Έχω αρκετές εμπειρίες στην ζωή μου άλλες καλές άλλες κακές. Διάλεξα να αφηγηθώ αυτή την ιστορία γιατί είναι από αυτές που σπάνια θα ακούσεις. Έχει μέσα αρκετό γέλιο και μπόλικη, μα μπόλικη τρελά.

Αρχικά οι ήρωες μας είναι 4 και δεν θα τους αναφέρω με τα ονόματα τους για ευνόητους λόγους. Βρισκόμασταν λοιπόν σε μια ηλικία που γιορτάζαμε την ζωή καθημερινά και τι εννοώ όταν λέω την γιορτάζαμε; Με μπόλικο μπόλικο ποτό, με πιο αγαπημένη μας την μπύρα. Έτσι μια καθημερινή Πέμπτη χωρίς λόγο και αιτία βρεθήκαμε να πίνουμε μπύρες σε γνωστό μπαράκι με ζωντανή μουσική και να καταπίνουμε την μία μετά την άλλη. Και αφού τελείωσε το πρόγραμμα και είχαμε ανεβάσει την αλκοόλη στο αίμα μας σε επίπεδα που η μπύρα θα άρχιζε να βγαίνει από τα αυτιά μας, είχαμε συγκεντρωθεί έξω από αυτό.

Πιανόμαστε αγκαλιά και ενώ τα συναισθήματα μας και ο εγκέφαλος μας βρίσκονταν στην θέση off ο ένας από τους 4 πετάει τα εξής λόγια:  «Παιδιά η νύχτα είναι νεαρή δεν τελείωσε τίποτε ακόμα». Ναι μετάφρασε το the night is young και χωρίς πολλή σκέψη, που να την βρει κιόλας εκείνη την ώρα, λέει «πάμε να κλέψουμε ένα κύκνο».

Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι να έχω βρεθεί έξω από το ζωολογικό κήπο και να προσπαθώ να πεταχτώ τα κάγκελα που οδηγούν στα κελιά των ζώων.

Πηδάμε λοιπόν τον πρώτο τοίχο και βρισκόμαστε στο κελί ενός βίσωνα ο οποίος κοιμόταν. Όποιος ξέρει τι είναι ένας βίσωνας θα ξέρει ότι αν ξυπνούσε και μας έβλεπε το πιο πιθανόν δεν θα βρισκόμουν εδώ να σας διηγούμαι αυτή την ιστορία.

Φοβισμένοι λοιπόν πηδάμε τον επόμενο τοίχο και βρισκόμαστε στο κλουβί με τα φλαμίνγκο. Τα πανέμορφα αυτά πουλιά μας μάγεψαν αμέσως και έτσι το σχέδιο άλλαξε αμέσως, τώρα θα πέρναμε ένα φλαμίνγκο.

Όταν εγώ ρώτησα πως θα το κρατήσουμε στο αυτοκίνητο πήρα την απάντηση θα του βάλουμε ζώνη. Πείστηκα αμέσως. Αφού τα βάλαμε στην γωνία γυρίζουν τα μάτια τους απειλητικά προς εμάς και άρχιζαν να κράζουν. Ξέρετε πως κράζει ένα φλαμίνγκο; Όχι; Εγώ όμως ξέρω. Και έτσι αποφασίσαμε να μην τα πειράξουμε όχι γιατί φοβηθήκαμε… απλά γιατί είμαστε ψυχούλες και πήραμε μόνο μια φωτογραφία για να θυμόμαστε. Μια φωτογραφία εμείς και καμιά 25αριά φλαμίνγκο.  25 φλαμίνγκο… παίζαμε μπάλα αν θέλαμε μαζί τους.

  Μετά από αυτό βγήκαμε από τα κλουβιά και τραβήξαμε τον δρόμο μας ξανά προς το σπίτι με μια εμπειρία όχι μόνο μοναδική αλλά βγαλμένη από ταινία. Και να θυμάστε δεν ήμασταν εμείς, ήταν το ποτό. Γι’ αυτό είναι καλό να το πίνετε με ρέουλα. Στεί σείφ αουτ δεαρ πιπολ.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com