«Το γέλιο είναι διαχρονικό,  η φαντασία δεν έχει ηλικία και  τα όνειρα είναι παντοτινά» (Walt Disney).

Κι όμως, υπάρχουν άτομα  τα οποία να θεωρούν το παραπάνω ρητό  αδιανόητο να επαληθευτεί και να μην μπορεί να συνυπάρξει καθόλου με την ερωτική τους ζωή. Αυτό οφείλεται κυρίως σε καυγάδες, αποστάσεις και διαφόρων ειδών παρεκτροπές, με τη χειρότερη κατ΄ εμένα στο υπόβαθρο να βρίσκεται η απιστία.

Αναρωτηθήκατε ποτέ αν εσείς ζήσατε την πραγματική μαγεία του έρωτα ή είστε από τους νορμάλ ανθρώπους που πληγώνονται από το «υποτιθέμενο»  άλλο τους μισό ;

Ξαφνικά,  ο κύβος ερρίφθη και το γέλιο γίνεται αιχμάλωτο στα πιο σκοτεινά μπουντρούμια του στόματος. Αδυνατεί να δώσει παρουσία για αρκετό καιρό, αφού τα προβλήματα που υπέστη η νυν ή τελειωμένη σχέση, έχουν περικυκλώσει τα συναισθήματα χαράς.  Η φαντασία ξαφνικά αποκτά ένα απρόσωπο  χαρακτήρα, καθώς μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου μπορεί να σχηματιστεί οποιαδήποτε εικόνα στο μυαλό μας, η οποία να μην αντιπροσωπεύει τον χαρακτήρα μας.

Για παράδειγμα,  σε περίπτωση χωρισμού λόγω απόστασης,  ο ένας από τους δύο να φαντάζεται άσχετους ή και καλύτερα μη πραγματικούς  λόγους που επέφεραν αυτό το αποτέλεσμα. Τι εννοώ με αυτό;  Ότι όπως τα παιδιά φαντάζονται νεράιδες και δράκους, κάτι το ανέφικτο για να γίνει πραγματικό,  έτσι και η  φαντασία των συγκεκριμένων ατόμων αποκτά κατά βάση συνόλου ένα παιδικό αλλά και ανώριμο χαρακτήρα.

freepik.com

Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό, είναι το κομμάτι των ονείρων. Ανεξάρτητα την ηλικιακή κλίμακα που βρίσκεται ο καθένας από εμάς, όλοι έχουμε δικαίωμα στα όνειρα. Εξάλλου, αποτελούν κατά κάποιο τρόπο κινητήριο δύναμη για την έναρξη και υλοποίηση των σχεδίων μας (και δεν εννοώ των αρχιτεκτονικών)  που επιθυμούμε να κάνουμε στη ζωή μας, όπως  μία συγκατοίκηση, ένας γάμος, έστω η πρώτη κίνηση για διεκδίκηση του ετέρου ήμισυ μας. Όταν λοιπόν συμβαίνει κάτι απρόσμενο στη σχέση μας και θολώνουμε, γίνεται κάτι σαν «delete» στο αρχείο των ονείρων μας, με υποτιθέμενο στόχο να ξεχάσουμε οποιεσδήποτε ονειρικές σκέψεις κάναμε με  το άτομο που έγινε παρελθόν. Η ελπίδα τότε δεν πεθαίνει τελευταία αλλά τερματίζει πρώτη στα χαμένα και τα όνειρα πλέον βρίσκονται στην ντουλάπα του ξεχασμένου παρελθόντος, είτε οικειοθελώς είτε λόγω αναγκαστικών περιστάσεων. Γίνεται μία αντίθεση τότε στη ζωή μας όσον αφορά τα όνειρα μας. Τα αμέτρητα βράδια που ξενυχτούσαμε λόγω χαράς, αγάπης και έρωτα, σχεδιάζοντας το τι θέλαμε να γίνει στο μέλλον, οι πεταλούδες στο στομάχι που νιώθαμε κάθε φορά που ανυπομονούσαμε να πραγματοποιηθούν αυτά που ονειρευόμασταν,  ξαφνικά αποτέλεσαν ένα σενάριο αυτοκτονίας των ονείρων μας.

Το συμπέρασμα είναι απλό και ξεκάθαρο. Ενώ τυπικά  έχουν όλοι ίσες ευκαιρίες για τον έρωτα και την μαγεία του, δυστυχώς ή ευτυχώς κάποιοι  τυγχάνει να έχουν στη ζωή τους τα λάθος άτομα ή και σε ακραίες περιπτώσεις τους παραμυθάδες. Δεν αντιλέγω στο ότι καταλήγουν  πιο δυνατοί, αλλά για ένα χρονικό διάστημα στη ζωή τους γίνεται ένας χαμός. Όλα τα ρόδινα και τα συναφή δύσκολα παίρνουν ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ζωή των πληγωμένων ατόμων.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: mymondanite.files.wordpress.com