Ξέρετε, κακοποίηση δεν είναι μόνο η σωματική βία. Κακοποίηση είναι και η ψυχολογική βία. Είναι όλα αυτά που υφίστανται λόγω των συνθηκών, τόσο οι σκύλοι όσο και οι άνθρωποι. Η βία του να είσαι κατοικίδιο και να είσαι αλυσοδεμένο από το πρωί μέχρι το βράδυ στις αντίξοες συνθήκες της κυρίως ηλιόλουστης Κύπρου με τις γνωστές υψηλές θερμοκρασίες.

Κακοποίηση είναι να είσαι κατοικίδιο και να είσαι πετάμενο σε μια ταράτσα νηστικό και ατάιστο. Κακοποίηση είναι ο δήθεν φιλόζωος ιδιοκτήτης σου να σε διατηρεί κλεισμένο σε ένα διαμέρισμα με άλλα 6-7 σκυλιά. Κακοποίηση είναι να σε θεωρούν προϊόν αναπαραγωγής.

Κακοποίηση είναι να θέλεις να ξεκουραστείς το απόγευμα και να μη μπορείς γιατί δεν σε αφήνει το σκυλί του γείτονα που γαυγίζει μονίμως γιατί είναι εκτεθειμένο και εγκαταλελειμμένο. Κακοποίηση είναι να μην μπορείς να βγεις στο μπαλκόνι σου, γιατί ο φιλόζωος γείτονας σου διατηρεί το σκύλο του ακάθαρτο, πράγμα που επηρεάζει όχι μόνο το ζώο, όχι μόνο τον ίδιο αλλά και τους υπόλοιπους. Κακοποίηση είναι να ζεις σε ένα ανύπαρκτο κράτος που είναι ανήμπορο  να προστατέψει ανθρώπους και ζώα.

Κακοποίηση είναι να γίνονται με τόση καλή θέληση αγώνες όλων των εμπλεκομένων φορέων για να ρυθμιστούν όλα αυτά τα ζητήματα που αφορούν την  επιβίωση και διαβίωση των ζώων, τις οχληρίες, το βασανισμό, την εκμετάλλευση ζώων, τις αντιδράσεις των πολιτών, τις επαναστάσεις των κοινοτήτων, για να έρθει αυτό το κράτος τελικά και να σου πει πως δε βρέθηκε κοινή συνιστώσα και το νομοσχέδιο για τη ρύθμιση του Περί Σκύλων Νόμου αποσύρεται. Και τι να πεις σε όλο αυτό τον κόσμο που οργιάζει; Και τι να πεις σε όλα αυτά τα ζώα που αναμένουν να τα προστατέψεις; Και πόσα άλλα χρόνια θα χρειαστούν για να βρεθεί η χρυσή τομή; Και πόσες άλλες τροποποιήσεις πρέπει να γίνουν για να ρυθμιστούν άμεσα κάποια βασικά ζητήματα;

Το θέμα δεν έγκειται στο αν είσαι φιλόζωος ή όχι. Το πρόβλημα  είναι ακριβώς ότι βασανίζονται άδικα τα ζώα που δεν έχουν λόγο να μας μιλήσουν και ταλαιπωρούνται επίσης και οι πολίτες που τους φταίνε τα ζώα, ενώ ο μοναδικός υπαίτιος τελικά είναι αυτό το  ανάπηρο κράτος.

Ο μεγάλος πολιτικός, στοχαστής και επαναστάστης ακτιβιστής Μαχάτμα Γκάντι μας δίδαξε πως «Ο πολιτισμός ενός έθνους διακρίνεται από τον τρόπο, με τον οποίο οι άνθρωποι συμπεριφέρονται στα ζώα.». Μας φταίει η επιθετικότητα των ζώων αλλά ποτέ δε διερωτηθήκαμε γιατί αυτά συμπεριφέρονται έτσι. Η σημερινή ανθρωποκεντρική κοινωνία έχει θέσει τον άνθρωπο ως το κυρίαρχο όν, υποβαθμίζοντας κατά συνέπεια όλα τα υπόλοιπα πλάσματα. Τα ζώα ομολογουμένως προορίζονται από τη φύση να ζουν ελεύθερα στο περιβάλλον, ένα περιβάλλον που ο άνθρωπος με τις απανωτές του επεμβάσεις το έχει αλλοιώσει στο έπακρο ώστε να το φέρει στα μέτρα του. Εμείς οι άλλοτε φιλόζωοι πολίτες τα έχουμε εγκλωβίσει με το δικό μας τρόπο σε κάποια δεδομένα που γι αυτά πολλές φορές είναι καταπιεστικά. Βεβαίως εξαιρούνται και οι περιπτώσεις που άνθρωποι κατάφεραν να έχουν τα πλάσματα αυτά σαν μέλη της οικογένειας τους και να τους φέρονται όπως τους αρμόζει. Είναι όμως ελάχιστα τα παραδείγματα αυτά μπροστά στη συνολική εικόνα. Απέχουμε κατά παρασάγγας στο να φτάσουμε στην ιδεατή εικόνα.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε πως τα πράγματα θα ήταν ακόμα πιο απλά αν τους δείχναμε ακριβώς το σεβασμό που τους αρμόζει. Διότι αν σεβαστείς το ζώο σου, τότε σέβεσαι και τον συνάνθρωπο σου, το γείτονα σου, τη κοινότητα σου, που ενδεχομένως επηρεάζεται από τις συμπεριφορές σου απέναντι σε αυτό.

Πολλά είναι τα θέματα που πρέπει να ρυθμιστούν άμεσα όπως ο αριθμός κατοχής κατοικίδιων σκύλων, οι συνθήκες διατήρησης τους, τα εξώδικα, η αστυνόμευση, η οχληρία, τα καταφύγια κλπ. Σίγουρα, κάποια θέματα πάντα θα προκαλούν αντιδράσεις είτε από τους μεν είτε από τους δε, δε μπορεί να συνεχιστεί όμως άλλο αυτή η  αναρχική κατάσταση που παρατηρείται σήμερα.

Η ευημερία των ζώων είναι ένα ζήτημα στο οποίο ως κυπριακή κοινωνία θα πρέπει να δώσουμε μεγαλύτερη σημασία για να βελτιώσουμε την ποιότητα της ζωής και των ανθρώπων, αλλά και το ίδιο το περιβάλλον. Αυτά τα δύο είναι αλληλένδετα και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζονται.

Και κλείνω με ένα ρητό γιατί και η επίκληση στην αυθεντία πολλές φορές οδηγεί σε βαθύ προβληματισμό «Αν περιμαζέψεις έναν πεινασμένο σκύλο και τον ταΐσεις, δεν πρόκειται να σε δαγκώσει. Αυτή είναι η βασική διαφορά ανάμεσα στο σκύλο και τον άνθρωπο» του Τουέην Μαρκ.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com