Loading

Περί συνειδητοποιήσεων

Σκεπτόμενη τις φορές που αναλογίστηκα τι θα μπορούσα να αλλάξω στον εαυτό μου, τι θα με έκανε να βελτιωθώ και να αρχίσω να σκαρφαλώνω προς τη λεγόμενη «καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου», συνειδητοποίησα πως αυτή η διαδικασία δεν είναι τελικά μόνο θέμα απόφασης. Είναι ένας στόχος πιο σύνθετος που χρειάζεται χρόνο, κόπο, βιώματα και μερικές φορές έρχονται έτσι στη ζωή τα πράγματα που συνειδητοποιώ ότι κι εγώ η ίδια άλλαξα χωρίς να το έχω καταλάβει.

Εικάζω πως κάπως έτσι λειτουργεί και η έννοια της «εμπειρίας» και η επερχόμενη σοφία, για την οποία θαυμάζουμε συχνά άτομα μεγαλύτερης ηλικίας ή με έντονα βιώματα που βρίσκονται πάντοτε ένα βήμα πιο μπροστά. Έτσι, λοιπόν, στον κύκλο που κάνει η ζωή, έρχομαι αντιμέτωπη ξανά με προβλήματα, συμπεριφορές, σκέψεις που με είχαν ζορίσει στο παρελθόν κι όταν με παρατηρώ σαν στέκομαι απέναντί τους στο τώρα, απορώ κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου.

Πιστεύω θα με καταλάβεις.

pinterest.com

Για αρχή, την αλλαγή αυτή την παρατήρησα όταν ξεκίνησα να λέω όχι στη σύγκριση μου με άλλους ανθρώπους. Αυτή η κατεύθυνση της σκέψης μου ήρθε ως απόρροια της συνειδητοποίησης ότι ο κάθε άνθρωπος έχει το δικό του χρόνο και τα δικά του δεδομένα, για να πετύχει τους στόχους του στη ζωή. Είναι τόσοι πολλοί οι παράγοντες που συντελούν στην πραγματοποίηση των ονείρων μας, τόσο διαφορετικές οι συνθήκες, τα θέλω, οι προτεραιότητες και οι χαρακτήρες που έχουμε μεταξύ μας οι άνθρωποι που η σύγκριση, αν το καλοσκεφτούμε, μοιάζει τόσο ανώφελη. Την επόμενη φορά, λοιπόν, που κι εσύ θα απογοητευτείς, θα ζηλέψεις ή θα νιώσεις ανεπαρκής, γιατί δεν έχεις στη ζωή σου κάτι που θα ήθελες πολύ, αγκάλιασε για αρχή το συναίσθημα σου κι έπειτα δες καθαρά αν αυτό σου το «ανεκπλήρωτο», αποτελεί ειλικρινές σου «θέλω». Δώσε εσύ την απάντηση στο γιατί μέχρι στιγμής δεν αποτελεί και δική σου πραγματικότητα. Σκέψου αν θα ένιωθες όντως ικανοποιημένος μ’ αυτό που τώρα η σκέψη ότι δεν το έχεις, σε πληγώνει. Αν στ’ αλήθεια το επιθυμείς και το μπορείς, η κατεύθυνση προς την εκπλήρωσή του θα είναι πλέον μια ολόδική σου επιλογή.

pinterest.com

Συνεχίζοντας,ήρθε επιτέλους η στιγμή που σταμάτησα να σκέφτομαι πάντα τη χειρότερη έκβαση των πραγμάτων, για να μην απογοητευτώ. Αυτό το κατάλαβα έπειτα από μια σειρά γεγονότων που ήρθαν στη ζωή μου και τα οποία μου προκάλεσαν αγωνία. Τα διαχειρίστηκα ξαφνικά με μια ψυχραιμία και μια ουδετερότητα στη σκέψη μου, που έκανε να απορώ και να μη μπορώ να καταλάβω τι άλλαξε σε μένα και κυρίως πώς. Στην πορεία, κατάλαβα ότι με κούραζα και με έφθειρα τόσο πολύ μ’ αυτή μου την υπερπροσπάθεια να είμαι προετοιμασμένη για το χειρότερο, που σε κάθε τέτοια περίσταση με εξαντλούσα και αντί να με προστατεύσω με γέμιζα εγώ η ίδια εκ των προτέρων με τρομερό αρνητισμό. Κάπως έτσι, αποφάσισα χωρίς να μου το πω να με έχω σύμμαχο και ακόμα και αν δεν καταφέρνω πάντοτε να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο, να προσπαθώ να μην το βλέπω καθόλου. Να αφήνομαι στη ροή των πραγμάτων και σε ό,τι έχουν αυτά να μου δώσουν. Εδώ είμαι να τα αντιμετωπίσω στην ώρα τους. Και τα ευχάριστα και τα δυσάρεστα.

pinterest.com

Τέλος, κατάλαβα πως θέλω να έχω δίπλα μου ανθρώπους που με ευχαριστούν κι ας είναι λίγοι. Και δε με αφορά καθόλου το να περιοριστώ σε κάτι λιγότερο. Αναλώθηκα τόσο πολύ στο να μην κακοκαρδίσω ανθρώπους που δεν περνούσα καλά μαζί τους, να μην παρεξηγηθώ, να μη με κακολογήσουν κι αυτή μου η αγωνία κατάλαβα πόσο πολύ με καταπίεζε και με άγχωνε. Αναγνωρίζω και κατανοώ την ανάγκη μου να μη δημιουργώ αρνητικά συναισθήματα στους γύρω μου, όπως επίσης κατανοώ απόλυτα και την ανησυχία που έχουμε εμείς οι άνθρωποι συχνά, ώστε να μη χαλάσουμε την εικόνα μας. Είναι, ωστόσο, ανώτερη της ανάγκης μας να περνάμε όμορφα το χρόνο μας και τη ζωή μας μαζί με ανθρώπους που μας γεμίζουν την ψυχή; Είναι στ’ αλήθεια υγιές να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που στο τέλος της ημέρας μας κάνουν να νιώθουμε μόνοι; Η ζωή είναι πολύ μικρή και περνάει πολύ γρήγορα, για να μην τη μοιραζόμαστε με εκείνους που μπορούμε να πούμε δυο λόγια αληθινά, από καρδιάς, χωρίς δεύτερες σκέψεις και υπόνοιες. Πιστεύω πως δε μας αξίζει.

Είμαι αισιόδοξη ότι η ζωή όσο προχωράει έχει να μας διδάξει πολλά. Να μας ωριμάσει, να μας βελτιώσει, αλλά κυρίως να μας κάνει να σκεφτόμαστε πιο απλά, πιο καθαρά. Όμορφα, άσχημα, ελπιδοφόρα ή απογοητευτικά, όλα έχουν να μας διδάξουν τα δικά τους μαθήματα. Αρκεί να έχουμε το μυαλό μας ανοιχτό, για να τα δεχτούμε.


***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: pinterest.com

svg

What do you think?

Show comments / Leave a comment

Leave a reply

svg
Quick Navigation
  • 01

    Περί συνειδητοποιήσεων