Είμαστε παράξενα δεμένοι. Σαν τη σκιά που συνεχώς κυνηγά μια ύπαρξη, αλλά ποτέ της δεν την φτάνει. Αγεφύρωτη έλξη που τρέφεται με απόσταση. Και φόβο. Έτσι παράξενα δεμένοι με το άδικο. 

Όλοι οι δρόμοι είναι ένας. Ή εσύ ή άλλος κανένας. Δες πόσα αδιέξοδα γεννάς. Δες πόσους λαβύρινθους πλέκεις. Οι μέρες φεύγουν βιαστικές, οι νύχτες σβήνουνε κι αυτές. Σε μια απάνθρωπη σιγή, η μουσική μου είσαι εσύ. Θυμάσαι. Σε θυμάμαι. Δε χρειάζεται να με δεις. Δε χρειάζεται να με αγγίξεις. Αποστάσεις μηδενίζονται. Είμαστε όμοια δεμένοι, σ’ αυτό το αλλόκοτο πάρε-δώσε ψυχών.

Κάθε μου αυταπάτη καλά συντηρείς. Ξέρεις εσύ. Με κρατάς δεμένο, έρμαιο στην ανάγκη σου, παράξενα. Μ’ αφήνεις και επιστρέφεις γρήγορα. Και χάνεσαι πάλι. Γνώριμοι και ξένοι. Ούτε ξέρω τι μου συμβαίνει. 

Ξέρω μόνο πως είμαστε τόσο παράξενα δεμένοι, όσο και οι πόλοι. Δύο Ανατολές. Δύο Δύσεις. Δύο Βοριάδες. Δύο Νοτιάδες. Άσπονδοι εχθροί. Που ποτέ δε συναντιούνται, μα πάντα θα δένονται καθώς απομακρύνονται. Όσο πιο πολύ διαφέρουν, τόσο η έλξη θα αναζωπυρώνεται.

Είμαστε παράξενα δεμένοι, σε ένα φόβο πουλημένοι και οι δύο. Θα κάνουμε λάθη, θα κάνουμε σωστά. Μια ανάγκη πάντα θα μας θρυμματίζει. Ναι εμάς και όσα θα χτίζουμε. Γιατί είμαστε παράξενα δεμένοι, κάτι σαν γόρδιος δεσμός που ξέρεις να λύνεις, μα τον θες γόρδιο. Να τον τυλίγεις, να τον ξετυλίγεις, να χάνεσαι…

Για πάντα. Γιατί μοιάζει η ζωή μας δύο λεπτά, ας μην την πάμε χωριστά. Ας πλέκουμε λοιπόν παράξενα δεμένοι, γνώριμοι και ξένοι. Μα θα είμαστε δεμένοι.

Το τραγούδι είναι συναισθηματικά εμπνευσμένο από το τραγούδι “Παράξενα Δεμένοι” που ερμήνευσε ο Γιώργος Σαμπάνης σε μουσική του ιδίου και στίχους της Ελεάνας Βραχάλη.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com