Η Κωνσταντίνα προκλήθηκε να μεταφερθεί από την #beefree στην #lovebeez και να γράψει το θέμα «Πλάθουμε στιγμές, χτίζουμε ζωές!». Το θέμα της δόθηκε από έναν άλλο αρθρογράφο. Το ποιος την προκάλεσε, θα το μάθεις στο τέλος αυτού του άρθρου! Τι λες, να της αλλάξουμε κατηγορία; Δείξε μας πατώντας ένα μελισσο-reaction μετά το άρθρο!

Τα βράδια καμιά φορά με πιάνει μια ανεξήγητη νοσταλγία. Χωρίς να το καταλάβω καταλήγω να κάθομαι στο πάτωμα του διαμερίσματός μου στις 2 το πρωί ακούγοντας μελαγχολικά τραγούδια με το βλέμμα θολό και καρφωμένο πότε στο ταβάνι και πότε στο πάτωμα. Τα βράδια εκείνα που όλοι ξέρουμε, αρωματισμένα με την αλμύρα των πιο εκλεκτών μας αναμνήσεων.

Αναμνήσεις πλασμένες από τις πιο κρυφές μας στιγμές.

Απόψε, η δική μου βραδιά, βάλθηκε να μου φέρει στο μυαλό στιγμές επιφανειακά απλές, σχεδόν ασήμαντες, μα βαθιά χαραγμένες κάπου μέσα μου. Έτσι είναι πάντα, ύπουλος ο έρωτας. Σε χτυπάει τις στιγμές που φαντάζουν οι πιο απλές.

whicdn.com

Ήταν απόγευμα. Ήμουν δίπλα του κι όλα φαίνονταν ακόμη αθώα. Μα δίχως να μπορέσω να το προβλέψω η καρδιά μου κατάφερε να χτυπήσει με ένα σκίρτημα αλλιώτικο. Με ένα σκίρτημα που θόλωσε τόσο πολύ το βλέμμα μου που όλα φάνταζαν να κυλούν αβίαστα, ο χρόνος άρχισε απλώς να ρέει. Από τότε κι έπειτα όλα άρχισαν να μετρούν σε στιγμές, σαν ένας μικρός βράχος που ανακόπτει προσωρινά την πορεία του κύματος.

Αυτά τα μικρά βραχάκια προσπαθώ να βάλω σε τάξη απόψε, να μετρήσω εκείνες τις θολές στιγμές που ακόμη σπάνε τη θάλασσά μου κάθε νύχτα.

Εγώ αντιλαμβάνομαι τις στιγμές σαν μικρά εγκαύματα στο δέρμα, αποτέλεσμα της ξεγνοιασιάς, της αλμύρας και του φωτεινού ήλιου μιας καλοκαιρινής μέρας. Δεν αντιλαμβάνεσαι τα σημάδια που θα φιλοξενήσει το δέρμα σου, ή τουλάχιστον δεν προβλέπεις την έκτασή τους, παρά μόνο όταν βρεθείς σε μέρος σκιερό. Έτσι και με τις στιγμές, δεν αντιλαμβάνεσαι τα συναισθήματα με τα οποία είναι φορτισμένες μέχρι να νιώσεις τα σημάδια που προκάλεσε η ζεστασιά τους.

whicdn.com

Κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό με τις στιγμές, ότι ποτέ δεν μπορείς να αντιληφθείς  τις συνέπειες που μπορεί να προκαλέσουν μέχρι να γίνουν ανάμνηση. Και ξαφνικά αναπτύσσεται μια ανεξήγητη οικειότητα μεταξύ εσένα και του άλλου ατόμου, την οποία θα αντιληφθείς πολύ αργότερα, όταν πια θα έχει μετατραπεί σε συναίσθημα. Ένα συναίσθημα που πεινάει, διψάει και απαιτεί περισσότερες στιγμές, ένα συναίσθημα που θα φανερωθεί όταν πια μετατραπεί σε προσμονή για το μέλλον. Και κάπως έτσι βρίσκεσαι πάντα ένα βήμα πίσω από τη ροή της ζωής σου.

Η αξία των στιγμών που ζούμε δεν βρίσκεται στη διάρκεια αλλά στην ποιότητα. Από αυτή καθορίζεται η ακούσια λάμψη που  θολώνει το βλέμμα μας κάθε φορά που οι αναμνήσεις εισβάλουν στο μυαλό μας.

pinimg.com

Μα οι στιγμές που μοιράζεσαι με έναν άνθρωπο έχουν μια πιο τρομακτική ιδιότητα από την απλή θολούρα. Έχουν την ευχέρεια να θέτουν τα θεμέλια για να χτιστεί με τη βοήθεια του χρόνου πάνω σε αυτές μια φιλία, ένας έρωτας, μια ολάκερη ζωή. Γιατί οι στιγμές είναι αυτές που αναπτύσσουν και καθορίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις και οι ανθρώπινες σχέσεις καθορίζουν και καθοδηγούν με τη σειρά τους την πορεία της ζωής μας.

Θα ‘θελα να μπορούσα να σας προτρέψω να προσέχετε σε ποιον χαρίζεται τις στιγμές σας, ειδικά στον έρωτα. Θα ‘θελα να μπορούσα να σας συμβουλέψω να προσπαθήσετε να προβλέψετε τις συνέπειες αυτών των στιγμών ως άμυνα στον έρωτα. Μα ξέρω πως αυτή δεν είναι διόλου η ουσία, πως οι στιγμές γεννιούνται για να χαρίζονται ερήμην μας και πως στο συναίσθημα του έρωτα είναι ιεροσυλία να προβάλεις την όποια αντίσταση. Έτσι κι αλλιώς ποιος χρειάζεται μια ανιαρά ήρεμη θάλασσα δίχως λίγο άνεμο, δίχως ένα μικρό βραχάκι;

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: btm-photo.com