δεν κοιτά τίποτα άλλο παρά μόνο να καταλείψει το έδαφος που βρίσκει μπροστά της και σταματά μόνο όταν το καταφέρει.    

medium.com

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: hackernoon.com