Αχ για να γεννηθείς εσύ και γω… για να σε συναντήσω . Γι’ αυτό έγινε ο κόσμος μάτια μου γι’ αυτό, για να σε συναντήσω . Ακούω αυτό το τραγούδι στο ραδιόφωνο και νιώθω πως γράφτηκε για μας.

Οπού και αν πας όπου και αν πάω είναι της μοίρας γραφτό να είμαστε μαζί . Λίγο εγωιστής εσύ, λίγο εγωίστρια εγώ, κάνουμε να κινήσουμε για άλλα λιμάνια να περπατήσουμε σε άλλους δρόμους χωριστούς, μα η τύχη μας φέρνει πάντα πρόσωπο με πρόσωπο στα γνωστά λημέρια που τόσο αγαπάμε και οι δύο και που ήταν η αρχή της γνωριμίας μας.

Άλλες φορές σε βλέπω και χαμογελώ και άλλες η διάθεση μου είναι στο μηδέν. Φαίνεται όμως πως λειτουργούμε αντίθετα γιατί όταν εσύ χαμογελάς, εγώ πεισμώνω σαν παιδάκι και όταν εγώ σκέφτομαι πως σε θέλω πίσω, εσύ βρίσκεις κάποια άλλη για να καλύψεις προσωρινά το κενό στην καρδιά σου. Ξέρεις όμως πως καμία δεν είναι εγώ και ξέρω πως κανένας δεν είναι εσύ. Δεν έχω κάτι ιδιαίτερο ούτε εσύ όμως μαζί δημιουργούμε το απόλυτο. Δεν ξέρω πόσο ακόμα θα παίζουμε αυτό το παιχνιδάκι μίσους και πάθους , πόσο ακόμα θα κονταροχτύπιουνται τα βλέμματα μας αλλά τα στόματα μας θα μένουν κλειστά. Αυτό που ξέρω όμως είναι πως κάποτε θα γυρίσεις και γω θα σε δεχτώ. Δεν ξέρω αν αυτό είναι σήμερα, αύριο ή σε 2 χρόνια και δεν ξέρω πόσοι και πόσες θα περάσουν ως σύντροφοι στο πλάι μας, αλλά όλοι θα χαθούν και θα γίνουν μια ανάμνηση.   

Έτσι είναι γραφτό γι’ αυτό μην καθυστερείς σε περιμένω είμαι πια έτοιμη να σε συγχωρήσω και ελπίζω πως είσαι και συ έτοιμος να συγχωρήσεις εμένα.

Όσο πιο σύντομα το αποδεχτούμε τόσο πιο εύκολο θα είναι και για μας και κυρίως πιο τίμιο για όσους ανυποψίαστα θύματα της παράλογης λογικής  μας προσπαθούν να σταθούν δίπλα μας.

Σε καλώ λοιπόν να έρθεις εκεί που πρώτη φόρα με ειδές και το βλέμμα συ στάθηκε επίμονα στο δικό μου , και το παραδέχομαι μαγνητίστηκα από το βάρος της ματιάς σου, να έρθεις να με αγκαλιάσεις και να γίνουν όλα σαν πρώτα. Ξέρεις δε χρειάζεται να σου πω θυμάσαι τα πάντα και ας καμώνεσαι πως όλα διαγραφήκαν απ’ την μνήμη σου. Εμένα δεν μπορείς να με ξεγελάσεις σε διαβάζω πίσω απ’ τις γραμμές και επειδή ξέρω ήδη το τέλος του  κεφαλαίου έρωτας σε απαλλάσσω από την δύσκολη θέση να κανείς το πρώτο βήμα και το κάνω εγώ.

Έλα λοιπόν πίσω στην θέση σου… σε περιμένω.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com