Θα τα γράψω όπως μου έρχονται στο μυαλό και ας βγούνε μπερδεμένα. 

Με βασανίζει το παράπονο αυτό. 

Θα τα γράψω κι ας σου φανούνε χείμαρρος.  Εδώ που φτάσαμε προτιμώ τον «χείμαρρο» από τη «χίμαιρα».

Θέλω να με αγαπάς πάντα, όπως με αγαπάς στις διακοπές του καλοκαιριού, τρυφερά και ανέμελα.  Θέλω να μου το δείχνεις, να στο δείχνω κι εγώ.  Θέλω να κάνουμε σχέδια μαζί, να σκαρώνουμε βόλτες, να φοράμε τα καλά μας στις βόλτες αυτές, να με κοιτάς, να σε κοιτώ, να με περιμένεις, να μου κρατάς σφιχτά το χέρι, μήπως χαθούμε μέσα στο πλήθος, όπως ακριβώς το κάνεις, όταν είμαστε μαζί για διακοπές μακριά.  Κάπου αλλού, μακριά από αυτή την τρελή ρουτίνα.

Ακόμα κι όταν λείπεις εσύ … κι ας μένω πίσω μοναχή.  Θέλω καθημερινά να μου στέλνεις εκείνα τα ίδια μηνύματα και να μου μιλάς με αγωνία, με λαχτάρα, να μου λες τι κάνεις, να μου λες πως με αγαπάς πριν πούμε καληνύχτα.  Δεν με πειράζει που σκέφτομαι ότι σε ακούνε κι άλλοι.  Θέλω να μου τα λες κάθε μέρα τα λόγια αυτά, κάθε δύσκολη Δευτέρα, κάθε ανυπόφορη Τετάρτη, την Πέμπτη, την Παρασκευή, χειμώνα, καλοκαίρι.

ewoman.gr

Θέλω να είμαστε πάντα αυτοί που είμαστε στις διακοπές μας.  Γίνεται;  Σε παρακαλώ. 

Δε θέλω άλλο πια αυτή τη ρουτίνα που μας φθείρει και μας διαβρώνει.  Με κούρασαν τα κουρασμένα μας πρόσωπα.  Το ξέρω, φταίω κι εγώ, κυρίως εγώ.  Με κούρασε ο καθημερινός κουρασμένος μας εαυτός.

Θέλω να γίνουμε άλλοι, εκείνοι που ήμασταν το καλοκαίρι, εκείνες τις έξι μέρες, θυμάσαι;  Με τα παιδιά μας, με τη δουλειά μας, με την κούραση μας μαζί.  Γίνεται; 

Θέλω να είμαστε πάντα αυτοί που είμαστε στις διακοπές μας.  Γίνεται;  Σε παρακαλώ. 

Το ξέρω πως δε γίνεται, ακόμα και αν υποσχεθείς πως θα προσπαθήσεις. 

Κάθε βράδυ παγώνω το κρασί στο ψυγείο και νομίζω πως γίνεται, μα… 

Μα συνήθως πρέπει να διαβάσω, να σιδερώσω, να δω τα παιδιά…

Και με βασανίζει αυτό το παράπονο.  Γιατί δε βρίσκουμε χρόνο να γίνουμε αυτό που θέλουμε;

Πότε θα το πετύχουμε;

Δεν τον ακούς τον Ελύτη που μας φωνάζει;

Τι τα θέλω κι εγώ αυτά τα ποιητικά…

Δεν τον ακούς, «δεύτερη ζωή δεν έχει».  Δεν ακούς το παράπονό του, το παράπονό μου;

Τι τα θέλω κι εγώ αυτά τα ποιητικά…

Constantiaphilippou

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: artigo.gr